Ο Ολυμπισμός, ως παγκόσμιο σύμβολο ενότητας και συνοχής
Η φιλοσοφία και τα ιδεώδη του Ολυμπισμού προάγουν την καλλιέργεια σημαντικών αρετών και ηθικών αξιών στον άνθρωπο.
Το όραμα της Ολυμπιακής Ιδέας δεν εξαντλείται μόνο στην επιδίωξη της νίκης, την ανάπτυξη των αθλητικών δεξιοτήτων και του ευ αγωνίζεσθαι, αλλά κυρίως συμπυκνώνεται στην προώθηση κοινών, πανανθρώπινων αξιών, της ειρήνης, της ενότητας, της αλληλεγγύης και αποδοχής της ποικιλομορφίας σε όλους τους τομείς. Οι αρχές του Ολυμπισμού αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη αξιών και ιδανικών και αναδεικνύουν την ανθρωπιστική διάσταση και πολιτιστική προσέγγιση που μπορεί να πετύχει ο αθλητισμός.
Ο Ολυμπισμός ως Ιδέα έλκει τις ρίζες του στο πνεύμα των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, το οποίο περιελάμβανε το θρησκευτικό στοιχείο, το κάλλος, την ευγένεια, την λιτότητα, την αγνότητα, την εκεχειρία, την αγωνιστικότητα, και γενικά το πνευματικό ήθος και την ιερότητα για την ανθρώπινη ζωή.
Σε όλη την ιστορία του, ο Ολυμπισμός αντικατοπτρίζει το παγκόσμιο όραμα του, που υπερβαίνει την φυσική διεκδίκηση της υπεροχής στον αθλητισμό. Το όραμα αυτό εστιάζει στην αλληλεγγύη, την αρμονία και την ειρήνη, προσδοκώντας να ενώσει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων, κοινωνικής ή εθνικής καταγωγής.
Η ιδέα της ενότητας αποτελεί τον πυρήνα του οράματος του Ολυμπισμού. Συνεπώς, ο Ολυμπισμός ως εκ της φύσεως του υπάρχει για να ενώνει και όχι για να διχάζει. Στην αρχαιότητα μάλιστα, το πανανθρώπινο μήνυμα της ειρήνης και της ενότητας, ήταν τόσο ισχυρό, που οι πόλεις-κράτη σταματούσαν όλες τις πολεμικές συγκρούσεις και κάθε είδους εχθροπραξίες κατά τη διάρκεια των αγώνων. Η Ολυμπιακή εκεχειρία, το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ολυμπισμού είναι η μακροβιότερη συνθήκη ειρήνης, αφού διήρκησε μέχρι των τερματισμό αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων.
Η αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων από τον Πιερ ντε Κουμπερτέν, το Δημήτριο Βικέλα και τους συνοδοιπόρους τους, είχε ως στόχο την προώθηση της ειρήνης, της προσέγγισης των λαών και της διαπολιτισμικής συνύπαρξης.
Η τελετή έναρξης των Αγώνων συνιστά μείζονα ευκαιρία για κάθε χώρα αφενός να αναδείξει στοιχεία της εθνικής της ταυτότητας εντάσσοντας τα στο πνεύμα του Ολυμπισμού και αφετέρου να σέβεται την εθνική προέλευση και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις όλων των ανθρώπων. Η Θρησκευτική Πίστη για τους περισσότερους ανθρώπους συνιστά σημείο αναφοράς και για πολλούς μείζον ταυτοτικό χαρακτηριστικό. Γι’ αυτό μια τελετή έναρξης όσο τολμηρά και καινοτόμα μηνύματα και αν θέλει να περάσει, δεν πρέπει να αφήνει κανένα περιθώριο να θεωρηθεί ως πεδίο ανάπτυξης διχαστικών προσεγγίσεων, αλλά αντίθετα οφείλει να αποτελεί πεδίο ανάπτυξης της ανοχής και της κοινωνικής συνοχής σύμφωνα και με το πνεύμα του Ολυμπισμού. Συμπερίληψη δεν είναι μόνο η υλοποίηση θετικών δράσεων για την ένταξη όλων των ανθρώπων σ’ ένα οργανικό σύνολο, αλλά εμπερικλείει και τη διάσταση της ανοχής, της παράλειψης δηλ. οποιασδήποτε συμπεριφοράς μπορεί να εκληφθεί ως προσβολή.
Υπό αυτό το πρίσμα, ήταν ιδιαίτερα ατυχής στιγμή στην τελετή έναρξης στο Παρίσι η αναπαράσταση του δρώμενου που δίχασε και προκάλεσε αντιδράσεις. Η προβολή του πνεύματος του Ολυμπισμού στοχεύει στην καλλιέργεια μιας κουλτούρας ανοχής, συνύπαρξης και συνεργασίας σ’ ένα περιβάλλον αμοιβαίου σεβασμού και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εμπεριέχονται αμφιλεγόμενες δράσεις που μπορεί να ερμηνευτούν και ως προσβολή θρησκευτικών συμβόλων. Χρέος όλων μας αποτελεί να κρατήσουμε ψηλά την Ολυμπιακή Φλόγα ως σύμβολο παγκόσμιας ειρήνης και ενότητας και να καλλιεργήσουμε τις αξίες του Ολυμπιακού οράματος, που προάγει τον ανθρωπισμό και πάντα με ανοχή στην πίστη και τις επιλογές όλων, δημιουργεί διαύλους διαλόγου και συνεργασίας και συμβάλλει στη συνοχή της παγκόσμιας κοινότητας.