Πώς επηρεάζεται η προεκλογική κούρσα Τραμπ-Χάρις από τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή

Με τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ να πλησιάζουν και τη μάχη ανάμεσα στους δυο υποψηφίους να είναι αμφίρροπη, τα θέματα που κυριαρχούν είναι η οικονομία, το μεταναστευτικό και οι αμβλώσεις.

Ενώ η καμπάνια Τραμπ προσπαθεί να μείνει πάνω στα θέματα που απασχολούν τους πολίτες, αυτή της Χάρις προσπαθώντας να αποφύγει να παρουσιάσει συγκεκριμένες πολιτικές (ειδικά στην πρώτη περίοδο), προώθησε καμπάνια συναισθήματος λέγοντας πως οι υποψήφιοι των δημοκρατικών φέρνουν τη «χαρά» ενώ αυτοί των Ρεπουμπλικάνων είναι παράξενοι και περίεργοι. Αυτό δούλεψε όσον αφορά τις θετικές γνώμες για την Χάρις, η οποία από τα χειρότερα ποσοστά αποδοχής των τεσσάρων τελευταίων (τουλάχιστον) αντιπροέδρων βρέθηκε να έχει θετικό ισοζύγιο στις γνώμες των πολιτών. Αυτό έφερε μια ισορροπία στις δημοσκοπήσεις, παρόλο που στα περισσότερα σημαντικά θέματα (οικονομία, μεταναστευτικό, εγκληματικότητα) η Χάρις υπολείπεται του αντιπάλου της όσον αφορά στο ποιος πιστεύουν οι πολίτες ότι μπορεί να τα διαχειριστεί καλύτερα.

Τα νέα δεδομένα που έρχονται από τη Μέση Ανατολή όμως μπορεί να αλλάξουν πλαίσιο στο προεκλογικό παιχνίδι και είμαι σίγουρος πως έχουν θορυβήσει την καμπάνια Χάρις. Αυτό διότι εάν κρατηθεί η κατάσταση σε κόκκινο συναγερμό μέχρι τις εκλογές, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να πετάξει την καμπάνια Χάρις εκτός ραγών και να δώσει στον Τραμπ την ώθηση που χρειάζεται για να κερδίσει μία δεύτερη θητεία. Γιατί όμως μπορεί να συμβεί αυτό;

Πρώτον διότι εάν η σημασία της εξωτερικής πολιτικής κρατηθεί ψηλά το «Joy», η καμπάνια της χαράς, δεν τίθεται απλά στο περιθώριο, γυρνάει μπούμερανγκ. Οι πολίτες απαιτούν σοβαρότητα στην εξωτερική πολιτική, ειδικά σε περίοδο κρίσεων.

Δεύτερον, διότι ο Τραμπ χαίρει μεγαλύτερης εμπιστοσύνης στη διαχείριση θεμάτων εξωτερικής πολιτικής από ότι η Χάρις. Θα μπορεί να παίξει το χαρτί «ο πρόεδρος της ειρήνης», καθώς κατά τη διάρκεια της θητείας του οι ΗΠΑ δεν ενεπλάκησαν σε νέα πολεμική σύρραξη. Το επιχείρημα δηλαδή «θα σταματήσω τους πολέμους» θα μπορεί να γίνει πιστευτό.

Τρίτον, διότι ο Τραμπ ενώ σε άλλα χαρακτηριστικά προσωπικότητας υπολείπεται της Χάρις, στο ζήτημα ηγεσίας βρίσκεται μπροστά. Οι πολίτες δηλαδή θεωρούν πως έχει πιο δυνατά ηγετικά χαρακτηριστικά.

Τέταρτον, η κρίση στη Μέση Ανατολή δημιουργεί πρόβλημα στους δημοκρατικούς στην πολιτεία του Μίσιγκαν. Εκεί υπάρχει η μεγαλύτερη αραβομακερικανική κοινότητα. Τα όσα συμβαίνουν και η στάση της Αμερικανικής κυβέρνησης σε αυτά (το γεγονός ότι δε βγαίνει ανοιχτά εναντίνο του Ισραήλ όπως εκείνοι ζητούν) μπορεί να κάνει κάποιους εξ αυτών να μην ψηφίσουν. Αυτό, σε μια πολιτεία όπου η διαφορά υπέρ Χάρις είναι μέσα στα όρια του στατιστικού σφάλματος, μπορεί να αποβεί καθοριστικό για το ποιος θα κερδίσει την κρίσιμη πολιτεία και άρα για την τελική έκβαση των προεδρικών εκλογών.