Απαιτείται... επαγρύπνηση!
Η Άγκυρα ανεβάζει τους τόνους «διαβάζοντας» την πολιτική κατάσταση στην Αθήνα, που μοιάζει με καζάνι που βράζει. Κατά πάγια τακτική τους άλλωστε οι Τούρκοι δημιουργούν κρίσεις και κλιμακώνουν τις εντάσεις όταν στην Ελλάδα επικρατεί ρευστότητα και αναταραχή στο πολιτικό σκηνικό.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την κρίση των Ιμίων το 1996, δεν υπάρχει. Οι Τούρκοι προκάλεσαν «θερμό» επεισόδιο όταν στην Αθήνα κυριαρχούσε βαθύτατη πολιτική κρίση και με τον Κώστα Σημίτη να έχει μόλις αναλάβει την ηγεσία της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Είναι ελάχιστοι αυτοί που επιμένουν να φωνάζουν πως θα πρέπει τώρα να έχουμε το νου μας στον γείτονα εξ ανατολάς. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που ασχολούνται σοβαρά με τα εθνικά θέματα. Η διαπίστωση που εύκολα μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε πολίτης είναι ότι το λεγόμενο «πολιτικό σύστημα» είναι… αλλού!
Τα μαχητικά της Τουρκίας παίζουν καθημερινά με τη φωτιά πάνω από το Αιγαίο και από καθαρή τύχη και χάρη στην εμπειρία των Ελλήνων πιλότων δεν έχει υπάρξει κάποιο «ατύχημα». Ο τουρκικός στόλος ανακοινώνει συνεχείς ασκήσεις, ακόμα και με πραγματικά πυρά απ’ άκρη σ’ άκρη στο Αιγαίο, ενώ στη Θράκη Τούρκοι υπουργοί «σουλατσάρουν» κάθε εβδομάδα θέτοντας σε εφαρμογή τα «ύποπτα» σχέδιά τους για την περιοχή.
Με απλά λόγια, το βαθύ τουρκικό κράτος απλώνει τα πλοκάμια του όλο και περισσότερο ενώ στην Ελλάδα το θέμα δεν υπάρχει καν στις πολιτικές ατζέντες.
Οι καλές σχέσεις γειτονίας δεν παγιώνονται με συνεχείς μονομερείς υποχωρήσεις, όπως πράττει πολλές φορές η ελληνική διπλωματία και δεν μπορεί καμία κυβέρνηση να επικαλείται συνεχώς την οικονομική κρίση για αυτήν την αδράνεια και την παραμέληση των εθνικών μας θεμάτων. Είναι ευθύνη της και ισότιμη συνευθύνη των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων για την περιθωριοποίηση της εθνικής εξωτερικής πολιτικής.
Τα εθνικά θέματα απαιτούν συνεχή και ενεργή επαγρύπνηση. Απαιτούν ανθρώπους δραστήριους, που να νοιάζονται για το εθνικό συμφέρον της χώρας, όχι πολιτικούς κατσαπλιάδες που θα σκέφτονται μόνο την καρέκλα, πετώντας… αετό στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Να κάνουμε τον σταυρό μας να μην έχουμε απώλειες, γιατί πάντα ο (γκρίζος) λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται!