Συμφωνία των Πρεσπών: Έλληνες, απόψε το βράδυ δεν τελειώνει ο πόλεμος… ΑΡΧΙΖΕΙ!

Και θα καμαρώνουν πλάι στον Εφιάλτη, τον Πήλιο Γούση και τους λοιπούς προδότες του γένους.

Βλέπετε, αυτός ο τόπος δυστυχώς βγάζει με συνέπεια και ήρωες και προδότες… Και το ξημέρωμα της 25ης Γενάρη θα στείλει όλους αυτούς στο σπίτι τους, με το συναίσθημα ότι έκαναν καλά τη δουλειά τους…

Για σένα και για μένα που θα νιώσουμε προδομένοι, άδειοι και παραδομένοι στον εχθρό, δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι. Ένας είναι:

Να μην ρίξουμε την ασπίδα στο χώμα. Να συνεχίσουμε να πολεμάμε, ο καθένας με τον τρόπο του, όπως και όσο μπορεί.

Ο πόλεμος, Έλληνες, δεν τελειώνει απόψε με την ψηφοφορία σε αυτό που ακόμη ονομάζεται Βουλή των Ελλήνων, αλλά στην ουσία είναι franchise των ξένων δυνάμεων.

Ο πόλεμος απόψε αρχίζει. Και πρέπει να δοθεί μέχρι τελευταίας ρανίδας. Με κάθε τρόπο. Στο πεζοδρόμιο και στις δικαστικές αίθουσες. Στις κάλπες και στα καφενεία. Στα σχολεία… Παντού. Όπου μπορεί να δοθεί μια μάχη.

Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να ξεμπερδέψει τόσο εύκολα με τους Έλληνες, θα πρέπει να καταλάβει με κάθε τρόπο, ότι είναι βαθιά γελασμένος. Ποντάρουν στο ότι θα κουραστείς, θα ξεχάσεις… Αλλά αιώνες τώρα, κάποιοι θυμόμαστε… Δεν ξεχνάμε.

Ούτε τους ήρωες, ούτε τους προδότες… Το ότι οι προδότες για μια ακόμη φορά αποφάσισαν για σένα χωρίς εσένα, ότι σου απαγόρεψαν ουσιαστικά να έχεις λόγο για την πατρίδα σου και το μέλλον της, ότι δεν μπήκαν καν στον κόπο να στήσουν κάλπες και να δώσουν το λόγο στον ελληνικό λαό να αποφασίσει, αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι σε διατεταγμένη αποστολή.

Εν καιρώ πολέμου οι προδότες γνωρίζουν την τύχη τους. Στην (υποτιθέμενη) ειρήνη που ζεις, αρκεί να είσαι κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή απέναντι τους. Με κάθε τρόπο.

Όπως μπορεί ο καθένας.

Μέχρις ενός.