Η μεγάλη βραδιά του Λουτσέσκου
Κανείς δεν έχασε το ματς ή το πρωτάθλημα.
Τα πήρε και τα δυο ο ΠΑΟΚ, η ομάδα που τα δικαιούται απόλυτα.
Δεν έχασε ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι της Τούμπας – κέρδισε ο ΠΑΟΚ. Το παιχνίδι και το πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει πουθενά το «φάγαμε γκολ στο 3ο λεπτό κι αυτό μας χάλασε το πλάνο που είχαμε καταστρώσει» - οφείλεις ως προπονητής, ως ομάδα, ως οργανισμός, ως αυτός που πάει να παίξει το παιχνίδι της χρονιάς, να έχεις plan – B και plan – C και να είσαι αγωνιστικά και ψυχολογικά προετοιμασμένος αν για κάποιο λόγο σου στραβώσει το ματς.
Και φυσικά δεν υπάρχει το «άντε να το πάρουν να ησυχάσουμε, γιατί μας έχουν ζαλίσει». Θα το πάρουν φέτος το πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη, διότι το δικαιούνται. Διότι το ήθελαν περισσότερο από κάθε άλλον, εργάστηκαν σκληρά γι’ αυτό, επένδυσαν χρήματα, πήραν παίκτες, αντιμετώπισαν με ευελιξία τα προβλήματα (με κορυφαίο τη φυγή του Πρίγιοβιτς) κι έφτασαν ένα βήμα πριν το Ιερό Δισκοπότηρο, δέκα αγωνιστικές πριν το τέλος.
Η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στο νικητή και η αξία του ΠΑΟΚ είναι πως κέρδισε έναν Ολυμπιακό πολύ φορμαρισμένο, πολύ δημιουργικό και παραγωγικό στα τελευταία ματς, πολύ αποτελεσματικό και ισάξιο αντίπαλο – τουλάχιστον πριν τη σέντρα του αγώνα. Διότι στην πράξη, ο ΠΑΟΚ έπιασε το ματς «από το λαιμό» από το πρώτο λεπτό και δεν έδωσε το παραμικρό δικαίωμα να τον αμφισβητήσει ο Ολυμπιακός σε καμία φάση του αγώνα. Ο ΠΑΟΚ είχε στο πρώτο ημίχρονο τα δυο γκολ, το δοκάρι και τις μεγάλες ευκαιρίες για να πετύχει κι άλλα γκολ. Οπότε το 3-1 μοιάζει απόλυτα λογικό αποτέλεσμα με βάση τη συνολική εικόνα του αγώνα. Και χωρίς την παραμικρή κουβέντα για διαιτησία, φασαρίες, αντικείμενα, υποκείμενα και οτιδήποτε άλλο εξω-αγωνιστικό. Είναι κι αυτό μια πρόοδος.
Τα λέω όλα αυτά, διότι από το βράδυ της Κυριακής βλέπω μια ατμόσφαιρα που μυρίζει «χάσαμε διότι εμείς δεν παίξαμε καλά», που απέχει αρκετά από το να αναγνωρίσεις ότι ο αντίπαλος ήταν πολύ καλύτερος, πολύ πιο αποφασισμένος κι αποφασιστικός. Συμβαίνει ξέρετε καμιά φορά να παίξουν δυο καλές ομάδες, αλλά η μια να είναι τόσο καλύτερη που να «ακυρώσει» την άλλη, να μην την αφήσει να δείξει τα χαρίσματά της, να ξεδιπλώσει την ποιότητά της, να «χαθεί στη μετάφραση», να βρεθεί με ένα ή δυο γκολ στην πλάτη χωρίς να καταλάβει από πού της ήρθε. Για επικοινωνιακούς λόγους ή για να «χρυσώσει το χάπι» ή για να μαζέψει τη ζημιά μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει ή ό,τι τον βολεύει, για κακή βραδιά και γρήγορο γκολ και πλάνο που χάλασε και ψυχολογία που κλονίστηκε. Ο καθρέφτης όμως είναι (σχεδόν) πάντα το γήπεδο. Και το βράδυ της Κυριακής στην Τούμπα, ο καθρέφτης ήταν απόλυτα ξεκάθαρος.
Δεν «μίκρυνε» φυσικά ο Ολυμπιακός επειδή έχασε στην Τούμπα, παραμένει τεράστιο μέγεθος. «Μεγάλωσε» όμως ο ΠΑΟΚ με αυτή τη νίκη (και θα «μεγαλώσει» ακόμα περισσότερο όταν σφραγίσει το πρωτάθλημα), διότι κέρδισε ένα must-win παιχνίδι, χωρίς να αφήσει τον αντίπαλό του να πάρει ανάσα, χωρίς ούτε καν να του επιτρέψει να σκεφτεί πως μπορεί να πάρει κάτι από το ματς. Κέρδισε ένα ακόμα ματς, όπως έχει κάνει φέτος σε όλα τα παιχνίδια στην τούμπα. Παραμένει αήττητος στο πρωτάθλημα. Σε πείσμα αυτών που λένε ότι κερδίζει χωρίς να παίζει καλή μπάλα (πράγμα που ισχύει σε κάποια από τα φετινά ματς που κέρδισε), αυτή τη φορά κέρδισε παίζοντας και ωραίο ποδόσφαιρο.
Είτε τον «χωνεύει» κανείς τον ΠΑΟΚ είτε όχι, οφείλει να τον παραδεχτεί. Είτε γουστάρει κάποιος τον Λουτσέσκου είτε τον εκνευρίζει, οφείλει να συμφωνήσει ότι σε αυτό το ματς, τόσο στην προετοιμασία πριν τη σέντρα όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα, πήρε «10 με τόνο»: χτύπησε κάθε αδυναμία του Ολυμπιακού, κυριάρχησε στο κέντρο, πλαγιοκόπησε, πίεσε ψηλά, η ομάδα του έτρεξε πολύ, αμύνθηκε σωστά, δεν αγχώθηκε σε κανένα σημείο του αγώνα. Κυρίως ο Λουτσέσκου, οι παίκτες, ο κόσμος, ολόκληρος ο οργανισμός του ΠΑΟΚ, σταμάτησε να ασχολείται με το τι έγινε πέρυσι και πώς το πήρε η ΑΕΚ και πώς το έχασε ο ΠΑΟΚ και αν υπήρξε κλοπή ή σκάνδαλο κι επικεντρώθηκε στη «δουλειά». Και αυτή τη «δουλειά», την έκανε πολύ καλά και απόλυτα συγκεντρωμένα.
Έχω πολλούς φίλους ΠΑΟΚτσήδες, που είναι ευτυχισμένοι σήμερα, όπως έχω και πολλούς φίλους ΑΕΚτσήδες που ήταν ευτυχισμένοι πέρυσι – για τους φίλους μου τους Ολυμπιακούς, δεν το συζητώ καν όλα αυτά τα χρόνια. Κάπως έτσι είναι όλοι ή σχεδόν όλοι ευχαριστημένοι, οι τίτλοι «μοιράζονται», δεν υπάρχει μονοπώλιο ή «κληρονομικό δικαίωμα», ο πήχης του ανταγωνισμού ανεβαίνει, πρέπει να γίνεσαι ολοένα και καλύτερος αν θες να είσαι ανταγωνιστικός. Χαίρομαι για τη χαρά των φίλων μου, ειδικά όταν βλέπω να παίρνουν οι ομάδες τους αυτό που αξίζουν με βάση την προσπάθειά τους μέσα στο γήπεδο. Και ελπίζω ότι και η δική μου ομάδα, ο Παναθηναϊκός, θα ξανασταθεί στα πόδια του πολύ σύντομα και θα βρεθεί και πάλι εκεί όπου του αξίζει να βρίσκεται – τότε θα μιλάμε για ένα πραγματικά συναρπαστικό πρωτάθλημα τεσσάρων μεγάλων ομάδων.
.jpg?t=icTVXytQBZQVp38st2IHyQ)
.jpg)
