Πόσο «ευρωπαίος» είναι ο Τσίπρας;
Το μεγαλύτερο, δε, αστείο είναι εκείνος ο τέταρτος άξονας που μιλά για «φορολογική εναρμόνιση» (μόνο ο ίδιος το καταλαβαίνει), αλλά και ο πέμπτος άξονας, που μιλά για «επενδύσεις» και για «δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη»(!).
Ναι, καλά ακούσατε. Δύο από τα προτάγματα του πρωθυπουργού για την Ευρώπη που «οραματίζεται» είναι οι επενδύσεις και η ανάπτυξη. Αυτά που πολεμά 4,5 χρόνια τώρα με πάθος.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr
Πράγματι, βέβαια, εκείνο που θέλει κάθε υγιώς σκεπτόμενος Eυρωπαίος πολίτης, είναι μία Ευρώπη κοντά στους ανθρώπους της, με ίσες ευκαιρίες για όλους, ανάπτυξη κι ευημερία παντού. Αυτό σημαίνει Eυρωπαίος. Είναι, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας ένας από αυτούς;
Σε ένα άρθρο του στο μακρινό από ευρωεκλογές 2017, ο πρωθυπουργός μιλούσε για μία Ευρώπη «πολλαπλών επιλογών». Μία Ευρώπη, όπου ο καθένας θα επιδιώκει «διαφορετικό βαθμό ολοκλήρωσης»! Αν απογυμνώσουμε το υπόλοιπο άρθρο από τις βαρύγδουπες κορώνες, αυτός ο πυρήνας της θέσης του, περί «διαφορετικών βαθμών ολοκλήρωσης», δεν είναι μόνο ανιστόρητος, δεν είναι μόνο απόλυτα λανθασμένος, είναι και αδιανόητα επικίνδυνος. Ιδιαίτερα όταν αυτή η θέση εκφράζεται από τον πρωθυπουργό μίας χώρας, που θέλει να συμπεριλαμβάνει τον εαυτό της στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Ο ίδιος αυτός πρωθυπουργός ξεκίνησε την κυβερνητική του διαδρομή, βάζοντας ολόκληρη την Ευρώπη απέναντί του. Κατέταξε τους εταίρους μας στην κατηγορία των «αρπακτικών», βάφτισε «σύστημα» όποια νηφάλια φωνή τον προειδοποιούσε ότι φτάνουμε στα βράχια και τελικά έφτασε, εκείνον τον Ιούλιο του 2015, να διχάσει έναν ολόκληρο λαό, για ένα διακύβευμα που διερρήγνυε τον ομφάλιο λώρο μίας χώρας που έδωσε πολλά στη Γηραιά Ήπειρο και αντίστοιχα πήρε πολλά από τη συμμετοχή της στο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Αυτός ο ίδιος πρωθυπουργός προσέτρεξε στην αγκάλη της όταν κατάλαβε τα λάθη του, τους πειραματισμούς του και τις αυταπάτες του.
Κατάφερε, όμως, να προσάψει στην ευρωπαϊκή οικογένεια τη «ρετσινιά» του ανάλγητου διαπραγματευτή, λες και δεν ευθύνονταν για το χαμό μας οι αλχημείες ενός ασύλληπτου υπουργού και η δική του επικίνδυνη ανικανότητα.
Όλη αυτή, όμως, η κατάντια του δεν έκανε απλά δύσπιστο έναν λαό. Διέλυσε κάθε χαραμάδα ελπίδας για κανονικότητα. Αυτή που έβρισκε η χώρα λίγο πριν αναλάβει εκείνος. Με την ακραία λαϊκίστικη ρητορική του, με τους ανεκδιήγητους βερμπαλισμούς του ακροδεξιού συνεταίρου του έστησε στον τοίχο κάθε απομεινάρι ευρωπαϊκής ιδέας και το πυροβόλησε αποτελειώνοντάς το.
Τώρα, αυτός ο ίδιος πρωθυπουργός, ζητά την ψήφο μας για ένα νέο δήθεν «κοινωνικό συμβόλαιο με την Ευρώπη», για την «Ευρώπη των λαών» και άλλα τέτοια ευφάνταστα και δήθεν αριστερά, μιας και όσοι αυτοπροσδιορίζουν τους εαυτούς τους στην ευρωπαϊκή δεξιά, θέλουν την «Ευρώπη των εταιρειών ή των μεγιστάνων».
Έχει, όμως, βάλει και λίγο νερό στο κρασί του, καθώς σταμάτησε να θεωρεί ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, ή ότι το ΝΑΤΟ και ο ευρωστρατός είναι απομεινάρια του ιμπεριαλισμού.
Μάλλον αυτές οι θέσεις κλείστηκαν στο χρονοντούλαπο, μαζί με την κατάργηση των ΜΑΤ, που τώρα δεν τα αποχωρίζεται για να τον προστατεύουν, όταν στον αέρα διεσπάρη η μυρωδιά της εξουσίας.
Αυτόν τον ευρωπαϊστή πρωθυπουργό- που έφτιαξε μάλιστα και προοδευτική συμμαχία και ζητάει απεγνωσμένα την ψήφο μας, μήπως περισώσει το πολιτικό του μέλλον που τελειώνει- δεν τον θέλει κανένας. Τουλάχιστον, μεταξύ εκείνων που θέλουν να αυτοαποκαλούνται Ευρωπαίοι σε όποιο σημείο του πολιτικού δημοκρατικού τόξου κι αν τοποθετούν τους εαυτούς τους.
Αυτόν τον δήθεν ευρωπαϊστή πρωθυπουργό, δεν τον στέλνεις να ξαναδιαβάσει ιστορία για να θυμηθεί πού έφτασαν τη Γηραιά Ήπειρο λαϊκιστές σαν κι αυτόν. Τον στέλνεις, απλά, σπίτι του.
Διαβάστε επίσης:
Ανατροπή για Δώρα και αναδρομικά στο Δημόσιο μετά την απόφαση - «βόμβα» του ΣτΕ
120 δόσεις: Βήμα - βήμα η ρύθμιση προς την Εφορία