Κυβέρνηση συνεργασίας με κοινωνική νομιμοποίηση

Όχι οι οριζόντιες αλλά οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι το κλειδί μιας χρήσιμης -για τους πολλούς- πολιτικής. Αλλαγές που δεν διώκουν αλλά απελευθερώνουν κοινωνικές ομάδες και ανατρέπουν παθογένειες. Με ανοικτό μέτωπο απέναντι στον κρατισμό και τον συντεχνιασμό αφενός, και κύρια τον αγοραίο φιλελευθερισμό αφετέρου.

Μεταρρυθμίσεις παντού, μεταρρυθμίσεις όχι στα λόγια, δηλαδή περίβλημα στασιμότητας και αναπαραγωγής της κρίσης, αλλά με προστιθέμενη αξία για την κοινωνία και την οικονομία. Μεταρρυθμίσεις που γίνονται από τους ανθρώπους, για τους ανθρώπους. Σε αυτήν την κατεύθυνση, μια ευρύτατη κοινωνική πλειοψηφία των παραγωγών και των δημιουργών συγκροτεί την προοδευτική απάντηση στην κρίση με κεντρικό στόχο Ανάπτυξη με δικαιοσύνη.

Η λύση δεν θα έρθει ούτε από τους ασύδοτους οίκους αξιολόγησης που βλέπουν τις αγορές πάνω από τους λαούς και τις Κυβερνήσεις τους, ούτε από τους μηχανισμούς επικοινωνίας οι οποίοι λειτουργούν και αυτοί σαν οίκοι αξιολόγησης, βλέπουν τα αρεστά πρόσωπα έξω και πέρα από την καταστατική και συντροφική λειτουργία του δημοκρατικά δομημένου πολιτικού συστήματος. Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις με κυρίαρχο στόχο την ανταγωνιστική - παραγωγική Ελλάδα με κοινό τόπο που περιλαμβάνει:

α) την κυριαρχία της χώρας

β) την ευνομία της Πολιτείας

γ) την αξιοπιστία της πολιτικής

δ) την ανάπτυξη με απασχόληση και εισόδημα για τον πολίτη

ε) την δικαιοσύνη στην κοινωνία

στ) μια άλλη αντίληψη μέσα από μία πολιτισμική έκρηξη που ισοδυναμεί και με πολιτικό big bang.

Το ΠΑΣΟΚ είναι διαχρονικό. Είναι ιστορική αυθάδεια να ταυτίζεται με την προσωρινότητα των στελεχών του. Το ΠΑΣΟΚ όταν μπαίνει στα εισαγωγικά της αριστερής ή δεξιάς δημαγωγίας νοθεύεται και οδηγείται σε ήττα. Ένα ΠΑΣΟΚ λοιπόν χωρίς εισαγωγικά, δηλαδή χωρίς τον εκφυλισμό των ανθρώπων που το κάνουν δικό τους αντί αυτοί να γίνονται δικοί του, οφείλει να υπερασπιστεί τόσο την παράδοσή του όσο και το μέλλον του, όπως είχε τονίσει, και σωστά ο Δ. Ρέππας. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να αλλάξει, όπως πάντα άλλαζε για να αλλάζει προς το καλύτερο την κοινωνία. Αυτό θα το πετύχει αν διατηρεί τη μνήμη της ρίζας του και ταυτοχρόνως ζωντανεύει την ελπίδα της προοπτικής για την χώρα και τους πολίτες. Η αλλαγή του ΠΑΣΟΚ διαφυλάσσει στον πυρήνα του μια σταθερή δέσμη αξιών και μια κινούσα ιδέα ως θεμέλιο για ένα επίκαιρο πρόγραμμα στις νέες συνθήκες.

Τα πάντα είναι θέμα συσχετισμού δύναμης. Οι αναγκαίες δημοκρατικές ρήξεις και ανατροπές προϋποθέτουν συνειδητοποιημένη και συλλογική στάση με τεκμηριωμένη πρόταση. Κυβέρνηση που είναι λύση για τη χώρα και όχι πολλαπλασιαστής προβλημάτων, υπάρχει μόνον αν πείσει πως με την πολιτική της υπάγει το ατομικό στο συλλογικό, το κλαδικό στο κοινωνικό και το κομματικό στο εθνικό.

Η μετατόπιση από το πεδίο των ιδεών και των προγραμμάτων σε αυτό των προσώπων, -συχνά χωρίς ιδεολογικό και προγραμματικό φορτίο- οδηγεί τεχνηέντως σε απαξίωση των κομμάτων και των πολιτικών. Η αποδοκιμασία του κομματικού συστήματος για την όποια αδυναμία του δεν σημαίνει τη μετατροπή των κομμάτων σε συμπληρωματικά εργαλεία στις παρυφές της πολιτικής λειτουργίας. Γιατί τότε παύουν να είναι αυθεντικοί εκφραστές και εγγυητές της προσδοκίας των πολιτών εκχωρώντας ζωτικό χώρο που ανήκει στον μοναδικό εντολέα τους, τον ελληνικό λαό, σε άλλα κέντρα δύναμης.

ΤΩΡΑ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ..

Οι ιδεολογικές συντεταγμένες του ΠΑΣΟΚ ορίζονται από την ένταξή του στην ευρωπαϊκή πολιτική παράδοση του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Οι ιδεολογικές ρίζες του βρίσκονται στην παράδοση του πολιτικού φιλελευθερισμού και στις κοινωνικές θεωρίες του σοσιαλισμού. Οι αξίες του συμπυκνώνονται στις έννοιες της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης. Οι ιδεολογικές γραμμές που διαχωρίζουν τη Δεξιά από την Κεντροαριστερά υπάρχουν και οφείλουμε να τις αναδείξουμε, αφού προηγουμένως προχωρήσουμε σε έναν ειλικρινή απολογισμό αυτοκριτικής της πολιτικής που εφαρμόσαμε στην μνημονιακή εποχή της ιστορικής διαδρομής μας.

Η Κεντροαριστερά οφείλει να είναι η συνείδηση και η διαχρονική φωνή των πιο αδύναμων, των λιγότερο ευνοημένων στη ζωή, να είναι η φωνή των δημιουργικών κοινωνικών δυνάμεων, που επιζητούν την πρόοδο με αξιοπρέπεια και με δικαιοσύνη. Να υπενθυμίσουμε ότι η Κεντροαριστερά δεν διαχειρίζεται, αλλά ανατρέπει και αλλάζει. Να θυμίσουμε με έμφαση, ότι ενώ η συντηρητική ιδεολογία δεσμεύεται αποκλειστικά στο όνομα της ελευθερίας, η προοδευτική ιδεολογία δεσμεύεται ταυτόχρονα στο όνομα και της ελευθερίας και της ισότητας, ότι ενώ η συντήρηση εκκλησιάζεται στην αγορά, η πρόοδος αξιοποιεί την αγορά, αλλά αποθεώνει τη δικαιοσύνη. Η Κεντροαριστερά θέλει την αγορά να δημιουργεί, αλλά την πολιτική να διανέμει δίκαια. Οι νεοφιλελεύθεροι ορκίζονται στον ανταγωνισμό. Η Κεντροαριστερά ορκίζεται στην αλληλεγγύη.

Θυμίζω ότι ομάδα κοινοβουλευτικών στελεχών με επιστολή της είχε επισημάνει ότι «η βαθιά και ουσιώδης διαφορά της αυθεντικής Κεντροαριστεράς, από την «Κεντροαριστερά» υπέρ της οποίας κάτι ψελλίζουν ορισμένοι μέσα στο ΠΑΣΟΚ εσχάτως, έγκειται στο γεγονός ότι οι τελευταίοι δεν διαθέτουν και τόση θέρμη για τον δίκαια διανεμητικό ρόλο της πολιτικής». Οι ψίθυροί τους για την «Κεντροαριστερά» υποκρύπτουν την πολιτική τους επιθυμία να επιχειρήσουν πρώτα την «εκσυγχρονιστική» αναδιάρθρωση του συνασπισμένου μπλοκ εξουσίας τραπεζών, επικοινωνιακών μέσων και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και μετά να μοιράσουν στους υπόλοιπους τα απολειφάδια του παραγόμενου πλούτου. Να υπενθυμίσουμε ότι η Κεντροαριστερά δεν διαχειρίζεται την ανασφάλεια και τους φόβους, αλλά αναδεικνύει την εμπιστοσύνη, τις προσδοκίες και τις προοπτικές.

ΤΩΡΑ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ.

Πρώτα, πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο το τι έγινε γιατί πολύς κόσμος έχει πάρα πολλές ερωτήσεις για όλη τη διετία, γιατί φτάσαμε εδώ, γιατί ανατράπηκε το πρόγραμμά

μας, τι έγιναν σωστά και τι έγιναν λάθος. Άρα, αυτό, η αφήγηση για τα δύο χρόνια έχει τεράστια πολιτική σημασία αυτή τη στιγμή, να εξηγήσουμε πραγματικά τα βήματα που κάναμε, τι κερδίσαμε και τι χάσαμε. Και το δεύτερο είναι να υπάρξει ένας οδικός χάρτης για το τι περιμένει τον κόσμο. Εάν ένας κόσμος εμπιστευθεί ένα πολιτικό κόμμα με στελέχη, εξαρτάται από την αξιοπιστία και των λεγομένων και των πράξεων.

Άρα, πρέπει να εξηγηθεί τι έγινε, γιατί υπήρξαν οι αλλαγές και πώς βλέπουμε την κατάσταση να διαμορφώνεται τώρα επειδή υπάρχει μια ριζική αλλαγή στο οικονομικό περιβάλλον, τι μπορεί να περιμένει και ποιες είναι οι προοδευτικές επιλογές μέσα σ' αυτό το στενό δημοσιονομικό πλαίσιο που θα μπορούμε να κινηθούμε τα επόμενα χρόνια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι συγκερασμός και των δύο παραγόντων. Από τη μια μεριά είναι απόρροια μιας παρατεταμένης χρηματοπιστωτικής αστάθειας, η οποία έφερε την οικονομία σε πολύ βαθύτερη ύφεση από αυτήν την οποία εκτιμούσαν όλοι και οπωσδήποτε είναι και απόρροια των καθυστερήσεων λήψης μέτρων, αλλά κυριότερα υλοποίησης κάποιων μέτρων τα οποία θα μπορούσαν αν θέλετε να αλλάξουν το τοπίο και να αμβλύνουν και την αστάθεια που επικρατεί.

Άρα, είναι συγκερασμός και των δύο. Αυτά όμως πρέπει πολύ ξεκάθαρα να εξηγηθούν και να αντλήσουμε και τα σωστά συμπεράσματα από αυτή δίχρονη θα έλεγα συγκλονιστική εμπειρία που όλοι έχουμε ζήσει δεν είναι εσωστρέφεια να εξηγήσεις στον κόσμο. Είναι ίσως η μέγιστη πράξη εξωστρέφειας να επικοινωνήσεις με τον κόσμο, γιατί παραδείγματος χάρη φτάσαμε στο μνημόνιο, γιατί σώθηκε η Ελλάδα από βασικές, ουσιαστικές κινήσεις που έκανε και ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση, ποιες ήταν οι μεταρρυθμίσεις οι οποίες προωθήθηκαν και οι οποίες άλλες απέδωσαν ήδη οφέλη, άλλες πρόκειται να αποδώσουν. Σήμερα, όλοι αναγνωρίζουν, ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι οι μεγάλες διαρθρωτικές της αδυναμίες. Ότι η Ελλάδα χρειάζεται χρόνο. Ότι ναι μεν πρέπει να μειωθούν τα ελλείμματα και να περάσουμε σε πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται μόνο με πολιτικές ύφεσης. Ότι το πρόβλημα είναι σαφέστατα Ευρωπαϊκό και όχι μόνο Ελληνικό. Ότι χρειάζονται νέα χρηματοδοτικά εργαλεία στην Ευρώπη για τη χρηματοδότηση της ανταγωνιστικότητάς της, όπως ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ή και τα ευρωπαϊκά ομόλογα. Σήμερα, όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να προχωρήσει η ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Πού σκοντάψαμε; Λοιπόν, στη χώρα υπήρχαν 2, 3, 4 μέτωπα μεγάλα τα οποία πραγματικά σκοντάψαμε, και ας προβληματιστούμε στο τι πρέπει να κάνουμε για να ξεμπλοκαριστούν και να έχουμε πιο θετικά αποτελέσματα. Παραδείγματος χάρη, το θέμα των επενδύσεων. Όλοι μιλάμε για ανάπτυξη. Μα για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να υπάρξει γενικευμένη απλούστευση όλων των εμποδίων αδειοδότησης και παραδείγματος χάρη το θέμα της λειτουργίας των επιχειρήσεων. Έγιναν μεγάλα βήματα...

Παράλληλα, η κάθε οικογένεια αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον ρωτάει τι πρόκειται να γίνει στους επόμενους έξι μήνες και υπάρχει περίπτωση να βγούμε από αυτή την κρίση; Δύο ερωτήσεις είναι. Θα βγούμε από την κρίση; Πότε θα βγούμε από την κρίση; Και θα πληρώσουμε όλοι ή όλα τα βάρη θα είναι στους ώμους μου; Αυτές είναι βασικές ερωτήσεις που ρωτάει ο κόσμος.

Σ' αυτή την κατεύθυνση και πάλι είναι η ώρα να κινηθεί το ΠΑΣΟΚ με αυτοκριτική και δικαιοσύνη να μιλήσουμε για το αύριο της χώρας και των παραγωγικών δυνάμεων. Για να σωθεί η Ευρωζώνη απαιτείται αλλαγή της στάσης των πολιτικών ηγεσιών. Η μυωπία των πολιτικών ηγεσιών και ειδικότερα των συντηρητικών κυβερνήσεων της Ευρώπης -και έχουμε 22 τέτοιες- είναι επικίνδυνη και απαράδεκτη.

Σε αυτό τον πόλεμο, σε αυτή τη μάχη που διεξάγεται μεταξύ χρηματοπιστωτικών αγορών και πολιτικού συστήματος, αλλά και παραγωγικού κεφαλαίου, οι πολιτικές ηγεσίες θα έπρεπε να έχουν πράξει τα ακριβώς αντίθετα. Πρώτον, οι ΗΠΑ, οι δυνατές οικονομίες της ΕΕ, η Ιαπωνία, η Κίνα και οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει να επιδιώξουν τον καλύτερο συντονισμό των μακροοικονομικών πολιτικών και μια επεκτατική αναπτυξιακή πολιτική. Μόνο μέσα από αναμενόμενες υψηλότερες αποδόσεις στον οικονομικό τομέα θα μπορούσαν να δημιουργηθούν κίνητρα για τις αγορές μακριά από τις κερδοσκοπικές τάσεις, κίνητρα για υψηλότερες αποδόσεις μέσα από την παραγωγή, αλλά και για επενδυτικές πρωτοβουλίες που θα είναι θετικές και όχι καταστροφικές για τις κοινωνίες.

Άρα, χρειάζεται συντονισμός πολιτικών για ανάπτυξη και συντονισμός των κεντρικών τραπεζών, κάτι που έγινε δειλά την περασμένη εβδομάδα από τις έξι τράπεζες, έτσι ώστε να μπορούν να παρέμβουν στις αγορές και να εξασφαλίσουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

Επίσης, χρειάζεται προικοδότηση του EFSF και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, έτσι ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει στην πρωτογενή και δευτερογενή αγορά ομολόγων, μακριά από τις πολιτικές διεργασίες στα κοινοβούλια, προκειμένου να διαχειριστεί το χρέος της Ευρωζώνης. Ακόμη, χρειάζονται νέα εργαλεία όπως το ευρωομόλογο, τα οποία θα διασπείρουν τον κίνδυνο, καθώς και μια απόφαση σε επίπεδο G20 για ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών και κυρίως των αγορών παραγώγων και των CDS, έτσι ώστε να υπάρχουν κανόνες στον τρόπο λειτουργίας και των αγορών και των οίκων αξιολόγησης και έλεγχος των φορολογικών παραδείσων. Επίσης, πρέπει να απλωθεί ένα δίχτυ πολιτικών κοινωνικής προστασίας, οι οποίες θα είναι συντονισμένες, κυρίως στην Ευρώπη, για τη στήριξη των ανέργων και την εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για τον Ευρωπαίο πολίτη.

Παρόλο, που η δημοσιονομική πειθαρχία και ο έλεγχος είναι σημαντικά στοιχεία της Ευρωζώνης, δεν επιλύουν το συστημικό της πρόβλημα και δεν διασφαλίζουν την ανάπτυξη, την απασχόληση, ένα επίπεδο ευημερίας όπως αυτό που θα θέλαμε μέσα στη νομισματική ένωση.

Επομένως, η πρόταση που παρουσιάζεται από την κ. Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζί είναι ένα μόνο στοιχείο που θα μπορούσε να το συμπεριληφθεί σε μια συνολικότερη πρόταση για το θεσμικό οικοδόμημα της Ευρωζώνης, για τις απαιτούμενες ενέργειες και για το τι πρέπει να γίνει.

Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Το EFSF φτιάχτηκε στο θεσμικό οικοδόμημα της Ευρωζώνης χωρίς να έχει ξεκάθαρο ρόλο για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Φτιάξαμε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, της δώσαμε αρμοδιότητες μόνο στο χώρο του αντιπληθωρισμού και τώρα βλέπουμε την ανάγκη να δρα και ως δανειστής τελευταίας καταφυγής. Δεν υπάρχει σε επίπεδο Ευρωζώνης ένα αντίστοιχο ΤΕΜΠΜΕ, δηλαδή ένας οργανισμός παροχής εγγυήσεων προς υγιείς ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, οι οποίες να θέλουν πραγματικά να μεγαλώσουν και να αναλάβουν επενδυτικές πρωτοβουλίες και οι οποίες αντιμετωπίζουν τρομακτικό πρόβλημα χρηματοδότησης από ένα τραπεζικό σύστημα που πλήττεται από την κρίση.

Το θεσμικό οικοδόμημα της Ευρωζώνης θα πρέπει να συμπληρωθεί από μηχανισμό εγγυήσεων ρευστότητας προς βιώσιμες επιχειρήσεις που σήμερα αδυνατούν να χρηματοδοτηθούν από τις τράπεζες. Δεν υπάρχουν εργαλεία όπως το ευρωομόλογο, το οποίο θα μπορούσε πραγματικά να δράσει αναπτυξιακά. Δεν υπάρχει συντονισμός ανάμεσα στην μακροοικονομική πολιτική, στη δημοσιονομική πολιτική και στην κοινωνική πολιτική ή στην πολιτική απασχόλησης. Άρα, αυτά είναι τα ζητούμενα τα οποία πρέπει να συζητήσει η Ευρωζώνη και να λάβει αποφάσεις και κυρίως πώς θα μοιραστούν δίκαια, μέσα από τον συντονισμό των πολιτικών, τα οφέλη και τα βάρη. Αυτά είναι τα ζητήματα που έχει ανοίξει η κρίση και περιμένουν απαντήσεις. Πολλά πράγματα θα εξαρτηθούν από το τι θα γίνει στην Ευρωζώνη μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Εάν μπορέσει η Ευρωζώνη να κερδίσει τη μάχη απέναντι στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Πράγμα το οποίο είναι πολύ δύσκολο δεδομένης της συντηρητικής αντίληψης που επικρατεί στην Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να ολοκληρωθεί η νέα δανειακή σύμβαση και ένα καινούριο τροποποιημένο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και το PSI.

Ελπίζουμε ότι αυτό θα συμβεί το γρηγορότερο δυνατό. Ωστόσο, οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι και κρατάμε μικρό καλάθι, δεδομένου ότι δεν βλέπουμε τις προτάσεις της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί να είναι σε θέση να αναχαιτίσουν την πίεση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Στην Ελλάδα, τα δύο αυτά τελευταία χρόνια έγινε μια πολύ ουσιαστική δημοσιονομική προσαρμογή, με αποτέλεσμα όμως η ύφεση να βαθύνει. Η ύφεση αυτή τη στιγμή είναι το κυρίαρχο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία και για να βγούμε από την κρίση, από αυτή τη βαθειά ύφεση, θα πρέπει να προχωρήσουν τάχιστα οι διαρθρωτικές αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί και ταυτόχρονα, καθώς προχωράμε στο 2012, να γίνουν διορθωτικές παρεμβάσεις στο μείγμα της οικονομικής πολιτικής.

Διαρθρωτικές παρεμβάσεις νομοθετήθηκαν πολλές. Η δυσκολία ήταν και παραμένει στην εφαρμογή τους. Ο λόγος είναι ότι δεν διαθέτουμε το διοικητικό σύστημα που θα υλοποιήσει τέτοιου εύρους μεταρρυθμίσεις και το ίδιο το πολιτικό σύστημα δεν έχει μάθει να ενεργεί ως «μάνατζερ» των διοικητικών παρεμβάσεων. Χρειάζεται άλλος τρόπος οργάνωσης, κινητοποίησης στελεχών, συνεργασιών ανάμεσα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και ενεργοποίησης των αξιόλογων στελεχών της δημόσιας διοίκησης, ώστε να πραγματοποιηθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αποτελεσματικά. Αυτή την αδυναμία την είδαμε και στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, όπου επί δύο χρόνια δεν μπορέσαμε να προχωρήσουμε αποτελεσματικά, και στην αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα, όπου τα μέτρα της εφεδρείας και του προσυνταξιοδοτικού καθεστώτος δεν είναι τίποτα άλλο παρά έκφανση της αδυναμίας μας να αναδιατάξουμε αποτελεσματικά και με σύγχρονο τρόπο το δημόσιο τομέα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι πάρα πολλές παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις συγκλίνουν στις 5 δέσμες μέτρων άμεσης προτεραιότητας για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας στη χώρα μας που πρότεινε η κ Κατσέλη και περιλαμβάνουν

α) την αποκατάσταση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία για στήριξη των εξαγωγικών και βιώσιμων επιχειρήσεων

β) την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών με μείωση του αυξημένου συντελεστή ΦΠΑ, με στήριξη των προγραμμάτων απασχόλησης με ρύθμιση δανείων και με μέτρα πολιτικής για μείωση των τιμών

γ) την άρση της πληθώρας των αδικαιολόγητων γραφειοκρατικών εμποδίων τόσο στην αδειοδότηση όσο και στη λειτουργία επιχειρήσεων

δ) την αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα με ευρύτατη διοικητική μεταρρύθμιση και

ε) την ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας και συνοχής με αναμόρφωση των κοινωνικών επιδομάτων και στοχευμένες δράσεις για ευάλωτες ομάδες.

Σκοπός είναι να επιτύχουμε ένα δημιουργικό τετ α τετ με τους πολίτες. Μια αδιαμεσολάβητη εξήγηση χωρίς παραμορφωτικούς ενδιάμεσους. Να έχει τον πρώτο λόγο η βάση, που ο λόγος της τώρα είναι λόγος θυμού και πρέπει να γίνει λόγος πίστης για τη συνέχεια. Ας προβληματιστούμε ποια είναι η στιγμή για μια ψύχραιμη ανάλυση και λήψη υπεύθυνων αποφάσεων σαν θεμέλιο μιας νέας αλλαγής. Αυτή την ώρα δεν ψάχνουμε για αρχηγό. Για συμπορευτές ψάχνουμε. Άρα το ζητούμενο αυτής της περιόδου δεν είναι τίποτε άλλο πέρα μια ουσιαστική συζήτηση για τη διετία που μας πέρασε.

Από εκεί και πέρα, πρέπει να δούμε μέσα στο καινούριο πλαίσιο που διαμορφώνεται -διότι μιλάμε για ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο- πώς θα αναδείξουμε τις προοδευτικές προτεραιότητες που θα κινητοποιήσουν τους πολίτες, από τους οποίους θα ζητήσουμε να ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ για να υλοποιήσει αυτές τις ρεαλιστικές αλλά αναγκαίες πολιτικές. Θα πρέπει να δούμε ποια πρόσωπα μπορούν να πείσουν τον κόσμο ότι μπορούν πραγματικά να υλοποιήσουν αυτές τις πολιτικές. Αυτό θα έλεγα ότι είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ, αντί να βάζουμε το άλογο πριν από το κάρο.

Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα αντλεί τη δύναμή του από αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε Κεντροαριστερά. Επομένως, το ζητούμενο είναι μέσα από μια νέα πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης, η οποία θα λαμβάνει υπόψη της τις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί μετά το 2010, το ΠΑΣΟΚ να κινητοποιήσει τον κόσμο , έτσι ώστε να μπορέσει, ως αναμορφωμένο κόμμα και με βάση τους αξιόπιστους εκφραστές του προγράμματός του, να διαμορφώσει νέες συναινέσεις και στη βάση και στην κορυφή με κόμματα της Αριστεράς που δεν φοβούνται να κυβερνήσουν.

Ας συνυπολογίσουμε ότι

• το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε τη χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας και 2 χρόνια μετά με τη συμβολή του υπάρχει εξασφαλισμένος ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης!

• στην περίοδο της κρίσης υπονομεύτηκε από το οικονομικό, παρασιτικό και μιντιακό κατεστημένο, την Ν.Δ. και από εσωκομματικές δυνάμεις που στηρίζουν τις επιλογές τους!

•

Α1 ) ΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ. Τα πρόσωπα λοιπόν στο ΠΑΣΟΚ αξιολογούνται από το κοινωνικό παραγωγικό μπλοκ δυνάμεων που εξέφρασαν ή θέλουν στο μέλλον να εκφράσουν! Άλλωστε είναι πολλές και αξιόπιστες οι δημόσιες κρίσεις παρατηρητών που αναμένουν συνέχιση και κλιμάκωση επιθέσεων σε βάρος της πολίτικης αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ και των στελεχών που την υπερασπίζονται . Οι αλλαγές γίνονται με τους πολίτες για τους πολίτες με κοινωνική και

οικονομική προστιθέμενη αξία .

Α2) Ο «ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ, ΥΠΗΡΕΤΕΙ .....ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ.

Ο «τεχνοκράτης» δεν έχει συνείδηση, δεν έχει τοποθέτηση μέσα στην κοινωνική δομή. Είναι πληρωμένο χέρι. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτη να σου βγάλει τη δουλειά. Λοιπόν «τεχνοκράτης» δεν είναι ουδέτερη λέξη.

Ο Παπανδρέου σε ομιλία του σε αντιπροσώπους των Κλαδικών Οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ (10/7/75) είπε « .........Δεν υπάρχουν τεχνοκράτες οι οποίοι δεν έχουν πολιτική ατζέντα. Ο τεχνοκράτης ο οποίος τίθεται επικεφαλής μιας κυβέρνησης, στην ουσία διαχειρίζεται βασικά πολιτικά θέματα. Η υλοποίηση της πολιτικής πρέπει να έχει την έγκριση των λαών. Όμως, δημοκρατία δεν είναι μόνο το να ψηφίζουν οι πολίτες. Είναι αναγκαία και η οικονομική δημοκρατία. Η έννοια της οικονομικής δημοκρατίας έχει να κάνει με τη διαπραγματευτική ισχύ του πολίτη μέσα στις αγορές. Γι' αυτό χρειάζονται νέες συλλογικότητες.

Στην Ευρώπη, όμως, οι συλλογικότητες έχουν φθαρεί και δυσφημιστεί. Έχουν δυσφημιστεί τα συνδικάτα, οι εργοδοτικές οργανώσεις, οι συνεταιρισμοί, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις. Οι συλλογικότητες οι οποίες προάγουν την οικονομική δημοκρατία αντιμετωπίζουν έναν ενορχηστρωμένο πόλεμο εδώ και αρκετές δεκαετίες από τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις. Είναι επομένως η στιγμή να κάνουμε βήματα προς την ενίσχυση όχι μόνο της πολιτικής αλλά και της οικονομικής δημοκρατίας.

Θυμίζω στους ανιστόρητους ή μεταλλαγμένους! Δεν υπάρχει νέο ή παλιό ΠΑΣΟΚ! Αλλά νέες ή άλλες προσεγγίσεις με βάση τις κοινωνικοοικονομικές αρχές!

Α3) ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ.

Το έλλειμμα είναι η αποκοπή από την κοινωνική διεργασία και ανάγκη. Ζητούμενο η σύγχρονη κεντροαριστερά! Η δημοκρατία είναι μια οικουμενική αξία, η πολιτική δημοκρατία είναι ένας σκοπός, μια αξία με οικουμενική εγκυρότητα. Η Κεντροαριστερά δρόμος για τον σοσιαλισμό. (BERLINGUER)

Επιστροφή λοιπόν στο σύγχρονο ΠΑΣΟΚ. Οι συγκρούσεις όταν έχουν κοινωνικό – οικονομικές αναφορές πάντα έκαναν καλό στο ΠΑΣΟΚ των αλλαγών με τους πολίτες!! ρωτάτε αν φοβάμαι διάσπαση στο ΠΑΣΟΚ. Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΣΠΑΣΕΙ τη σχέση του ΠΑΣΟΚ με τις κοινωνικές δυνάμεις που στηρίζουν αλλαγές για ανάπτυξη με ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Κ τους πολίτες. Είναι ευθύνη ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΠΩΔΥΝΑ να διαμορφώσουμε την κοινωνική επανασύνδεση έστω και αν αυτό σημαίνει διαζύγιο με πολιτικές και πρόσωπα που εξέφρασαν όχι ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ αλλά τη μετάλλαξη. Η ΕΝΟΤΗΤΑ του ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ σε αντιπαράθεση με την κοινωνία ΑΛΛΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ,ΣΧΕΔΙΟΥ, ΣΤΟΧΩΝ ,ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.