Να περάσουμε από το επείγον στο σημαντικό

Τα spreads εκτοξεύτηκαν σε δυσθεώρητα ύψη και παραμένουν εκεί, οι δανειστές μας συνεχώς ζητάνε την λήψη και εφαρμογή νέων σκληρών και άδικων μέτρων, το χρέος αυξάνεται διαρκώς.

Οι τυφλές περικοπές, η άγρια φορολόγηση και ταυτόχρονα η μεταρρυθμιστική αδράνεια της τελευταίας διετίας βύθισε την Ελλάδα ακόμα πιο βαθιά στο σπιράλ της ύφεσης.

Το ερώτημα πλέον είναι αν με την νέα δανειακή συμφωνία των 130 δις ευρώ, η κλεψύδρα της αντίστροφης μέτρησης επιβραδύνθηκε ή σταμάτησε.

Η απάντηση είναι πως χρόνος υπάρχει, αλλά δραματικά λιγότερος από ότι πριν δύο χρόνια. Η χώρα πρέπει άμεσα να υιοθετήσει ένα τρίπτυχο: Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη. Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Μαγική συνταγή δεν υπάρχει, αλλά οι ακόλουθες τρεις προτάσεις θα μας φέρουν σίγουρα πιο κοντά στην επιτυχία.

Πρώτον. Η Ελλάδα σε αντίθεση με άλλες χώρες που βρέθηκαν σε παρόμοια δεινή οικονομική θέση στο παρελθόν είναι αποδέκτης ενός πολύτιμου εργαλείου ανάπτυξης: τα διαρθρωτικά ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχοντας την δυνατότητα να αξιοποιήσει περίπου 7 δις ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, 3,3 δις ευρώ από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, 2,5 δις από το Ταμείο Συνοχής, η κυβέρνηση με σωστό προγραμματισμό μπορεί μόνο φέτος και του χρόνου να ρίξει στην ελληνική αγορά σχεδόν 13 δις ευρώ, δηλαδή, όσο περίπου είναι και το ύψος των μέτρων που ζητήθηκαν από την χώρα για τα επόμενα τρία χρόνια. Τα χρήματα αυτά πρέπει να κατευθυνθούν σε τομείς που επλήγησαν από την κρίση, αλλά και που εμπεριέχουν αναπτυξιακό δυναμικό, όπως η απασχόληση, η παιδεία και η έρευνα, η κοινωνική προστασία και οι υποδομές.

Δεύτερον. Η απαγκίστρωση από ένα κακώς εννοούμενο κρατισμό είναι προϋπόθεση κάθε αναπτυξιακής πρωτοβουλίας. Η Ελλάδα σήμερα είναι τελευταία στην Ε.Ε. και με διαφορά στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες που προσφέρει στους πολίτες της. Ταυτόχρονα, ενώ θα έπρεπε να ενθαρρύνεται η επιχειρηματικότητα και οι επενδύσεις στην χώρα, ακόμα και σήμερα απαιτούνται 15 ημέρες για την έναρξη λειτουργίας μιας εταιρείας, ενώ το κόστος της διαδικασίας παραμένει υψηλό και ανέρχεται στα 1101 ευρώ. Την ίδια ώρα τα άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε. μειώνουν το κόστος αυτό στα 399 ευρώ και σε 7 τις μέρες που απαιτούνται για την σύσταση μίας νέας επιχείρησης.

Τρίτον. Ο παραγωγικός ιστός της πατρίδας μας αντιμετωπίζει σοβαρότατες στρεβλώσεις. Η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν βαριά βιομηχανική χώρα και δεν χρειάζεται να γίνει. Αυτό που έχει ανάγκη είναι να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Να αξιοποιήσει ιδανικά τα δυνατά της σημεία. Εκεί που είναι καλύτερη από τους άλλους. Και αυτοί οι τομείς ασφαλώς είναι ο τουρισμός, όπου ετησίως εισρέει στην χώρα 1,5 φορά ο πληθυσμός της από ξένους τουρίστες. Είναι η ναυτιλία, όπου η Ελλάδα παραμένει από τις μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις στον κόσμο. Είναι η αγροτική μας παραγωγή και ο πρωτογενής τομέας τον οποίο ευνοεί το κλίμα και η ορογραφία της πατρίδας μας. Είναι βεβαίως και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, που μπορούν να αποτελέσουν βασικό πυλώνα του νέου οικοδομήματος της χώρας.

Τον 18ο και 19ο αιώνα χάσαμε τη βιομηχανική επανάσταση, καθώς ένα μέρος της χώρας βρισκόταν κάτω από τον τουρκικό ζυγό και ένα άλλο κάτω από την ξένη κηδεμονία. Σήμερα, δεν θα πρέπει τίποτε να μας αποπροσανατολίσει από τις ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά μας.

Με σχέδιο, συνέπεια, πρόγραμμα, ελπίδα και εμπιστοσύνη στις ιστορικά και πολιτιστικά αποδεδειγμένες δυνατότητες του λαού μας, ο χρόνος από εχθρός μπορεί να γίνει ο καλύτερος σύμμαχος.