Για την Αθήνα ρε… Γαμώτο!

Της Φωτεινής Πιπιλή

Βουλευτού Α' Αθηνών Ν.Δ.

Η Αθήνα άρχισε να ξεχαρβαλώνεται, πριν την καταλάβουν οι πάσης φύσεως περιθωριοποιημένοι, οι λαθρομετανάστες. Οι μαφίες τους. Ήμασταν εμείς οι ίδιοι -πληθυντικός ευγενείας γιατί κατοικώ στο κέντρο της Αθήνας, από τότε που γεννήθηκα- που, από τη δεκαετία του 1980, υποκύπτοντας στον τρόμο της εγκατάστασης του νέφους πάνω απ' την πόλη φεύγαμε για καλύτερες ανάσες σε προάστια, ώσπου μάθαμε με τα χρόνια πως τελικά η μεγαλύτερη ρύπανση σκάλωνε σ' αυτά, λόγω του όγκου της Πεντέλης, της Πάρνηθας.

Ακολούθησε η νεοπλουτίστικη περίοδος δανείων και πιστωτικών καρτών, η αλόγιστη χρήση των Ι.Χ. που δημιούργησε νέα μάστιγα στο Κέντρο. Το κυκλοφοριακό. Το εμπορικό τρίγωνο των Αθηνών άρχισε να μαραζώνει, πνιγμένο καθημερινά σχεδόν από μικρές πορείες που το απέκλειαν – ακόμα και με ειρηνικές καταλήξεις. Οι μαζικές καταστροφές, οι βανδαλισμοί, τα δακρυγόνα, οι αιματηρές συγκρούσεις, οι νεκροί απομάκρυναν κάθε ελπίδα ανάκαμψης. Από κοινού με την αλόγιστη δημιουργία, πολύ κοντά στην εμπορική καρδιά των μικρομεσαίων εμπόρων, των μοδάτων μεγάλων εμπορικών Κέντρων .

Άρχισε η μαζική φυγή με το κλείσιμο καταστημάτων. Τη μετεγκατάσταση Υπουργείων, Επιχειρήσεων, Γραφείων σε προάστια –πλησίον Μετρό. Όταν πλέον η Αθήνα άδειασε, το Κέντρο γέμισε κτίρια κουφάρια. Όπου δεν υπάρχει ζωή έρχεται το σκότος του περιθωρίου. Το τελειωτικό κτύπημα η άλωσή της από λαθρομετανάστες και εγκληματικά στοιχεία είναι το φυσιολογικό επακόλουθο της εγκατάλειψης από το ίδιο το Κράτος, δια των αρμοδίων του εκφραστών. Υπουργών, Δημάρχων, που κώφευαν –κάτοικοι προαστίων γαρ οι ίδιοι, στις κραυγές αγωνίας επιστημόνων, παθιασμένων Αθηναίων που προειδοποιούσαν για την καταστροφή.

Η οικονομική κρίση, απλώς δυνάμωσε τον ήχο στο μηχάνημα που κρατάει ακόμα σε ζωή τον επιθανάτιο ρόγχο της Αθήνας!