Ο Τσοχατζόπουλος και οι αμαρτίες του πολιτικού συστήματος

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Και τι δεν έχω ακούσει τις τελευταίες ημέρες για τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Φίλοι από όλα τα κόμματα βρήκαν να πουν κάτι για έναν άνθρωπο ο οποίος συγκέντρωνε κάποτε τη μήνη των συντρόφων του επειδή ήταν το δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου.

Κάποιοι πρέπει να ένοιωσαν απίστευτη ικανοποίηση βλέποντας τον πάλαι ποτέ ευθυτενή «άνθρωπο του προέδρου» να οδηγείται στις φυλακές του Κορυδαλλού, γερασμένος, κουρασμένος και διαπομπευόμενος.

Άκουσα τις απόψεις όσων συμμετείχαν στην εκπομπή της Τρίτης, απαντώντας στις ερωτήσεις του Κώστα Χαρδαβέλλα.

Διάβασα με πολλή προσοχή την άποψη του Παναγιώτη Χριστόπουλου στο “Men’s Guide”.

Είδα τη «ροκ» εκδοχή της ιστορίας με τον Λευτέρη Κεφαλά.

Άκρη δεν έβγαλα. Όλοι λίγο – πολύ λέμε τα ίδια πράγματα διότι αφουγκραζόμαστε τα ίδια μηνύματα από παρόμοιο περιβάλλον.

Το δημοσίευμα του 2004

Δεν έχει σημασία αν κάποιος βουλευτής επισημάνει ποιοι άλλοι συμμετείχαν στο ΚΥΣΕΑ εκείνη την εποχή και ποιοι ενέκριναν την απόφαση για τα υποβρύχια. Ίσως να μην έχει πλέον την ίδια σημασία μιας διαρροής που είχε γίνει πρωτοσέλιδο εφημερίδας στις 19 Ιανουαρίου 2004, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αναλάβει το ΠΑΣΟΚ.

Τότε είχε αφήσει να διαρρεύσει στον Τύπο ότι «ο Άκης και ο Γιάννος δεν είχαν θέση στο Κίνημα». Επιβεβαιώθηκε από τα γεγονότα η διαρροή αλλά το πρόβλημα βρίσκεται αλλού και το πολιτικό σύστημα δεν το έχει πάρει χαμπάρι ή παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει.

Προφανώς λοιπόν, ο Άκης δεν ήταν ο πρώτος και δεν είναι ο τελευταίος. Φυσικά δεν ήταν και δεν είναι ο μόνος.

Αυτό το λέει η κοινή γνώμη και τα μηνύματα που δεχόμαστε απ’ όσους διαβάζετε, παρακολουθείτε κι επικοινωνείτε με το “Newsbomb.gr”. Το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η ατιμωρησία προκάλεσε απειθαρχία, υποβάθμιση των θεσμών, διαφθορά και σήψη.

Αν ο Άκης είναι η αρχή για να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά θα πρέπει να δούμε επίσης πότε οι Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής θα σταματήσουν την έκδοση αθωωτικών (και προκλητικών για πολλούς) πορισμάτων.

Χαρακτηριστική δεν είναι η περίπτωση με τα στατιστικά στοιχεία και τις περιπτώσεις του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος περιφέρεται από δω κι από κει ψελίζοντας ότι έκανε και λάθη. Η δημόσια εξομολόγηση δεν σημαίνει και συγχώρηση.

Και οι άλλοι...

Πρέπει να δούμε επίσης τι έχει γίνει με τόσους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους που φίλησαν κατουρημένες ποδιές, πήραν τον τίτλο του «πρασινοφρουρού» μπήκαν σε θέσεις αργομισθίας και βρέθηκαν ζάπλουτοι ή βολεμένοι. Η περίπτωση των υπαλλήλων του ΙΚΑ Καλλιθέας είναι κραυγαλέα. Τι πατριωτισμό μπορεί να έχει η κυρία που έπαιρνε το επίδομα του ανάπηρου ή του πεθαμένου για να στήσει έναν επίγειο παράδεισο με πισίνα, πλάκες Καρύστου, ακριβά αυτοκίνητα, δηθενιές κι άλλα τέτοια ψωνίστικα.

Με τα νούμερα που έκαναν τους τυφλούς και τους ανάπηρους που έπαιρναν επιδόματα με λεφτά από τις κρατήσεις του κόπους ανθρώπων της γενιάς μας τι θα γίνει; Θα τους δώσουμε συγχωροχάρτι; Και με τους άλλους που τους αποφάσιζαν στις επιτροπές τι θα γίνει; Κι αυτοί θα ξεχαστούν;

Μου προκάλεσε δυσφορία η ομολογία ανωτάτου αξιωματικού πριν από χρόνια ότι είχε κόψει κουπόνια για συγκεκριμένο κόμμα και απέδιδε σ’ αυτήν την αποτελεσματικότητά του τη θέση που είχε κερδίσει. Αυτό προσβάλλει εκείνους που πάλεψαν υπό αντίξοες συνθήκες απέναντι στις δυνάμεις του Αττίλα στην Κύπρο μας το 1974 ή στα Ύμια το 1996.

Ποιοι ζητούν κάθαρση

Επειδή από πιτσιρικάς ακούω τα συνθήματα για «κάθαρση» έχω βαρεθεί να βλέπω γλείφτες και καρδινάλιους του καθωσπρεπισμού, οι οποίοι κάθε τόσο βρίσκουν αποδιοπομπαίους τράγους και τους βουρδουλίζουν πριν τους χώσουν στα χρονοντούλαπα της λήθης.

Όποιος έχει τα κότσια, από τώρα πρέπει να σχεδιάσει και μετά τις 6 Μαΐου να δώσει τίμιο αγώνα για να εξυγιανθεί το πολιτικό σύστημα.

Αυτή ίσως είναι η κατάλληλη αφορμή που μπορεί να μας οδηγήσει μεσοπρόθεσμα στην υπέρβαση της κρίσης, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική αλλά πρωτευόντως κοινωνική.

Κι ίσως, ο Άκης δεν είναι εκείνος που πρέπει να κουβαλήσει τις αμαρτίες όσων έπραξε το πολιτικό σύστημα που κυριάρχησε στις εποχές των παχιών αγελάδων…