Γιατί Δημοκρατική Αριστερά
Εκπροσώπου Τύπου της ΔΗΜΑΡ - υποψηφίου στη Β' Αθηνών
Εμείς καλούμε τους πολίτες να ψηφίσουν πρωτίστως με μνήμη. Να θυμηθούν, δηλαδή, ποιο ήταν το κόμμα που δεν λαΐκισε, δεν χάιδεψε αυτιά, δεν μοίρασε φρούδες υποσχέσεις. Αλλά και ποιο ήταν το κόμμα που έχει σταθερό και αταλάντευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ξεκάθαρο μέτωπο κατά της βίας, επιμονή στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Η ΔΗΜΑΡ και ο Φώτης Κουβέλης επέλεξαν το δύσκολο δρόμο. Αυτό των χαμηλών τόνων, φεύγοντας δηλαδή από τον «πάγκο» της στείρας καταγγελίας και των υψηλών τόνων που δεν λένε τίποτα, περνώντας στο «γήπεδο» των εναλλακτικών προτάσεων και θέσεων.
Ακριβώς το αντίθετο έπραξε η συντριπτική πλειονότητα των υπολοίπων κομμάτων. Ο κ. Βενιζέλος, με πολλή μεγάλη καθυστέρηση και νιώθοντας τον αέρα που φυσάει στην Ευρώπη, εγκατέλειψε το «ρεαλισμό» για τον οποίο μας μιλούσε όλο το προηγούμενο διάστημα και πέρασε στην «ουτοπία» των θέσεων της ΔΗΜΑΡ. Υποστήριξε ακόμα και τη σταδιακή απεμπλοκή από το μνημόνιο, όπως επίσης και την επιμήκυνση. Μέχρι πρότινος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μας έλεγε ότι αυτά θα μας οδηγήσουν εκτός ΕΕ, τώρα τα υιοθετεί. Οι κινήσεις αυτές δείχνουν και την αξιοπιστία του κ. Βενιζέλου..
Από την άλλη ο κ. Σαμαράς, νιώθοντας την καυτή ανάσα του κ. Καμμένου έκανε ότι μπορούσε για να δείξει ότι δεν είναι ένας σύγχρονος ηγέτης της κεντροδεξιάς. Έψαλλε-σχεδόν δακρύζοντας-τον εθνικό ύμνο, έβαλε ακόμα και την Αγία Σοφία στο σποτ της ΝΔ, ενώ θυμήθηκε τα ιερά και τα όσια της πατρίδας, λες και οι αναφορές στους προγόνους θα μας βγάλουν από την κρίση. Με τις κινήσεις του «μίκρυνε» τη ΝΔ, δείχνοντας ότι δεν έχει ακόμα ξεφύγει από τα σύνδρομα της Πολιτικής Άνοιξης.
Το ΚΚΕ ήταν και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση το πιο σταθερό κόμμα, καθώς ότι έλεγε πριν από 20 χρόνια, τα ίδια είπε και σήμερα, ενώ ενδεχομένως παρόμοια θα πει και στις εκλογές του 2022.
Οι κ. Καμμένος και Τσίπρας ανέδειξαν σε αυτές τις εκλογές το πλούσιο ταλέντο τους στην εύκολη ατάκα και στα επικοινωνιακά τρικ, επιβεβαιώνοντας ότι η σχολή Καρατζαφέρη έχει βγάλει καλούς μαθητές. Είπαν τα πάντα με περισσή ευκολία, έβρισαν τους πάντες, ξεχνώντας, ο μεν Καμμένος ότι ήταν για περισσότερα από 20 χρόνια ηγετικό στέλεχος της ΝΔ, ο δε Τσίπρας ότι ο χώρος που εκπροσωπεί είχε μια παράδοση σοβαρότητας. Αμφότεροι μοίρασαν την πρωθυπουργία, παρότι και οι δυο μέσα τους πιστεύουν ότι μπορεί να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, από την άλλη, βλέπει σιγά-σιγά τα φώτα της ράμπας να σβήνουν, καθώς ως γνωστόν όλες οι παραστάσεις κάποτε τελειώνουν!
Η σύντομη, αλλά ενδεικτική περιγραφή της στάσης των κομμάτων μπορεί να συμβάλει ώστε να έχουν οι πολίτες καλύτερη εικόνα όταν θα μπουν στο παραβάν. Ας αφήσουν, πίσω, στο σπίτι, τη δικαιολογημένη οργή τους, διότι μπορεί να τους οδηγήσει στην κάλπη της φασιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, στο κόμμα Καμμένου ή σε ότι άλλο παρεμφερές. Ας γνωρίζουν ότι η αγανάκτηση είναι «αποτελεσματική» όταν μετατρέπεται σε ψήφο ελπίδας, προοπτικής και διεξόδου από την κρίση!