Κατοχή ή πόλεμος
Αυτό λέγεται και κατοχή αυτής της χώρας από ξένες δυνάμεις. Το μνημονικό πείραμα απαιτούσε την πλήρη υποδούλωση του ελληνικού λαού.
Σε κάθε κατοχή και στην περίπτωση μας στην εκτέλεση αυτού του εγκληματικού πειράματος, υπάρχουν και αυτοί που συνεργάζονται με τον κατακτητή, οι λεγόμενοι δοσίλογοι, οι προδότες του έθνους, της χώρας και του λαού. Στην γερμανική κατοχή του 41-45, αυτοί εμφανίζονταν στις πλατειές με καλυμμένα τα πρόσωπα για να μην τους αναγνωρίζουν, πρόδιδαν αυτούς που ήξεραν ότι αγωνίζονται κατά του κατακτητή και τους παρέδιδαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Στην σύγχρονη κατοχή αυτοί που παρέδωσαν την χώρα στον κατακτητή, όχι μόνο δεν κρύβουν τα πρόσωπα τους, αλλά εμφανίζονται στα κατοχικά, νεοοθωμανικά τους κανάλια, για να προβληθούν σαν οι «ήρωες» που έσωσαν την χώρα παραδίδοντας την στην καταστροφή και ρίχνοντας τους κατοίκους στον γκρεμό. Μαζί τους και ένα μεγαλο προδοτικό κυκλωμα με δημοσιογράφους που εξυμνουν με κάθε μέσο αυτό το κατοχικό καθεστώς. Ακόμα και η εκκλησία δείχνει ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι μην τυχόν και χάσει κάποιο προνόμιο της, ενώ η εκκλησιαστική ιεραρχία, χωρίς καμία αιδώ, κάνει δημόσιες σχέσεις και σφιχταγκαλιάζεται με την κατοχική κυβέρνηση σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Την περίοδο της γερμανικής κατοχής σχηματιστήκαν ένοπλες ομάδες που πολέμησαν τον κατακτητή. Την αντίσταση της κατοχής του 41-45, την πλήρωσε με αίμα ο ελληνικός λαός και οι αναμνήσεις σε πολλά μέρη της χώρας είναι ακόμα νωπές από τις δημόσιες εκτελέσεις των γερμανικών κατοχικών στρατευμάτων. Σήμερα οι εκτελέσεις αυτές έχουν γίνει αυτοκτονίες.
Μέσα σε τρία χρόνια μνημονικής κατοχής, πάνω από 3000 έλληνες έχουν αυτοκτονήσει πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος, άρρωστοι μένουν χωρίς φάρμακα και χωρίς νοσοκομεία και πεθαίνουν χωρίς περίθαλψη, γέροι πεθαίνουν αβοήθητοι με πενιχρές συντάξεις, παιδιά λιποθυμούν στα σχολειά από ασιτία και η τραγωδία του ελληνισμού δεν έχει τελειωμό. Εκτός όμως από όλο αυτό το νεοελληνικό δράμα, έχουμε και το σύγχρονο παιδομάζωμα. Χιλιάδες νέοι αυτής της χώρας, το άνθος της ελληνικής νεολαίας, εγκαταλείπει ομαδικά την Ελλάδα.
Η αιμορραγία αυτή είναι ακόμα πιο σοβαρή καθώς αφήνουν μια χώρα στο έλεος των λαθρομεταναστών και των διαφόρων ισλαμιστών που σε κάθε ευκαιρία δείχνουν τα πραγματικά του δόντια. Αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος έρχεται από την πρόθεση της κατοχικής κυβέρνησης να ξεπουλήσει κάθε κομμάτι της εθνικής επικράτειας σε ξένους και το πιο χειρότερο, στους Τούρκους, κάτι το αδιανόητο αν το λέγαμε και το γράφαμε πριν από λίγα χρόνια. Ο Οζάλ θα τρίβει τα χέρια του από εκεί όπου βρίσκεται, καθώς το είχε προφητεύσει από το 1990 ότι, «δεν χρειάζεται να πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε την Ελλάδα, αύτη θα πεις σαν ώριμο φρούτο στα χέρια μας». Την ίδια περίοδο που τα τύμπανα του πολέμου χτυπάμε ασταμάτητα σε όλη την ευρύτερη περιοχή μας, εμείς βουλιάζουμε στην προδοσία μας. Φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο, να μας εξαφανίσουμε από τον χάρτη και να ξαναγίνουμε ίσως νέο-οθωμανική επαρχία;
Όταν μια χώρα είναι υπό κατοχή, τότε νομιμοποιείται κάθε κίνηση αντίστασης κατά αυτής της κατοχής. Μπρος σε αυτή την κατάσταση το μόνο δίλλημα που υπάρχει είναι : Κατοχή και εξαφάνιση του ελληνισμού ή πόλεμος. Όσοι θέλουν να ζουν υπό κατοχή και να ξεπουληθεί ότι έχει απομείνει, να κάτσουν να γράψουν τον επικήδειο αυτής της χώρας και να περιμένουν… «τον αγά να τους σφάξει». Όσοι όμως αρνούνται να ζουν υπό καθεστώς κατοχής, τότε δεν τους απομένει τίποτα άλλο παρά ο πόλεμος. Και όταν λέμε πόλεμο, δεν εννοούμε ένοπλες συγκρούσεις. Πόλεμος σημαίνει ανυπακοή στο προδοτικό, παράνομο και κατοχικό καθεστώς, πόλεμος σημαίνει αντίσταση στο ξεπούλημα και στην παράδοση της εθνικής επικράτειας από ένα εθνοκτόνο καθεστώς και πόλεμος σημαίνει απονομή δικαιοσύνης με την παραδειγματική τιμωρία όλων των προδοτών. Πόλεμος κατά της προδοσίας γιατί δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος