Πράσινη επιχειρηματικότητα και αγροτική οικονομία
Του Κωνσταντίνου Σ. Μαργαρίτη
Οι νέες πράσινες θέσεις εργασίας που ήδη δημιουργούνται και μπορούν άμεσα να αναπτυχθούν με εκθετικό ρυθμό είναι πολλές. Από τον πρωτογενή τομέα (βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία), το δευτερογενή τομέα (παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ως τον τριτογενή με την προώθηση της έρευνας και ανάπτυξης, του οικοτουρισμού και της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται είναι πολλές. Αυτό καθώς, από τη μια πλευρά βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και από την άλλη αυξάνουν την οικονομική πίτα διογκώνοντας τις κεφαλαιακές εισροές και μειώνοντας τη φτώχεια.
Ενώ η κλασική γεωργία και η κτηνοτροφική δραστηριότητα όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στην ευρύτερη κοινή ευρωπαϊκή ζώνη φαίνεται να πνέει τα λοίσθια, η βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία διαφαίνεται ότι ανοίγουν νέους ορίζοντες. Κάτω από την ετικέτα του βιολογικού περιλαμβάνονται οι βιολογικές καλλιέργειες (χωρίς χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα) και ζώα εκτροφής που είναι πιστοποιημένα.
Οι καταναλωτές δείχνουν πρόθυμοι να πληρώσουν αδρά σε τιμές μεγαλύτερες των αντίστοιχων συμβατικών, καθώς συμβαδίζουν με τα σύγχρονα διατροφικά μοντέλα και διαιτητικά πρότυπα. Η γκάμα είναι ιδιαίτερα ευρεία αφού περιλαμβάνει βιολογικά φρούτα και λαχανικά, κρέας, αυγά, κρασιά, γλυκίσματα και διευρύνεται ολοένα και περισσότερο. Κοντά σε αυτά, νέες προοπτικές δημιουργούνται με τις ενεργειακές καλλιέργειες(ηλίανθος, σόγια, ελαιοκράμβη κ.τ.λ.).
Η δραστηριοποίηση στους τομείς αυτούς μπορεί να συγκρατήσει τον αγροτικό κόσμο της υπαίθρου και να στηρίξει την τοπική οικονομική δραστηριότητα, βασιζόμενη κυρίως σε νεαρές πληθυσμιακές ομάδες που διαθέτουν οπτική ματιά που βλέπει στο μέλλον. Γεωπόνοι, τεχνικοί τροφίμων και ποτών, εξειδικευμένοι βιοκαλλιεργητές και κτηνοτρόφοι μπορούν να στηρίξουν μια τέτοια προσπάθεια ορθώνοντας ένα προστατευτικό ανάχωμα απέναντι στην παρασιτική αστικοποίηση.
Η στροφή στην πράσινη επιχειρηματικότητα μπορεί να παράξει πολλαπλά οφέλη ενισχύοντας την εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας. Παρήγορο είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί αρχηγοί του τόπου αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τις προοπτικές που διανοίγονται διαμέσου της «πράσινης οικονομίας» και να περιλαμβάνουν τον όρο όλο και συχνότερα στις προεκλογικές τους εξαγγελίες. Πόσο μακριά άραγε είναι η μέρα όπου το όραμα των απανταχού περιβαλλοντολόγων- με την «πράσινη οικονομία» να λειτουργεί ως ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης-θα γίνει πραγματικότητα;
Το ερώτημα είναι, αν και η Ελλάδα θα συμβάλει ενεργά στη βιωσιμότητα μέσω της πράσινης οικονομικής ανάπτυξης. Η πράσινη οικονομία είναι μια ευκαιρία για επενδύσεις, σε ένα καινούργιο πεδίο, όπως για παράδειγμα οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τα αυτοκίνητα με μειωμένες εκπομπές ρύπων (ή και καθόλου), και η οργανική γεωργία. Είναι η οικονομία που συνυπολογίζεται και καταφέρνει να μειώσει το περιβαλλοντικό κόστος των ενεργειών του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη, η οποία σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες είναι ένας τρόπος που μπορεί να συμβάλλει στο να βγούμε από την οικονομική κρίση.
Που θα βρεθούν όμως οι πόροι για την ανάληψη του κόστους; Η απάντηση είναι δεδομένη! Θα πληρώσουμε όλοι όσοι ρυπαίνουμε. Ο κάθε πολίτης μέσω φόρων και δημοτικών τελών, οι βιομηχανίες και οι επιχειρήσεις. Είναι δεδομένες οι αντιδράσεις σε ενδεχόμενους περιβαλλοντικούς φόρους ή αυξήσεις, όμως δεν πρέπει στην περίπτωση αυτή να επικρατήσει ο λαϊκισμός και η παραπληροφόρηση, όπως συχνά συμβαίνει. Αντίθετα, η σωστή ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των πολιτών θα συμβάλει, όχι μόνο στο να μην υπάρξουν προβλήματα στην υιοθέτηση, και στην χώρα μας, της πράσινης οικονομίας, αλλά, αντίθετα, στην συνειδητοποίηση ότι έχουμε μπροστά μας μια ευκαιρία και όχι μια απειλή. Η ανάπτυξη της πράσινης βιομηχανίας και επιχειρηματικότητας θα μας προσδώσει τη δυνατότητα της ανάπτυξης αντίστοιχης τεχνογνωσίας με σημαντικές δυνατότητες εξαγωγής, και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
Διανύουμε εποχή κατά την οποία οφείλουμε να είμαστε διορατικοί.
Να θέσουμε από σήμερα τα θεμέλια, ώστε να αντιμετωπίσουμε με διαφορετικό τρόπο, τόσο την οικονομική όσο και την πλανητική κρίση.
Η περιορισμένη γνώση μας ακόμη και σήμερα σε αυτά τα θέματα καθιστούν πιο επιτακτική την ανάληψη δράσης.
Ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, όπως θέλει να λέγεται η Ελλάδα μας, απαιτείται να ξεφύγει από κομματικά συμπλέγματα και παρωχημένες αντιλήψεις και να προχωρήσει στο μέλλον με σύγχρονες πολιτικές ηγεσίες.
Η ευαισθητοποίηση, η ενημέρωση αλλά και η ενεργή συμπεριφορά των πολιτών θα δώσει σε όλους μας την ελπίδα για μια νέα περιβαλλοντική πραγματικότητα, που θα καταστήσει τον πλανήτη μας βιώσιμο ξανά για όλους τους κατοίκους του.