Η Νέα Δημοκρατία πάει... Γράμμο!

Του Μάρκου Μουζάκη

Όλο και πιο δεξιά στην πορεία προς τις εκλογές...

Η δεξιά (πολύ δεξιά!) στροφή της Ν.Δ. που ξεκίνησε μετά τον ανασχηματισμό, συνεχίστηκε κι έχει κορυφωθεί τις τελευταίες βδομάδες, θα είναι η βασική, κεντρική πολιτική επιλογή της ηγεσίας της στην πορεία προς τις πρόωρες εκλογές, που πλέον θεωρούνται αναπόφευκτες ακόμα κι από όσους... πουλάνε αισιοδοξία πως θα αποφευχθούν.

Αυτή η επιλογή έχει δημιουργήσει μεν δυσφορία σε πολλά στελέχη, κυρίως καραμανλικής επιρροής καθώς και στον ίδιο τον Κ. Καραμανλή, αλλά όλα παραπέμπουν στην εκτίμηση ότι δεν θα αλλάξει.

Η ηγεσία του κόμματος θεωρεί, ότι αυτή η δεξιά στροφή μπορεί να επαναφέρει στο κομματικό μαντρί ψηφοφόρους που έχουν επιλέξει τη Χρυσή Αυγή, όπως εκτιμούν ορισμένοι συνεργάτες του πρωθυπουργού και να αυξήσει έτσι τη χαμηλή συσπείρωση που καταγράφεται από όλες τις δημοσκοπήσεις.

Βέβαια υπάρχει ο αντίλογος, ότι έτσι θα απομακρυνθούν ψηφοφόροι απ' το μεσαίο χώρο, οι οποίοι δεν... θέλγονται απ' την επιστροφή σε φρασεολογίες που θυμίζουν περισσότερο ένα κόμμα περασμένων εποχών κι όχι ένα σύγχρονο κεντροδεξιό κόμμα.

Ωστόσο, όταν ακόμα και στελέχη τα οποία έχουν παλέψει να καταγραφούν ως «μεταρρυθμιστικά», «νεοφιλελεύθερα» και πάει λέγοντας, όπως ο Κυρ. Μητσοτάκης (χαρακτηριστικό παράδειγμα...) έχουν αρχίσει να εκφράζονται με όρους εμφυλιοπολεμικούς, αυτό εκτός του ότι βγάζει μέγιστο πολιτικό άγχος επιβίωσης ενόψει εκλογών, δείχνει και ότι η στροφή επί το (πολύ) δεξιότερο είναι μη αναστρέψιμη...

Για να μην αναφερθούμε σε κραυγές που παραπέμπουν σε... Γράμμο, σε κραυγές περί... Βελουχιώτη και άλλα επικίνδυνα, που επίσης παρατηρούνται κυρίως μετά την επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη των Σαμαρά και Τσίπρα και τη διεύρυνση μετά απ' αυτό της υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ διαφοράς...

Είναι σαφές, ότι στα πλαίσια της ακραίας πόλωσης που φαίνεται να είναι η κεντρική επιλογή της κομματικής ηγεσίας στην πορεία προς τις πρόωρες εκλογές, αυτή η έως και ακροδεξιά ρητορική θα κυριαρχήσει.

Εκτίμηση;

Θα αποτύχει.

Θα απωθήσει, δεν θα συσπειρώσει.

Ο λαός θέλει μια σοβαρή, υπεύθυνη πρόταση, όχι ακροδεξιές κραυγές.

Θέλει αντιπαράθεση, αλλά όχι σε επίπεδο... δεκαετίας του 1950 ή ακόμα του 1960. Προγραμματική αντιπαράθεση απαιτεί.

Μάλλον όμως «μωραίνει Κύριος»...

Ή τα αδιέξοδα οδηγούν σε τυχοδιωκτισμούς...