Και χρυσάφι να πιάνουν... χώμα θα γίνεται
Στην πολιτική υπάρχουν κάποια δυσδιάκριτα όρια που όταν τα περάσεις, δεν έχει γυρισμό.
Ο κυβερνητικός συνασπισμός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαπραγματεύεται με τους δανειστές περίπου δύο χρόνια για να επιστρέψουμε πάλι στην αποφράδα ημέρα της συνόδου των G20 στις Κάννες.
Την ημέρα που ο Παπανδρέου προέβη στο «απονενοημένο πολιτικό διάβημα» του δημοψηφίσματος με τις τραγικές συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.
Σαμαράς και Βενιζέλος γυρίζουν τη χώρα επί δύο χρόνια στο ίδιο «καρουσέλ», μη έχοντας καταφέρει το βασικό ζητούμενο της διαπραγμάτευσης: Την έξοδο της χώρας από την κηδεμονία του μηχανισμού στήριξης.
Η Ελλάδα είναι η πρώτη - και η μοναδική προς το παρόν -χώρα της Ευρώπης και της Ευρωζώνης που έχει απολέσει την οικονομική της αυτοτέλεια. Το δικαίωμα να αποφασίζει μόνη της για την τήρηση των δημοσιονομικών μεγεθών.
Σαμαράς και Βενιζέλος δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να μεταθέτουν το πρόβλημα της διαπραγμάτευσης και να κερδίζουν πίστωση χρόνου ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα αλλάξουν οι συνθήκες σε επίπεδο Eurogroup... Zούσαν δηλαδή με την ψευδαίσθηση ότι το πρόβλημα με τους δανειστές θα λυθεί σε πολιτικό επίπεδο με μια παρέμβαση της Μέρκελ ή του Γιούνκερ.
Ζούσαν με την προσμονή ότι θα αλλάξει η Ευρώπη και θα σωθούμε...
Σε αυτή την ψευδαίσθηση έβαλαν περίπου για δύο χρόνια και ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Μόνο που δυστυχώς γι' αυτούς η πολιτική δεν στηρίζεται στις ελπίδες... ούτε στη συνεχή υποχωρητικότητα. Οι μεγάλες ανατροπές στην ιστορία δεν έγιναν με τα «Ναι», έγιναν με τα «Όχι»! Μέση οδός δεν υπάρχει κι αυτό είναι θέσφατο.
Eκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι ο φόβος είναι κακός σύμβουλος και οι... ασκήσεις θάρρους μόνο σε βάλτο μπορούν να οδηγήσουν. Εννοείται βέβαια ότι μεταξύ του «ψευτοτσαμπουκά» και της υποτακτικότητας υπάρχει χάος. Όμως με μαθηματική ακρίβεια ό, τι αρχίζει με φόβο, συνήθως καταλήγει σε αποτυχία.
Μια ολόκληρη χώρα σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις, ανίκανη –αν όχι να επηρεάσει το αποτέλεσμα –έστω να διαμορφώσει την ατζέντα των διαπραγματεύσεων και μαζί της σέρνεται ένας ολόκληρος λαός που βλέπει την αξιοπρέπειά του να εξευτελίζεται στη μέγγενη μιας συμφωνημένης «συντεταγμένης» χρεοκοπίας.
Η ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθειά της να κερδίσει την εμπιστοσύνη των δανειστών, έχασε το λαό. Στην προσπάθειά της να κερδίσει το λαό, έχασε την εμπιστοσύνη των δανειστών.
Τώρα πια και χρυσάφι να πιάσουν... χώμα θα γίνει.