Ο Σαμαράς παίζει πάλι κρυφτό με τους Έλληνες
Ο Αντώνης Σαμαράς ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έλαβε κάτι παραπάνω από 18% στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου 2012.
Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Ένα μήνα αργότερα, τον Ιούνιο, το 18% και κάτι έγινε 29% και κάτι. Είναι χαρακτηριστικό για τις εξελίξεις των αμέσως επόμενων ημερών, να θυμηθούμε πώς έγινε η μετάλλαξή του από το Μάιο στον Ιούνιο 2012, ώστε να αντιληφθούμε και τα σημερινά τεχνάσματα που μηχανεύεται, μήπως και πάλι ξεγελάσει τους πολίτες και ψηφίσουν την συνέχιση της τόσο επιτυχημένης πρωθυπουργίας του!
Τι είχε κάνει τότε ο Αντώνης Σαμαράς; Απλώς, είχε κρύψει τον εαυτό του! Δεν έλεγε, όπως το Μάιο, «ψηφίστε με για να έχετε ελπίδα» διότι η θετική προβολή της πολιτικής του παρουσίας οδήγησε τη Νέα Δημοκρατία στα επίπεδα του 18%, κάτι σαν τη γνώριμή του Πολιτική Άνοιξη. Έτσι, επέλεγε την αρνητική πρόταση, τον Ιούνιο του 2012: «Ψηφίστε με, για να μην έλθουν οι κακοί». Κακοί τότε, ήταν οι λίγο αργότερα κυβερνητικοί του εταίροι, ο κ. Βενιζέλος και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα, ακολουθεί την ίδια στρεψόδικη τακτική. Αντί να πει εντίμως στους Έλληνες και τις Ελληνίδες τι θα έκανε δεκτό και τι όχι από το πακέτο της τρόικας, αντί δηλαδή να μιλήσει επί της πολιτικής ουσίας, παρουσιάζει τους πολιτικούς του αντιπάλους ως φορείς της καταστροφής για τη χώρα. Ό,τι έκανε και τον Ιούνιο του 2012. Κρύπτεται, για να τον… ξεχάσουμε και να τον… ψηφίσουμε.
Τι να ξεχάσουμε; Τα λουκέτα στην αγορά; Την έκρηξη της ανεργίας που είχε βάλει το 2012 ως πρώτη του προτεραιότητα; Τη χειρότερη φορομπηχτική πολιτική που εφάρμοσε ποτέ ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να μην αλλάξει τις δομές της οικονομίας και θίξει, έτσι, τα συμφέροντα όσων τον στηρίζουν; Την έλλειψη κάθε προοπτικής; Την πρόσκαιρη ανάκαμψη των δεικτών, που θρασύτατα ονόμασε success story, μέσα από μια βάρβαρη πολιτική λιτότητας επί δικαίων και αδίκων; Το ναι σε όλα στην τρόικα;
Είναι δυνατό να ξεχάσουμε ότι ο κ. Σαμαράς έλαβε από τους εταίρους μας το μεγαλύτερο ποσό που έλαβε ποτέ χώρα για να ξεφύγει από την κρίση, κι αυτό στάθηκε ανίκανος να το αξιοποιήσει υπέρ της ελληνικής οικονομίας και των πολιτών;
Αλλά ακόμα κι αν πιστέψουμε (αν…) τα λόγια του πρωθυπουργού, πώς είναι δυνατό να κινδυνεύουμε να βγούμε από την Ευρώπη, μετά από δυόμιση ολόκληρα χρόνια δικής του, τόσο «πετυχημένης» πρωθυπουργίας κι ενός success story που τώρα, από «δόξα τω Θεώ» ξανακάνει ο ίδιος ο κ. Σαμαράς «βόηθα Παναγιά»;
Η κινδυνολογία Σαμαρά είναι σε τελική ανάλυση η μεγαλύτερη ομολογία αποτυχίας. Χώρες που μπήκαν μετά από μας σε επιτήρηση όχι μόνον έχουν ήδη βγει, αλλά και δανείζονται ελεύθερα από τις αγορές. Ξαναέγιναν κανονικές. Μόνο η Ελλάδα ξαναβλέπει τα spreads στα ύψη, το Χρηματιστήριο στο βυθό της θάλασσας και τον ίδιο τον πρωθυπουργό της να απειλεί δεξιά κι αριστερά με έξοδο από την Ευρώπη.
Είναι πολλά, πάρα πολλά και πολύ σοβαρά για τον κάθε Έλληνα πολίτη αυτά που μας ζητά και αξιώνει ο κ. Σαμαράς να ξεχάσουμε. Πολλά, πάρα πολλά…