Ψύχραιμοι πολίτες, πανικόβλητο κατεστημένο
Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Ο πρωθυπουργός, δεν μπορεί πλέον να κρύψει τον πανικό του. Επικαλείται τις δημοσκοπήσεις για να ισχυριστεί ότι οι πολίτες δεν θέλουν εκλογές, αποσιωπά όμως ότι στις ίδιες δημοσκοπήσεις, οι ίδιοι πολίτες λένε ότι δεν θέλουν τη συγκυβέρνηση της οποίας προΐσταται. Παραδέχεται τα γκάλοπ, μόνο στο μέρος τους που τον συμφέρει. Δίπλα του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης βλέπει τον «ιστορικό» εσωτερικό του αντίπαλο, το Γιώργο Παπανδρέου, να δρομολογεί το νέο του κόμμα, που απειλεί να αφήσει εκτός Βουλής το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου.
Και στο ενδιάμεσο, παρακολουθούμε τη φαρσοκωμωδία των χρηματισμών, των εκβιασμών, των «αόρατων» συμβούλων αρχηγών που από τον ένα μεταγράφονται στον άλλο, τις ύβρεις, τις αναπόδεικτες καταγγελίες που μετά «αναιρούνται», τις μηνύσεις, τον απόλυτο ξεπεσμό.
Είναι ξεκάθαρο: Η πολιτική ελίτ της χώρας βρίσκεται σε υπαρξιακό αδιέξοδο. Μετέρχεται απίθανων μεθόδων, αυτοεξευτελίζεται στα μάτια του πολίτη, κανιβαλίζει, τρώει τις σάρκες της. Κι όλα αυτά, με ένα σκοπό: Να παρατείνει τον εναγκαλισμό της με την εξουσία, να συνεχίσει να απολαμβάνει των προνομίων που εδώ και δεκαετίες έχουν θεσπιστεί για τους ολίγους, να επιβιώσει της λαϊκής οργής.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο πολίτης αναδεικνύεται στη θέση του θεματοφύλακα όχι μόνο της πολιτικής ομαλότητας, αλλά και του ήπιου πολιτικού κλίματος. Αυτό που δώσαμε με την ψήφο μας εντολή στην πολιτική ελίτ κι εκείνη αποδεικνύεται ανίκανη να το διαφυλάξει, οφείλουμε να το πάρουμε πίσω και να το διαφυλάξουμε εμείς. Να παρακολουθήσουμε τον προεκλογικό αγώνα ψύχραιμοι, ανέκφραστοι, σιωπηλοί. Να είμαστε αυτόπτες μάρτυρες της εκτροπής της πολιτικής ζωής σε μαφιόζικες μεθόδους. Να καταγράψουμε το ξέσκισμα πρώην φίλων, τη λυσσαλέα και απολίτικη επιχείρηση εξόντωσης όσων ως πριν λίγο μαζί τα έκαναν, μαζί τα μαγείρευαν, μαζί τα έτρωγαν. Να είμαστε εκεί, την ώρα του απόλυτου εξευτελισμού των δήθεν «εκπροσώπων» μας, τι ντροπή κι αυτή...
Υπό τις σημερινές συνθήκες, ο πολίτης, δηλαδή ο ίδιος που υπέστη τα πάνδεινα μήπως και η χώρα μας αποφύγει τη χρεοκοπία, αυτός που αδικήθηκε, προσεβλήθη, έμεινε άνεργος, έμεινε με μισθούς πείνας, είδε την επιχείρησή του να κλείνει όχι λόγω αδεξιότητας, αλλά λόγω κρατικής ελεφαντίασης κι αδιαφορίας, αυτός που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του, αυτός που εργαζόταν επί χρόνια εντίμως και σήμερα χρωστάει σε όποιον μιλάει ελληνικά, αυτός ακριβώς ο πολίτης, επί του οποίου γλεντάει η παρασιτική πολιτική ελίτ, αυτός ο πολίτης είναι σήμερα ο μόνος παράγων ψυχραιμίας, πολιτικής ηπιότητας, ανυστερόβουλης κρίσης για το πού θα πάει η χώρα.
Εμείς, με την ψήφο μας, κάναμε τα παράσιτα πολιτική ελίτ, εμείς θα την καταργήσουμε. Στη Δημοκρατία, δεν υπάρχουν αδιέξοδα...