Νέο πρόγραμμα που θα εγγυάται ανάπτυξη και ρευστότητα

Του Κωνσταντίνου Σ. Μαργαρίτη - Δημοσιογράφου

Η χώρα δίνει τις πιο σκληρές μάχες με τους δανειστές της για να πετύχει καλύτερους όρους και να μπορέσουν οι Έλληνες πολίτες να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Τώρα συγκρούονται η φρεσκάδα και ο δυναμισμός με τα κατεστημένα οικονομικά συμφέροντα. Η νέα γενιά έχει φιλοδοξίες και δε μπορεί να ζεί σε μια χώρα που δε θα έχει ευκαιρίες επαγγελματκής ανέλιξης.

Η ελληνική πλευρά προτείνει την σύνδεση του χρόνου αποπληρωμής των τόκων ή του κυρίου χρέους, με την ανάπτυξη του ΑΕΠ. Αυτή είναι μια ρεαλιστική πρόταση και θα μπορούσε να είχε τύχη. Ωστόσο, de facto δεν θα είχε νόημα, δεδομένου ότι οι πρώτες πληρωμές που θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα για τα δάνειά της από τους εταίρους της ευρωζώνης, θα ξεκινούσαν σε 15-20 χρόνια. Στο μεταξύ, θα υπήρχαν πολλές εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα, και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελισσόταν η οικονομία. Παρόλα αυτά, θα ήταν ίσως χρήσιμο να συμφωνήσουν σε σύνδεση των πληρωμών με την ανάπτυξη του ΑΕΠ.

Το δεύτερο στοιχείο διαπραγμάτευσης είναι η κατάργηση της τρόικας. Αυτό πάλι, είναι το σχήμα που δημιουργήθηκε από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ασχολείται με αυτά τα τρία θεσμικά όργανα (ΔΝΤ, ΕΚΤ,Ε.Ε). Η τρόικα ήταν ένα δημιούργημα, γιατί η ευρωζώνη δεν είχε θεσμικά όργανα ικανά να διαχειριστούν τα κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Ο ESM θα μπορούσε κάλλιστα να αναλάβει μεγάλο μέρος των λειτουργιών της παλαιάς τρόικας.

Η ΕΚΤ θα πρέπει επίσης να εφαρμόσει τη πληθωριστική πολιτική της για να μπορέσουν οι αδύναμες οικονομίες των κρατών να γίνουν ανταγωνιστικές.

Το τρίτο στοιχείο θα είναι ένα νέο πρόγραμμα, το οποίο θα χαρακτηρίζει τη νέα κυβέρνηση και θα φέρει τη ταυτότητά της.Θα δίνει όραμα,θα βγάζει τη χώρα από τα αδιέξοδα και θα δίνει το έναυσμα για ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα. Θα περιλαμβάνει πολλές αναφορές για επενδύσεις και για την προστασία των πιο ευπαθών μελών της κοινωνίας.

Το νέο πρόγραμμα που θα προκύψει θα είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση του πραγματικού προβλήματος, της ρευστότητας.

Σε αντίθεση με την γενικότερη ατμόσφαιρα, και την επίσημη στάση του νέου Έλληνα υπουργού Οικονομικών, η Ελλάδα δεν είναι αφερέγγυα. Η αναλογία του χρέους προς ΑΕΠ, στο 175% του ΑΕΠ, είναι μια κόκκινη γραμμή. Αυτό που έχει σημασία είναι πόσα πρέπει να πληρώσει η ελληνική κυβέρνηση για την εξυπηρέτηση του χρέους. Αυτό είναι στην πραγματικότητα μάλλον χαμηλό, χαμηλότερο από αυτό της Ιταλίας ή της Ιρλανδίας για το θέμα αυτό.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σε θέση να εμφανίσει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα.Το πραγματικό πρόβλημα είναι ως εκ τούτου η ρευστότητα, τόσο γα τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες χάνουν καταθέσεις καθημερινώς, και για την κυβέρνηση, η οποία πρέπει να καταβάλει ορισμένες μεγάλες πληρωμές στο ΔΝΤ, στο άμεσο μέλλον.

Η διάθεση των υπολοίπων κρατών-μελών δείχνει να αλλάζει προς το καλύτερο για τη πατρίδα μας. Ενδεικτική η τοποθέτηση της ευρωβουλευτού της Κύπρου κας Ελένη Θεοχάρους, στη πρόσφατη ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, όπου τόνισε ότι δε μπορεί άλλο να στραγγαλίζεται ο Νότος και να εξαθλιώνονται οι πολίτες. Ζήτησε δραστικές λύσεις για να μπορέσει η Ευρώπη να προχωρήσει ενωμένη και οι λαοί να ζουν με αξιοπρέπεια.

Υπάρχουν ελπίδες να γίνει το επόμενο βήμα για τη χώρα μας, πάνω σε νέες συμφωνίες που θα δημιουργούν προϋποθέσεις για μια νέα εκκίνηση προς όφελος όλων των μελών της Ευρωζώνης.