Περί «πραξικοπημάτων» και λειψής μνήμης…
«Πραξικόπημα» ανεβάζουν, «πραξικόπημα» κατεβάζουν τόσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης (μείζονος κι ελάσσονος…) όσο και τα συστημικά ΜΜΕ την απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει την κατάθεση των αποθεματικών των φορέων του δημοσίου (πλην των ασφαλιστικών ταμείων…) στην ΤτΕ, μέσω Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, με στόχο να ανασάνει έστω για λίγες βδομάδες η χώρα μας, να αποφύγει έστω για λίγες βδομάδες την ασφυξία που επιβάλλουν οι δανειστές για να αναγκάσουν την κυβέρνηση Τσίπρα να γονατίσει.
Του Μάρκου Μουζάκη
Μάλιστα σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς πρωταγωνιστούν τόσο ευέλπιδες της πολιτικής (ωσάν τον κ. Καραγκούνη ή τον κ. Σταϊκούρα), όσο και «παλιές καραβάνες» (ωσάν τον υπό προθεσμία αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλο).
Κατ’ αρχήν λοιπόν, πάντοτε μια ΠΝΠ αποτελεί μια ακραία επιλογή, ορισμένες φορές επιβαλλόμενη απ’ τις περιστάσεις, ορισμένες όχι.
Αλλά σε κάθε περίπτωση η αξιολόγησή της υπακούει –δυστυχώς- σε αμιγώς κομματικά κριτήρια.
Πέραν όμως της επί της ουσίας αξιολόγησης υπάρχει και η επιχείρηση λοβοτομής, στην οποία εξασκούνται τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ίσως επειδή βαυκαλίζονται πως απευθύνονται σε λωτοφάγους, ίσως επειδή επενδύουν στη λειψή μνήμη, ίσως επειδή η πολιτική απόγνωση οδηγεί σε πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς…
Δεν θα σταθούμε στις πολλές ΠΝΠ της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αυτό πια το αντιλαμβάνεται κάθε στοιχειωδώς νοήμων συνέλληνας…
Αλλά θα ρωτήσουμε τους προπαγανδιστές των «πραξικοπημάτων» (φερέλπιδες ή «παλιές καραβάνες»):
- ΑΝ η σημερινή ΠΝΠ αποτελεί «πραξικόπημα», τότε η ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων, η περίπου διάλυσή τους μέσω του περιλάλητου PSI καθώς και η τραγική καταστροφή των μικροομολογιούχων που χάσανε κόπους μιας ζωής, τι είναι; Ή μήπως ό,τι φέρει την πολιτικά καταστροφική υπογραφή των Σαμαρά και Βενιζέλου δεν είναι πραξικόπημα, ελέω και της συγκάλυψης απ’ τα συστημικά, καθεστωτικά ΜΜΕ;
Ή όταν τα γεγονότα δεν συμφωνούν με την άποψή μας, τόσο το χειρότερο για τα… γεγονότα;
Πολλώ μάλλον, όταν τα ΜΜΕ της διαπλοκής αν και έχουν ξεμείνει απ’ την παραμικρή έστω δυνατότητα επιρροής ωστόσο επιμένουν να λειτουργούν καθαρά καθεστωτικά και να υπονομεύουν κάθε προσπάθεια αξιοπρεπούς διαπραγμάτευσης, έστω και με λάθη;