Το δικό μου «ΟΧΙ»

Διχασμός… Αλήθειες… Ψέματα… Μάσκες έπεσαν και ο πανικός «χτύπησε» κόκκινο. Από την στιγμή που ανακοινώθηκε το Δημοψήφισμα, ο ελληνικός λαός κόπηκε στα δύο. Εδώ που τα λέμε δεν είναι και η πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία που οι Έλληνες χωρίζονται σε στρατόπεδα.

«Φιλίες» διαλύθηκαν σε μία νύχτα, σχέσεις οδεύουν προς χωρισμό κι όλα αυτά γιατί επικρατεί η αλήθεια. Γιατί κάποιος πολιτικός, βγήκε και έδωσε τη δυνατότητα στους πολίτες να πουν τη γνώμη τους. Για την ακρίβεια να διεκδικήσουν την αξιοπρέπειά τους. «Θέλετε μνημόνιο σκληρότερο από τα προηγούμενα ή καλύτερη διαπραγμάτευση»; Είναι ξεκάθαρο. Για πρώτη φορά λοιπόν καλούμαστε όλοι εμείς να πάρουμε μία απόφαση για το μέλλον, όχι τόσο το δικό μας-γιατί κάποιοι φρόντισαν να μας το καταστρέψουν με τις προηγούμενες κυβερνήσεις-αλλά για εκείνο των παιδιών μας. Να ζήσουν ελεύθερα, χωρίς να είναι χρεωμένα από την ώρα που θα γεννηθούν.

Αν και δημοσιογράφος στο επάγγελμα, ποτέ δεν υπήρξα από εκείνους που θέλησαν να κάνουν προπαγάνδα προβάλλοντας ψεύτικες ειδήσεις. Γι’ αυτό και από επιλογή μου, ΔΕΝ βρίσκομαι σε κάποιο μέσο που έρχεται ενάντια στα δικά μου πιστεύω και στις δικές μου αξίες. Έχω μείνει δύο φορές στη ζωή μου άνεργη, από το κλείσιμο του ΑΛΤΕΡ και της ΕΡΤ. Έχω βιώσει στο πετσί μου την ανεργία αλλά και το να έρχεται 20 του μήνα και να έχουν τελειώσει τα χρήματα από τα επιδόματα ανεργίας. Όπως επίσης έχω πληρώσει τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου, φόρους δυσβάστακτους επειδή τα τότε «ισοδύναμα» της κυβέρνησης βγήκαν από τους 3 εκατομμύρια ανθρώπους κι όχι από τους μεγαλοκαρχαρίες και μεγαλοεπιχειρηματίες της χώρας μου, που χρωστούν εκατομμύρια στο δημόσιο.

Βλέπετε οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μπορεί να οδήγησαν στην ανεργία χιλιάδες ανθρώπους, νέους και μη, μπορεί να έβαλαν λουκέτο σε χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μπορεί να άφησαν παιδιά νηστικά και οικογένειες να τρώνε από τα σκουπίδια, μπορεί να γέμιζαν οι τράπεζες κάθε πρώτη του μήνα για να πάρουν συντάξεις μισθούς αλλά και για να πληρώνουν τους φόρους, μπορεί να έκαναν ουρές στα συσσίτια, αλλά τουλάχιστον λεγόμασταν Ευρωπαίοι! Μη μου πείτε ότι αυτές τις εικόνες τις ξεχάσατε; Κι έρχομαι και ρωτάω τώρα εγώ ως απλή πολίτης. Πού ήταν όλοι αυτοί που τώρα χτυπιούνται στα πάνελ των μνημονιακών καναλιών; Πού ήταν όλοι αυτοί όταν οικογένειες πεινούσαν; Πού ήταν όλοι αυτοί όταν τα παιδιά, το μέλλον αυτού του τόπου, δεν είχαν θέρμανση για να ζεσταθούν; Μάλλον σε κάποιο εστιατόριο πίνοντας στην υγεία των κορόιδων. Γιατί αυτοί πολύ απλά, έχουν μάθει να μιλάνε με αριθμούς.

Κι έρχεται λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας για να κάνει μία αλλαγή. Υποσχέθηκε πολλά και κάποια από αυτά πρόλαβε να τα κάνει κι όλοι εσείς που τον βρίζετε ήδη έχετε μπει στις 100 δόσεις για να ρυθμίσετε τα χρέη σας. Σωστά, γιατί στις προηγούμενες κυβερνήσεις για να μπεις σε αυτήν τη ρύθμιση ήταν κάτω από πολλές προϋποθέσεις… Πήγε λοιπόν ο Πρωθυπουργός μας, να διαπραγματευτεί. Και το κάνει μέχρι τελευταία στιγμή. Τι μπορεί να κάνει όμως ένας μπροστά στη μεγαλύτερη συμμαχία που έχει στηθεί ποτέ; Ποια είναι αυτή; Οι μέσα που έχουν χάσει την εξουσία έχουν τρελαθεί και πρέπει πάση θυσία να ρίξουν την αριστερή κυβέρνηση γιατί θα πλήξει τα συμφέροντα των δικών τους με τους έξω. Όλων όσων τόσα χρόνια φοροδιαφεύγουν και σας έχουν με ένα κομμάτι ψωμί. Μην μπερδεύεστε. Αυτοί πλουτίζουν ακόμη περισσότερο κι εσείς γίνετε πιο φτωχοί χωρίς καμία αξιοπρέπεια. Και σας απειλούν ότι αν δεν ψηφίσετε ΝΑΙ, θα απολυθείτε. Παίζουν με το φόβο σας. Εκεί ποντάρουν. Γι’ αυτό και αυτόν τον καιρό αν παρακολουθήσεις έστω και μισή ώρα τηλεόραση θα τρελαθείς.

Πριν λίγες ημέρες είδα ένα βίντεο που αναφερόταν στο μεγάλο πλήγμα που θα δεχτεί ο τουρισμός. Ενδεικτικό της κατάστασης ήταν για τους δημοσιογράφους, ότι δεν είχε κανέναν άνθρωπο σε ένα παραθαλάσσιο χωριό της Χαλκιδικής την ημέρα που είχε 16 βαθμούς κι είχε σύννεφα!

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων έβγαλαν παππούδες να κρατούν φρατζόλες στα χέρια και οι συγκεκριμένες φωτογραφίες ήταν από τον σεισμό της Τουρκίας πριν από χρόνια! Δείχνουν εικόνες της Αργεντινής και λένε ότι αυτό συμβαίνει σε κάποιο μέρος της Ελλάδας! Τι άλλο θέλουμε για να ξυπνήσουμε; Πόση προπαγάνδα πια να ακούσεις; Αγανακτώ. Αγανακτώ με αυτό το σινάφι που υποτίθεται κάνει και λειτούργημα και ο μόνος σκοπός του είναι να χειραγωγήσει τις μάζες και να του «πασάρει» ψεύτικα ρεπορτάζ. Πού ήταν όλοι αυτοί όταν ο κόσμος υπέφερε; Έδειξε κάποιο κανάλι εικόνες εξαθλίωσης των απλών ανθρώπων που έζησαν τα σκληρά μνημόνια των Σαμαρά-Βενιζέλου, στο πετσί τους; Τίποτα και κανείς.

Για πρώτη φορά είμαι περήφανη που ένας πολιτικός μου δίνει τη δυνατότητα να ψηφίσω εγώ για το μέλλον μου. Και θα το κάνω. Γιατί θέλω την αξιοπρέπειά μου και θέλω να παλέψω για το καλύτερο, χωρίς να κοιτάξω το δικό μου συμφέρον. Όσο για εκείνους που προσπαθούν να μου πουν «μετά το ΟΧΙ τι»; Θα του απαντήσω για τελευταία φορά, ότι μετά το ΟΧΙ θα έχω την συνείδησή μου καθαρή και ήσυχη. Θα πάω να διαπραγματευτώ ως χώρα για το καλύτερο, γιατί το σενάριο επιστροφή στη δραχμή, απλά θα είναι ένα σενάριο και τίποτα παραπάνω. Ούτε από την ευρωζώνη θα βγούμε (μας διαβεβαίωσαν όλοι γι’ αυτό) ούτε κάτι χειρότερο από όλα όσα έχουμε ζήσει θα ζήσουμε. Ήμασταν (μία μεγάλη μερίδα του λαού) ζωντανοί νεκροί. Κι εγώ αποφάσισα ότι θέλω να παλέψω. Και θα το κάνω. ΟΧΙ λοιπόν! Θα πρέπει να το λέμε και στη ζωή μας καμιά φορά. Κανείς δεν έχασε από αυτό.