Κικίλιας: Η ΝΔ επιβάλλεται να γίνει κόμμα σύνθεσης, όχι διχασμού
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει «δεν μπορούμε ως κόμμα να παράγουμε λύσεις, γιατί δεν φροντίσαμε να προσαρμοστούμε στις κατακλυσμιαίες αλλαγές που συμβαίνουν. Η κατάσταση αυτή επιτείνει την ανησυχία των ψηφοφόρων μας, προκαλεί φατριασμούς εντός του κόμματος και απογοητεύει την κοινωνία των πολιτών, η οποία μας γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη».
Δείτε αναλυτικά το άρθρο-παρέμβαση:
«Τα νέα αυτιά ζητούν άλλη μουσική
Παρότι η Νέα Δημοκρατία ηττήθηκε στις πρόσφατες εκλογές, τα φώτα της δημοσιότητας παραμένουν στο κόμμα μας, επειδή η πορεία του επηρεάζει καθοριστικά την ποιότητα της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Εκείνο που με προβληματίζει έντονα είναι ότι μέχρι σήμερα η διαδικασία ανάδειξης Προέδρου υπολείπεται των προσδοκιών της βάσης του κόμματος και της ευρύτερης κοινωνίας.
Λείπουν το βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο σχέδιο, περισσεύουν οι μαξιμαλισμοί, η επικοινωνία και η μικροπολιτική. Η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται έναν τριμερή κλιμακωτό σχεδιασμό: ανακατασκευή κόμματος – ανασύνθεση παράταξης – ανάληψη διακυβέρνησης.
Κατ’ αρχάς, χρειάζεται να προχωρήσει η ανακατασκευή του κόμματος. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συγκρότησε το 1974 ένα αστικό κόμμα για να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα και να την βγάλει από το βαλκανικό της απομονωτισμό. Προοδευτικά η Νέα Δημοκρατία εκφυλίστηκε, απώλεσε τον χαρακτήρα της, επειδή υιοθετήθηκαν πρακτικές, κανόνες και ήθη ξένα προς τις καταστατικές της αρχές. Μετά το 2009 η Ελλάδα άλλαξε, η Νέα Δημοκρατία όχι. Το κόμμα αδυνατεί πια να δώσει πειστικές απαντήσεις στα προβλήματα που σωρεύονται στην κοινωνία, επειδή η οργάνωση και η δομή του έχουν εξαντλήσει τη δυναμική τους προ πολλού. Δε μπορούμε ως κόμμα να παράγουμε λύσεις, γιατί δεν φροντίσαμε να προσαρμοστούμε στις κατακλυσμιαίες αλλαγές που συμβαίνουν. Η κατάσταση αυτή επιτείνει την ανησυχία των ψηφοφόρων μας, προκαλεί φατριασμούς εντός του κόμματος και απογοητεύει την κοινωνία των πολιτών, η οποία μας γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη. Όσοι εντός της Νέας Δημοκρατίας αρνούνται να παραδεχθούν την πραγματικότητα και ονειρεύονται γρήγορους εκλογικούς θριάμβους, θυμίζουν εκείνον που δεν ανησυχεί επειδή δεν έχει πόδια, πιστεύοντας ότι στην κρίσιμη στιγμή θα του φυτρώσουν φτερά.
Η Νέα Δημοκρατία επιβάλλεται να γίνει κόμμα σύνθεσης, όχι διχασμού. Ένα κόμμα που θα καταφέρει να προσελκύσει και να εγγράψει ως μέλη του τα καλύτερα στοιχεία του ελληνισμού, απανταχού της Γης, που δεν θα περιμένει στωικά να περάσει κάποιος την πόρτα της, που δεν θα αποκλείει τους πιστοποιημένα άξιους στο όνομα εσωκομματικών ισορροπιών. Ένα συμμετοχικό κόμμα που θα ενσωματώσει πλήρως τις νέες τεχνολογίες, ώστε τα μέλη του να είναι οργανικά δεμένα και να χτίζεται η πολιτική γραμμή από κάτω προς τα πάνω. Ένα κόμμα που η βασική του πολιτική δομή θα είναι τα μέλη του. Τα μέλη θα υποβάλλουν προτάσεις, οι οποίες θα τίθενται σε ανοικτό διάλογο για να προκληθεί αντίλογος, ώστε να επέλθει η σύνθεση. Ένα κόμμα στο οποίο ο διάλογος θα μας οδηγήσει βήμα το βήμα, με συνεχείς προτάσεις και αναθεωρήσεις, πλησιέστερα στις αλήθειες που έχει ανάγκη η Ελλάδα μας. Ένα κόμμα που θα αλλάζει συνεχώς μέσω μεταρρυθμίσεων και μεταβολών, ώστε να προσαρμόζεται στις εξελίξεις.
Κατά δεύτερον, όταν η Νέα Δημοκρατία πάψει να είναι ένα κατερχόμενο κόμμα, ένα κόμμα που αναφέρεται μόνο στον εαυτό του και σε όσους διεκδικούν την ιδιοκτησία του, όταν πια αποπνέει δυναμισμό και ζωντάνια, θα πρέπει να επιδιωχθεί η ανασύνθεση της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης. Με τις ιδέες που θα έχουμε συνδιαμορφώσει εντός του κόμματος, θα είμαστε ικανοί να προβάλουμε ένα ολοκληρωμένο, ρηξικέλευθο και πρακτικό σχέδιο, το οποίο θα πείσει την ευρύτερη κοινωνία επειδή δεν θα έχει εκπορευθεί από κάστες και περίκλειστους κύκλους, αλλά από τους πολίτες της δημιουργίας. Από ανθρώπους με διαφορετικές αντιλήψεις και στόχους, που μπορούν όμως να συνυπάρξουν, να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν ατομικά και κοινωνικά αγαθά εντός ενός πλαισίου ανοικτών και συναινετικών κανόνων.
Τελικά, όταν έχει οργανωθεί σε νέες βάσεις το κόμμα και έχει ανασυνταχθεί η παράταξη, τότε και μόνον τότε η Νέα Δημοκρατία θα μπορεί να διεκδικήσει πειστικά την διακυβέρνηση αυτού του τόπου. Τότε και μόνον τότε θα είναι ικανή να πάρει και πάλι τα ηνία της χώρας για να την ξαναβάλει σε τροχιά προόδου. Το «νέο» πρέπει να μετουσιώνεται σε πολιτικές προτάσεις και πρακτικά σχέδια, όχι να γίνεται σύνθημα χωρίς περιεχόμενο».