Ο Ηλίας ο Έλληνας που κέρδισε τους Αυστραλούς πελάτες...ντυμένος τσολιάς!
Aπό οπαλορύχος ο Ηλίας Κατσαπουϊκίδης από τη Νότιο Αυστραλία, έγινε βραβευμένος σεφ.
Μια διαδρομή που τον έφερε πολύ κοντά στον άλλον κόσμο -με το λευκό φως να τον λούζει σ' όλη του τη λαμπρότητα- και μετά να τον αφήνει να γυρίσει πίσω στην πεζή, αλλά και επικίνδυνη πραγματικότητα του Coober Pedy.
Να θέλει να αποδείξει στον εαυτό του ότι «τα δύσκολα δεν τον τρομάζουν», τη στιγμή που εικόνες ολοζώντανες, μαγικές από την παιδική του ζωή, στην πανέμορφη Καστοριά, με τη μητέρα του να φτιάχνει, εκ του μηδενός, αριστουργήματα με φύλο, μπακλαβά, μαντολινάτα, τούρτες, κουλουράκια, τσουρέκια, στην κουζίνα του πετρόκτιστου σπιτιού, να τον έχουν κυριεύσει ολοκληρωτικά. Το πιο περίεργο, να συνοδεύονται από μια βασανιστική δίψα να φτιάξει ο ίδιος ελληνικά γλυκά στα οποία είχε ιδιαίτερη κλίση και όταν το επιχειρούσε, δημιουργούσε πραγματικά αριστουργήματα. Αυτά, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, μετά το σκάψιμο στα έγκατα της γης για τον πολύτιμο λίθο.
«Όχι μόνο δεν ένιωθα κόπωση, αλλά ήμουν γεμάτος ενέργεια, με εμπνεύσεις και δημιουργίες που με έπειθαν, ότι, ναι, είχα κλίση στη ζαχαροπλαστική. Όχι οποιαδήποτε, βέβαια, αλλά την ελληνική, την παραδοσιακή, στην οποία έδινα μια άλλη διάσταση».
Εδώ μιλάμε, βέβαια, για τα συστατικά που προδίδουν το πραγματικό ταλέντο στη συγκεκριμένη κατεύθυνση.
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΛΥΚΩΝ
Αυτή είναι η φιλοδοξία του και δεν βρίσκεται μακριά από το να την υλοποιήσει.
Πώς ξεκίνησε, όμως, από τα έγκατα της γης, όπου κυνηγούσε οπάλια, μαζί με τον πατέρα του και σχεδόν έφτασε στην πόρτα του Αγίου Πέτρου ή του Άδη -κανείς δεν θα μάθει ποτέ- να βρίσκεται σ' ένα φωτεινό ζαχαροπλαστείο στο Byron Bay του Σίδνεϊ, μ' ένα εντυπωσιακό εργαστήρι όπου τελειοποιούνται καθημερινά οι δημιουργίες του και οι εμπνεύσεις του για προώθηση των προϊόντων του, δεν γνωρίζουν σύνορα. Μεταξύ άλλων, αρκεί να γνωρίζει κανείς, ότι φιλοδοξία του είναι να εξάγει τις δημιουργίες του και στην Ελλάδα! «Τι πιο σωστό να γυρίσουν στις ρίζες τους;» απαντά στις απορίες των άλλων, με το σπιρτόζικο πνεύμα του.
Τα 19 βραβεία, βέβαια, που μάζεψε τα τελευταία χρόνια δεν έπεσαν στην ζαχαροπλαστική του ποδιά εύκολα ... από τον ουρανό!
Αντίθετα, έπρεπε να φάει... ψωμί με αλάτι και να «πουλήσει» τις ρίζες του όσο πιο έξυπνα και ακριβά μπορούσε!
Ιδού η αρχή του νήματος. Με κεφάλαιο που δεν έφτανε να αγοράσει ούτε μια δωδεκάδα αυγά, όπως πληροφορούμαστε, ο Ηλίας Κατσαπουϊκίδης, πήγε στην λαϊκή του Σίδνεϊ, με μερικά ταψιά μπακλαβά. Παρ' ότι οι φίλοι του τον υποστήριξαν και αγόρασαν τα σιροπιαστά γλυκά με φανερή πρόθεση να επηρεάσουν και τους άλλους, δεν ήταν η εντυπωσιακή αρχή που περίμενε. Επέστρεψε, εντούτοις, ξανά και ξανά στο ίδιο μέρος, προσπαθώντας να «πιάσει» καινούριους πελάτες. «Ήταν μια δύσκολη αρχή. Αυτά που κέρδιζα δεν έφταναν ούτε για το νοίκι» θα πει αργότερα όταν ο λογαριασμός του στην τράπεζα θα είναι κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητος.
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΕΣΑ
«Ilias the Greek», είναι το όνομα που χρησιμοποίησε για να τραβήξει την προσοχή και όχι μόνο. Ντυμένος τσολιάς, εκεί που πουλούσε και τα γλυκά του στη Λαϊκή, χόρευε το Ζορμπά, έσπαγε πιάτα και φώναζε στους περαστικούς «Γεια σου».
Σήμερα, τέσσερα χρόνια αργότερα, ο μπακλαβάς του, ο χαλβάς, τα μαντολινάτα και όλα τα άλλα ελληνικά γλυκά, του έχουν εξασφαλίσει 19 βραβεία από το Sydney Royal Fine Food Show. Απασχολεί δύο επαγγελματίες ζαχαροπλάστες και 10 επαγγελματίες στο μάρκετινγκ και τις πωλήσεις, προκειμένου να τον βοηθήσουν να διαθέσει τα προϊόντα του από το Byron Bay στο Maitland, τη Μελβούρνη και τη Βρισβάνη. Στα άμεσα σχέδιά του είναι να επεκτείνει τη λιανική και χονδρική πώληση των προϊόντων του, να κρατήσει τον παραδοσιακό χαρακτήρα τους με την προσθήκη μιας μοντέρνας γεύσης και εμφάνισης, καθώς επίσης και να κάνει εξαγωγή των προϊόντων του στην Ελλάδα.
«Μετά θα ήθελα να αρχίσω το ταξίδι μου στην τηλεόραση, τονίζοντας πόσο σπουδαίο είναι να μοιράζεσαι με άλλους εκείνα που φτιάχνεις με αγάπη».
Επίσης, θα ήθελε -εξομολογείται-, να φτιάχνει μαστιχωτό χαλβά σε μεγάλες ποσότητες κατά παραγγελία. «Είναι θέμα γούστου. Σε μερικούς αρέσει να είναι στεγνός και σκληρός. Σε άλλους να είναι μαστιχωτός. Προσωπικά, τον προτιμώ να είναι κρεμμώδης και να λιώνει στο στόμα σου».
Εγώ πάλι τον προτιμώ σε πιταράκια με γαλάζιες και ροζ χαντρούλες, όπως τον πουλούσαν στα πανηγύρια της Λέσβου. (Και... μετά ξυπνήσαμε, όπως συνήθιζε να λέει καλή του ώρα ο αδελφός μου).
Μιλώντας, γενικά για τις δημιουργίες του, τονίζει ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να χρησιμοποιεί ντόπια και αγνά υλικά.
Ο ίδιος δεν χάνει ευκαιρία να παρακινεί όλους να 'δημιουργήσουν την ευκαιρία, να βρεθούν με την οικογένειά τους -στενούς και μακρινούς συγγενείς- και να μοιραστούν μαζί τους, πράγματα που έφτιαξαν με αγάπη'. Αναφέρεται βέβαια σε γλυκά και φαγητά, με φανερή πρόθεση να είναι όσο πιο γήινος και πιστευτός γίνεται:
«Όταν κάνεις χαλβά, για παράδειγμα, θα πρέπει να τον γυρίζεις με αγάπη, μέχρι να τον φέρεις να έχεις τη γεύση και τη σύνθεση που επιθυμείς. Είναι πολύ μικρό το 'παραθυράκι' που πρέπει ν' ανοίξεις, πιο πολύ από διαίσθηση, προκειμένου να επιτύχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα», καταλήγει ο Ηλίας, τρέχοντας ολοταχώς από τον τραχύ Ζορμπά που σπάζει τα πιάτα, στον ευαίσθητο ονειροπόλο, πλην ταλαντούχο σεφ και άριστο πωλητή των δημιουργιών του.
ΠΗΓΗ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ
.jpg)
