Κουράστηκα ο Αγανακτισμένος

Κουράστηκα ο αγανακτισμένος…

Κουράστηκα ν’ αγωνίζομαι, να ενημερώνω, να εξηγώ, να βρίζω, να φωνάζω, να σατιρίζω και ίσως να «μπαίνω στο μάτι» κάποιων, διακινδυνεύοντας την όποια καριέρα μου.

Και τελικά όλοι γύρω μου να κοιτάνε πώς να περάσουν καλά (το αγαπημένο χόμπι του νεοέλληνα), να κουβεντιάζουν για σκάφη, αυτοκίνητα, ποδόσφαιρο και να κλείνουν την κουβέντα με φράσεις όπως: «Ναι μωρέ, δίκιο έχεις, αλλά τι να κάνουμε;» ή «φταίμε όμως κι εμείς, έτσι όπως τα κάναμε» και μετά να γυρνάνε τη συζήτηση στις καλοκαιρινές διακοπές.

Μα εγώ τι έπαθα και αγανακτώ; Άλλαξα μετά τα 40; Ή μήπως αλλάξανε οι άλλοι;

Θα μου πεις, οι αγανακτισμένοι; Θα σου πω, πολύ ωραία, κι εγώ μαζί τους.

Είμαστε 10.000.000. Βγαίνουν στο δρόμο 500.000, άλλοι 500.000 ψάχνουν ακόμη το χαμένο σοσιαλιστικό προφίλ της κυβέρνησης και τα 9.000.000 βρίζουν όλη μέρα και παραπονιούνται και ύστερα συνεχίζουν στωικά και μοιρολατρικά τη ζωούλα τους.

Λες και δεν συμβαίνουν γύρω μας πρωτοφανείς καταστάσεις για να σε βγάλουν απ’ τα ρούχα σου και να σε ξεκολλήσουν από τη γούβα που έχει κάνει ο …απαυτός σου στον καναπέ!

Κι αν οι παππούδες μας είχαν την ίδια νοοτροπία; Γιατί αγωνίστηκαν όλοι αυτοί τότε; Παλιά, ξέρεις, τότε που προσπαθούσαν να διώξουν τους Γερμανούς; Θυμάσαι;

Οι Γερμανοί ξανάρχονται όμως, αείμνηστε Σακελλάριε…

Όχι μόνοι όμως. Και αυτή τη φορά, αντί για κράνη φοράνε γραβάτες. Κι αντί για όπλα, κρατάνε samsonite. Ε βέβαια, χαζοί είναι να αφήσουν μια χώρα που έχει τα πάντα-όλα (και γύρω της και πάνω της και κάτω της και ακόμα πιο κάτω της) να τη χαίρονται οι καλοπερασάκηδες, παρτάκηδες και εγωκεντρικοί Ελληναράδες;

Ξέρουν ότι ο Έλληνας ξεκουνιέται και ενώνεται όταν δει την κάνη του όπλου να τον σημαδεύει.

Ότι λοιπόν δεν μπορείς να κάνεις με όπλα, αγόρασέ το.

Βρες κι ένα καλό μεσίτη, που χρόνια τώρα έχεις μάθει ότι η κυρά Κατίνα και ο κυρ Μήτσος εμπιστεύονται, ώστε να νομίζουν ότι τον προσέλαβαν αυτοί και όχι εσύ και έγινε η δουλειά σου.

Και ξαναρωτάω: Τόσο χαζοί ήταν οι άλλοι τότε, που σκοτώνονταν, βασανίζονταν, εκτελούνταν, αντιστέκονταν;

Δεν άφησαν να γίνουμε μια ωραία γερμανική αποικία…

Θα’ χαμε αποκτήσει και γερμανική νοοτροπία (που ως γνωστόν είναι καλύτερη από την ελληνική), θα’ χαμε βιομηχανία, δουλειές, κράτος δικαίου και πολίτες που σέβονται τον διπλανό τους.

Η Αττική οδός θα λεγόταν autostrasse και δεν θα είχε διόδια γιατί θα ήταν δεδομένο αγαθό για γρήγορη και ασφαλή μετακίνηση. Στην autostrasse Korinthou-Patron δεν θα σκοτωνόταν τόσος κόσμος, έχοντας μάλιστα κάνει τελευταία προθανάτια προσφορά 3,10 ευρώ.

Η Συγγρού θα ήταν autostrasse και δεν θα είχε λακκούβες. Ο Κηφισός θα παρέμενε ποτάμι και σημείο αναφοράς της πόλης, όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κομμουνιστικών ή καπιταλιστικών καθεστώτων, όπου η περιβαλλοντική ομορφιά και νοοτροπία δεν έχει σχέση με την πολιτική. Και τέλος η Omonia Platz δεν θα ήταν ένα τσιμεντένιο κατασκεύασμα που καλύπτεται από κορμιά μεταναστών κι εμείς να ντρεπόμαστε για το κεντρικότερο σημείο της πόλης.

Α, ρε παππού… Εσύ φταις για όλα αυτά. Που νόμιζες ότι αυτοί που έδιωξες ήταν χειρότεροι από αυτούς που ψήφιζες. Μου στέρησες μισό αιώνα ευρωπαϊκής ανάπτυξης. Γιατί –μεταξύ μας τώρα- φαντάζεσαι τι παράδεισος θα ήταν η Ελλάδα, αν δεν την είχαν οι Έλληνες;

Όμως ποτέ δεν είναι αργά. Τώρα, ΔΝΤ θέλοντος και Γιωργάκη επιτρέποντος, ΟΛΑ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ.

Σταύρος Νικολαϊδης - Ηθοποιός