Αλήθεια, για πείτε μου, είστε ευτυχισμένοι;

Έχετε κάνει ποτέ την ερώτηση αυτή στον εαυτό σας; Και αν ναι, έχετε καταφέρει να δώσετε την απάντηση λέγοντας σας την αλήθεια; Και αν πάλι ναι, η απάντηση που έχετε δώσει ανταποκρίνεται στα κριτήρια που έχετε θέσει εσείς για να ορίσετε την ευτυχία ή οι άλλοι;

Απλά παρατηρώντας τους γύρω μας, ακούγοντας καθημερινά της ειδήσεις και συνειδητοποιώντας την κατάσταση τόσο στην χώρα μας όσο και στην σύγχρονη ζωή όλων μας, νομίζω πως ομόφωνα ίσως υποστηρίζαμε πως είναι δύσκολοι καιροί για να νιώσει κανείς ευτυχισμένος.

Αλήθεια; Ποιος το λεει αυτό; Η οικονομική κρίση; Η βία; Οι πολιτικές εξελίξεις; Η εφορία; Η τράπεζα που μας καλεί καθημερινά για να πληρώσουμε; Το ΔΝΤ; Η χρεοκοπία;

Ναι. Αν ανήκει κάποιος από εμάς, στην μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που έχουν πέσει στην παγίδα της οικονομικής εξέλιξης και ορίζουν την ευτυχία μέσα από το «έχειν», ναι, είναι δυστυχισμένος και λυπάμαι που θα το πω , αλλά θα αργήσει πολύ ακόμα να νιώσει καλύτερα. Για ευτυχία, δεν νομίζω ότι θα μπορεί να κάνει λόγο για τα επόμενα δέκα χρόνια.

Το 1975 έχει χαρακτηριστεί χρονολογία ορόσημο καθώς τότε σηματοδοτείται η συνειδητοποίηση της «καταναλωτικής κοινωνίας» που έκανε τον άνθρωπο αβέβαιο και ανασφαλή λόγω της ραγδαίας οικονομικής εξέλιξης παγκοσμίως. Το να «είχες» σημαίνει ότι «ήσουν» και δυστυχώς ο σπόρος αυτής της νοοτροπίας που φυτεύτηκε επίπονα στη συνείδηση του ανθρώπου τότε έχει ριζώσει για τα καλά και εξακολουθεί και «τρώει» σαν σαράκι τις ψυχές πολλών μέχρι και σήμερα. Ή μάλλον καλύτερα, ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ.

Και ξαφνικά η κρίση. Και τώρα; Πως θα είμαι ευτυχισμένος; Κόσμος αυτοκτονεί γιατί χρωστάει, θλίψη, ανασφάλεια, άγχος , απελπισία. Γιατί; Γιατί οι περισσότεροι από εμάς, χωρίς κέντρο εαυτού, παρασυρθήκαμε από το τσουνάμι του καταναλωτισμού αναζητώντας μέσα από τα υλικά αγαθά να αποκτήσουμε υπόσταση και ευτυχία.

Ας αφήσουμε λίγο το τσουνάμι αυτό, και σας ρωτώ; Έχετε ακούσει για το «Τρίτο Κύμα» του Άλβιν Τόφλερ; Βαρύ βιβλίο για να καταλήξει σε ένα ελαφρύ νόημα με τεράστια βαρύτητα.

Ο άνθρωπος ορίζει λάθος την ευτυχία του. Τρέχει να προλάβει, τρέχει να πετύχει, τρέχει να κατακτήσει και να αποκτήσει, ενώ η ευτυχία είναι στο DNA αρκεί να το καταλάβει. Η ευτυχία είναι το κέντρο του, αρκεί να το καταλάβει. Η ευτυχία είναι ένστικτο το οποίο απλά όλοι μας πνίγουμε από επίκτητες άχρηστες ανάγκες. Η παλαιοί, οι γέροντες, λένε συχνά: «Εμείς εκείνα τα χρόνια ήμασταν πιο ξέγνοιαστοι, δεν είχαμε τόσα προβλήματα, όλα ήταν πιο αθώα». Και έχουν δίκιο. Όσο πιο πίσω γυρίσουμε το χρόνο τόσο πιο πολύ μεγαλώνει και το αίσθημα ευτυχία που επικρατούσε στις εκάστοτε χρονικά κοινωνίες.

Η κρίση, είναι μία απίστευτη ευκαιρία να επαναπροσδιοριστούμε. Το ξέρω, για τους περισσότερους είναι επώδυνη, φαντάζει απειλητική και ατελείωτη. Αυτό δεν παύει να είναι μία ευκαιρία για να μπούμε και πάλι σε σειρά. Να συνειδητοποιήσουμε που πραγματικά βρίσκεται η ευτυχία. Να αγαπήσουμε και πάλι την απλότητα του να είσαι κοντά στον εαυτό σου, την σημαντικότητα της φιλίας, την αξία του να είναι κανείς πραγματικό ζευγάρι με έναν αληθινό σύντροφο.

Η κρίση είναι ευκαιρία για να μάθουμε να ορίζουμε σωστά την ευτυχία, γιατί αν κάποιος έχει αυτή την εσωτερική ασφάλεια ότι είναι στον σωστό δρόμο μπορεί και βρίσκει τη δύναμη να αντιμετωπίζει όλες τις προκλήσεις νιώθοντας ταυτόχρονα και ευτυχισμένος.

Γιατί απλά η ευτυχία είναι μέσα μας και ορίζεται από εμάς.

Πηγή: queen.gr