«Ο Σεπτέμβρης δεν έχει καλές ειδήσεις για τον κ. Τσίπρα»
Του Γιάννη Παλιούρη – δημοσιογράφου
Μετά από έναν χρόνο αριστερού, «καλού» μνημονίου πρέπει να είσαι τουλάχιστον πανικόβλητος ώστε να πανηγυρίζεις μέσω Twitter για την «ανάπτυξη» της ελληνικής οικονομίας που ανακάλυψαν οι Financial Times. Αυτό φαίνεται πως συμβαίνει με τον κ. Τσίπρα, ο οποίος ψάχνει εναγωνίως να πιαστεί από μια καλή είδηση. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση και τον ίδιο προσωπικά είναι ότι μετά τις καλοκαιρινές διακοπές θα κληθεί να «πουλήσει» ένα νέο αφήγημα στους πολίτες της χώρας. Μόνο που αυτή τη φορά και έπειτα από τη ζημιά που προξένησε η πολιτική του στην οικονομία και την κοινωνία, θα χρειαστεί κάτι πολύ περισσότερο από μεγαλόστομες υποσχέσεις για να πείσει. Θα χρειαστεί πραγματική ατζέντα, την οποία απ’ ό,τι φαίνεται δεν διαθέτει.
Ο κ. Τσίπρας κατέκτησε την εξουσία γιατί είχε πολύ καλή... εμπορική πολιτική. Μεταξύ άλλων «πούλησε» στο εκλογικό κοινό απαλλαγή από τα μνημόνια, διαγραφή χρέους, επαναφορά κατώτατου μισθού και συντάξεων στα προ μνημονίων επίπεδα, κατάργηση ΕΝΦΙΑ, ακύρωση ιδιωτικοποιήσεων, δημόσιες επενδύσεις, προστασία των δανειοληπτών. Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός έκανε εμπόριο ελπίδας με το κιλό. «Και το 10% όσων εξαγγέλλει να κάνει, πάλι καλύτερα θα είμαστε», ήταν η φράση που κυριαρχούσε μεταξύ των ψηφοφόρων τον Δεκέμβριο του 2014.
Μόνο που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν κάνει... εκπτώσεις. Υλοποίησε όχι το 10%, αλλά το 100% όσων εξήγγειλε. Από την ανάποδη, όμως. Φρέσκο μνημόνιο, περισσότεροι έμμεσοι φόροι, βαρύτερος ΕΝΦΙΑ, νέες περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, είναι μερικά μόνο από τα επιτεύγματα της 18μηνης διακυβέρνησης. Έτσι, όμως, εδραίωσε ένα αίσθημα εξαπάτησης στην ελληνική κοινωνία. Κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν πια, και όλοι μαζί την κυβέρνηση.
Οι ημέρες γαλήνης φτάνουν, όμως, στο τέλος τους. Ο πρωθυπουργός μέσα στον Σεπτέμβριο θα πρέπει να πει κάτι για την επόμενη ημέρα. Εκτίμησή μας είναι ότι δεν μπορεί. Ή τουλάχιστον δεν μπορεί να πει κάτι ουσιαστικό. Η κυβέρνηση έχει υποστεί ήδη τεράστια ηθική και πολιτική φθορά και μάλιστα σε περίοδο με ήρεμα νερά, όπως ήταν το πρώτο εξάμηνο του έτους. Αντίθετα, οι προσεχείς μήνες αναμένονται θυελλώδεις για την τσέπη των πολιτών και κατά συνέπεια τρικυμιώδεις για την κυβέρνηση. Τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ φτάνουν αυτές τις ημέρες στους παραλήπτες τους, οι φορολογικές υποχρεώσεις θα γίνουν πιο πιεστικές και το πρώτο πακέτο «κόκκινων» καταναλωτικών δανείων θα πωληθεί σε funds. Σε αυτούς δηλαδή που ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ χαρακτήριζαν ως «κοράκια των αγορών», όχι πριν από πολύ καιρό. Παράλληλα υπάρχει και η δεύτερη αξιολόγηση η οποία θα ανοίξει το θέμα των εργασιακών, την ιερή αγελάδα για μεγάλο μέρος των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πού το πάει ο πρωθυπουργός θα φανεί στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Θα ήθελε να ανακοινώσει παροχές αλλά το ταμείο είναι μείον. Η Παγκόσμια Τράπεζα πιέζει για μεγαλύτερες περικοπές στις ήδη κουτσουρεμένες δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας, ενώ η τρόικα βλέπει «τρύπα» στον προϋπολογισμό των επόμενων ετών, η οποία προκύπτει από το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε το σοκ που προκάλεσαν στην κυβέρνηση τα χαμηλά έσοδα του Ιουλίου, τα όπλα που έχει στη φαρέτρα του είναι από ελάχιστα έως ανύπαρκτα.
Ίσως να μην ξέρει ούτε ο ίδιος ακόμα, γεγονός που δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, αφού ολόκληρη η κυβερνητική πολιτική μέχρι σήμερα συνοψίζεται στο «βλέποντας και κάνοντας». Ένα είναι σίγουρο: ως καθαρόαιμο πολιτικό ον, ο κ. Τσίπρας θα γαντζωθεί στην εξουσία όσο πιο λυσσαλέα μπορεί. Και θα το κάνει ενεργοποιώντας για μία ακόμη φορά τον κοινωνικό αυτοματισμό και τον διχασμό μεταξύ των πολιτών. Επικίνδυνο μίγμα, που, όμως, ο κ. Τσίπρας έχει μάθει να ανακατεύει καλά.
Αναμένοντας, λοιπόν, τους νέους «βαρβάρους» που θα επινοήσει, η αριστερή φρασεολογία θα συνεχίσει να ξεχειλίζει από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, των υπουργών και των στελεχών της κυβέρνησης. Ωστόσο η αμηχανία τους μπροστά σε αυτά που υπέγραψαν και καλούνται να υλοποιήσουν δεν κρύβεται πια. Ήρθαν στην εξουσία χωρίς σχέδιο, σκοπεύουν να παραμείνουν σε αυτή καταστρώνοντας το ένα πίσω από το άλλο. Ή να αποχωρήσουν δημιουργώντας σκηνικό ακυβερνησίας για την επόμενη ημέρα. Αδιαφορώντας για τη ζημιά που προκαλούν στη χώρα.