Βαρουφάκης από την Αυστραλία: Είναι αδύνατον να επιστρέψω σε κάτι από το οποίο δεν έφυγα ποτέ
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που ο πολυσυζητημένος πρώην υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, Γιάνης Βαρουφάκης, είχε μιλήσει στο «Νέο Κόσμο» για τη θητεία του στο «βασανισμένο» ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών, τις πυρετώδεις μεν, άκαρπες δε, διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την επίμονη άρνησή του να «υποταχθεί» στην τρόικα.
Τι έχει, όμως, αλλάξει από την ημέρα της παραίτησής του έως σήμερα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας και της Ευρώπης γενικότερα και πώς βλέπει το μέλλον ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών και επίτιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Πανεπιστημίου Σίδνεϊ;
Ο κ. Βαρουφάκης δέχθηκε πρόθυμα να απαντήσει στις ερωτήσεις του «Νέου Κόσμου».
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
-Πέρασε πάνω από ένας χρόνος από τότε που παραιτηθήκατε από τα καθήκοντα του υπουργού Οικονομικών. Πιεστήκατε για να παραιτηθείτε;
-Δεν χρειάστηκε. Όταν κατάλαβα το βράδυ του δημοψηφίσματος ότι ο πρωθυπουργός είχε αποφασίσει να καλέσει την επομένη τους αρχηγούς των ηττημένων μνημονιακών κομμάτων με σκοπό να συντονίσει την υποταγή στην τρόικα, και στο νέο μνημόνιο, δεν υπήρχε λόγος να παραμείνω στην κυβέρνηση – αν και μου το πρότεινε.
-Μετανιώσατε που συμμετείχατε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
-Προφανώς δεν το μετάνιωσα. Για έξι μήνες έδειξα πώς μπορεί και πρέπει να πολιτεύεται ο υπουργός Οικονομικών στο Εurogroup, το Ecofin, τους διαδρόμους του ΔΝΤ. Δώσαμε σε Έλληνες και Ευρωπαίους μια ιδέα του τι σημαίνει εθνικά ανεξάρτητη αλλά συνάμα φιλοευρωπαϊκή οικονομική πολιτική. Επιστρέψαμε σε εκατομμύρια πολίτες, Έλληνες και μη, την αίσθηση της αξιοπρέπειας. Και, τέλος, με την παραίτηση κάποιων εξ ημών, δείξαμε ότι δεν είναι αναγκαίο το υπουργιλίκι να διαβρώνει συνειδήσεις.
-Αν σας δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία όντας στην κυβέρνηση, θα κάνατε τους ίδιους χειρισμούς;
-Όχι, βέβαια. Όποιος θα έκανε τα ίδια ακριβώς τη δεύτερη φορά, είναι είτε ανόητος είτε φανατικός. Το ερώτημα είναι αν θα έκανα τα ίδια εφόσον είχα την ίδια πληροφόρηση. Νομίζω ότι η απάντηση σε αυτή την περίπτωση είναι «ναι», με μικρές διαφοροποιήσεις. Το διαπραγματευτικό σχέδιο ήταν ορθό, η προσέγγιση προς την τρόικα σωστή. Εκεί που έπεσα έξω ήταν στα του οίκου μας. Αν γνώριζα για τη δική μας «ομάδα» αυτά που γνωρίζω σήμερα, θα είχα κινηθεί προς την ρήξη πιο γρήγορα, πιο αποφασιστικά.
-Ορισμένοι (και) από τον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να σας «αποδομήσουν». Υποστηρίζουν ότι δεν κάνατε διαπραγματεύσεις και απλώς «μπλοφάρατε». Λένε ακόμα ότι αυτό κόστισε στον ελληνικό λαό δισεκατομμύρια ευρώ. Τι τους απαντάτε;
-Η ιστορία δείχνει το αντίθετο. Ήμουν ο μόνος που δεν μπλόφαρα. Όταν έλεγα ότι δεν υπογράφω νέα, μη βιώσιμη δανειακή συμφωνία-Μνημόνιο, το εννοούσα.
Άλλοι μπλόφαραν, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους ότι «δεν υπογράφουν Μνημόνια» πριν -όταν τα πράγματα οδηγήθηκαν στη ρήξη-, υπογράψουν φαρδιά-πλατιά. Όσο για το πόσο κόστισα στον ελληνικό λαό, η απάντηση είναι: Μηδέν! Τα νούμερα είναι σαφή επ' αυτού: Όταν παρέδωσα το Υπουργείο (την 6η Ιουλίου 2015), σε σχέση με την ημέρα που ανέλαβα το Υπουργείο (την 27η Ιανουαρίου του 2015), και παρά την ασφυξία που μας προκάλεσε η τρόικα εκείνους τους πεντέμισι μήνες: (1) το ταμείο του κράτους είχε λίγο περισσότερα χρήματα (δηλαδή κατά τι μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα), (2) το εθνικό εισόδημα των Ελλήνων ήταν λίγο μεγαλύτερο, και (3) το δημόσιο χρέος ήταν ακριβώς το ίδιο (καθώς δεν δανείστηκα ούτε ένα ευρώ).
Το ότι είναι δυνατόν, με αυτά τα δεδομένα, να κατηγορούμαι ότι κόστισα στον ελληνικό λαό, είναι κάτι που πρέπει να αναζητηθεί στη σφαίρα της γκαιμπελίστικης προπαγάνδας των ημερών;
-Υπήρχε όντως σχέδιο Β' για επιστροφή στη δραχμή; Για τις διαπραγματεύσεις και το σχέδιο Β' ο πρωθυπουργός ήταν απόλυτα ενημερωμένος;
-Υπήρχαν, όπως έπρεπε, δύο σχέδια.
Το ένα είχε στόχο να αποτρέψει το κλείσιμο των τραπεζών από την τρόικα, μια απειλή που δέχθηκα από την πρώτη στιγμή με σκοπό την υποταγή μας στις τοξικές πολιτικές της τρόικας που εγκλωβίζουν την Ελλάδα στη μόνιμη κρίση. Αυτό το σχέδιο αποτροπής ήταν απαραίτητο για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ και να γίνει βιώσιμη η οικονομία της εντός του ευρώ.
Το δεύτερο σχέδιο (Plan X) είχε στόχο την υποτυπώδη προετοιμασία της χώρας στην περίπτωση που ο κ. Σόιμπλε έπειθε την κ. Μέρκελ (όπως μου είπε ότι προσπαθούσε) να ενεργοποιήσει προϋπάρχον σχέδιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (το γνωστό Plan Z) για έξωση της Ελλάδας από το ευρώ.
Είμαι περήφανος και για τα δύο αυτά σχέδια, τα οποία, βέβαια, εκπονήθηκαν σε πλήρη συνεργασία με τον πρωθυπουργό. Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να μας εγκαλούν αν δεν είχαμε προετοιμάσει αυτά τα δύο σχέδια.
-Σκέφτεστε να επιστρέψετε στην ενεργό πολιτική και, αν ναι, πώς ακριβώς;
-Είναι αδύνατον να επιστρέψω σε κάτι από το οποίο δεν έφυγα ποτέ! Στις προηγούμενες εκλογές δήλωσα ότι δεν κατεβαίνω για βουλευτής επειδή θέλω να ασχοληθώ full time με την... πολιτική. Όπερ και κάνω από το μετερίζι του DiEM25, του πανευρωπαϊκού κινήματος για τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, το οποίο συν-ίδρυσα στο Βερολίνο τον περασμένο Φεβρουάριο.
-Ποια η γνώμη σας για τους τελευταίους χειρισμούς της κυβέρνησης;
-Από τη στιγμή που υποτάχθηκε στην τρόικα και στο 3ο Μνημόνιο, αυτοακυρώθηκε. Υπό τους αποικιακούς όρους του Μνημονίου, ιδίως του 3ου, η κυβέρνηση των Αθηνών έχει λιγότερους βαθμούς ελευθερίας από ένα Δήμο στα προάστια του Sydney ή της Μελβούρνης.
-Πόσο δύσκολος προβλέπεται ο χειμώνας που έρχεται από οικονομικής άποψης, στην Ελλάδα και τη λοιπή Ευρώπη;
-Πολύ! Η αποδόμηση προχωρά γοργά σε όλα τα επίπεδα – δημοσιονομικό, τραπεζικό, πραγματικής οικονομίας, πολιτικού αφηγήματος, προσφυγικό κ.λπ.
-Ποια είναι η γνώμη σας για το Brexit; Πόσο θα επηρεάσει, τελικά, την «ψύχραιμη» ευρωπαϊκή ένωση αυτή η έξοδος και γιατί πιστεύετε ότι έγινε;
-Αναπόφευκτο προϊόν ενός ευρωπαϊκού κατεστημένου, που επιμένει να αρνείται το μέγεθος της κρίσης που δημιούργησε, αποβάλλοντας τον Δήμο από τη... δημοκρατία. Η αντίδραση, μάλιστα, της Ε.Ε. επιβεβαιώνει, όχι την ψυχραιμία της, αλλά την αναισθησία της απέναντι στις κοσμογονικές εξελίξεις που την υπονομεύουν.
-Με την Αυστραλία τι σχέσεις έχετε σήμερα;
-Ο ομφάλιος λώρος είναι η κόρη μου που ζει και μεγαλώνει στο Sydney και ο λόγος που πηγαίνω στην Αυστραλία συχνά. Πέραν της Ξένιας, διατηρώ φιλίες και μια ψυχολογική διασύνδεση με την αυστραλιανή γη και τους ανθρώπους της. Τέλος, παραμένω επίτιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο παλιό μου πανεπιστήμιο, University of Sydney, κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά και πολλές ευκαιρίες για ομιλίες, ενδιαφέρουσες συναντήσεις κ.λπ.