Γυρίσατε;

Καλώς γυρίσαμε και καλώς να ξεκινήσουμε πάλι. Μα που το βρίσκεις το κέφι πρωί πρωί και μετά από διακοπές θα μου πείτε.

Μην ξεκινάμε με αχ και βαχ, γιατί δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση έτσι και αλλιώς.. Οι διακοπές μας τελείωσαν , περάσαμε υτέροχα και τώρα με πολύ όρεξη (τι ψέμα) ξεκινάμε την εργασία μας και την επιστροφή μας στην πραγματικότητα που είναι γεμάτη υποχρεώσεις.

Βέβαια, στο χέρι μας είναι να καταφέρουμε να κάνουμε τη μέρα μας όμορφη και να μπορέσουμε να αντισταθούμε στο τριπάκι που μας θέλει ρομποτάκια της εργασίας και του άγχους, αλλά πάντα υπάρχουν και οι εξωτερικοί παράγοντες που δεν τους υπολογίζεις.

Μετά από τις διακοπές, η κατάθλιψη είναι στα ντουζένια της και φυσιολογικό είναι, αν σκεφτεί κανείς πως με το που γυρίζουμε, αμέσως, πιάνουμε σκούπα και ξεσκονόπανο και ξεκινάμε για να τα προλάβουμε όλα, γιατί μην ξεχνάμε, πως ο χρόνος είναι χρήμα. Κάποτε τουλάχιστον.

Για άλλη μία φορά και φέτος, δεν επιθυμούσα με τίποτα να γυρίσω και να ξεκινήσω από την αρχή αυτή την αγχωτική και μονότονη ζωή στην Αθήνα. Φέτος, όμως το αισθάνθηκα πιο έντονα και μπορώ να πω, πως μπήκα στη διαδικασία σκέψης και προβληματισμού για το τι ττελικά έχει ουσία και αξία να κάνουμε, χωρίς να μεταφέρουμε συνεχώς τα όνειρά μας για τα επόμενα χρόνια.

Τι είναι εκείνο που θα κάνει τον κάθε ένα από εμάς ευτυχισμένο και γεμάτο, τι συγκεκριμένη χρονική στιγμή, γιατί σαφώς οι προτεραιότητες και τα όνειρα αλλάζουν, όπως αλλάζουμε και εμείς, όπως αλλάζουν και οι καιροί.

Μαζί με εμένα, είδα και άλλους πολλλούς που έχουν μπεί σε αυτή τη διαδικασία - της επιστροφής τους στην επαρχία -και το κυριότερο κίνητρο είναι η ψυχολογία και οι ανθρώπινες σχέσεις που μπορείς να αναπτύξεις σε μία επαρχία αλλά και οι δραστηριότητες για τη δική σου εξέλιξη που σου δίνονται η δυνατότητα να κάνεις.

Νομίζω πως την αρχή την έχω κάνει, νομίζω πως τον επόμενο χρόνο θα έχω πλησιάσει ακόμα περισσότερο στην πραγματοποίησή του και νομίζω πως δεν θα αργήσω να φέρω τη ζωή μου εκεί που θέλω και να την ζω έτσι όπως θέλω. Απλά ξέρω πως ακόμα θα πρέπει να κάνω λίγο υπομονή και να μην πιστέψω ούτε ένα λεπτό σε όλες τις καταστροφολογίες που ακούγονται καθημερινά γιατί τότε, θα πάψω να ονειρεύομαι και το χειρότερο, θα αρχίσω να φοβάμαι. Και ο φόβος, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας.

Εδώ είμαστε λοιπόν, ξανά και καθημερινά θα μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας.

πηγή: queen.gr