Επικίνδυνες αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών
Με το πρόσχημα του εκμοντερνισμού, «αλλάζουν την πίστη» οδηγώντας τα Ελληνόπουλα στην παγκοσμιοποίηση.
Της Μαρίας Γιαχνάκη
Μελετώντας τις αλλαγές που επιχειρούνται στο μάθημα των Θρησκευτικών από το υπουργείο και παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για το ίδιο θέμα αντιλαμβάνεται ότι επιχειρείται άλλο ένα χτύπημα στην βάση της κοινωνίας που ήδη πλήττεται ανελέητα από την κρίση.
Το πλήγμα αυτό γίνεται με τέτοιον τρόπο και με τέτοιες δικαιολογίες, που οποιοσδήποτε προσπαθήσει να αντιδράσει, κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί οπισθοδρομικός και γραφικός.
Έφτασαν την κοινωνία στο σημείο να φοβάται να αντιδράσει σε οτιδήποτε της ξεριζώνει τα ήθη κι έθιμα, τις παραδόσεις ακόμη και την πίστη της, δηλαδή όλα αυτά που την χαρακτηρίζουν, θέλοντας να την μετατρέψουν σε ένα «σφαχτό» στον βωμό της παγκοσμιοποίησης.
Είναι φανερό ότι με το πρόσχημα της καινοτομίας και του εκσυγχρονισμού στο μάθημα των θρησκευτικών, επιχειρείται να μας αλλοιώσουν κι επισήμως.
Προσπαθούν να δημιουργήσουν αμφιβολίες στις νέες γενιές που βρίσκονται ακόμη σε κατάσταση αμφισβήτησης λόγω νεότητας (δεν είναι τυχαίες οι αλλαγές στο μάθημα αυτών των ηλικιών) «φυτεύοντάς» τους ιδέες, πιο εύκολες και πιο εύπεπτες.
Επιχειρούν να δημιουργήσουν άλλες γενιές άθεες ή και γενιές με «λίγο από όλα» που δεν θα έχουν κανένα σημείο αναφοράς στη ζωή τους, ακυρώνοντας την έννοια της οικογένειας και της πατρίδας πολύ σύντομα, αφού ξεριζώνουν τη θρησκευτική τους παράδοση.
Είναι γεγονός ότι η νέα τάση θέλει να επιβάλει στα Ελληνόπουλα τον θρησκειολογικό χαρακτήρα του μαθήματος προωθώντας την παγκοσμιοποίηση.
Δεν χρειάζεται να είσαι ιερέας, ούτε θεολόγος για να καταλάβεις τι επιχειρείται μέσα από τις εκμοντερνισμένες αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών. Είναι ξεκάθαρο ότι αφιερώνουν εσκεμμένα χρόνο μέσα στα βιβλία για το κοράνι, τον αθεϊσμό, το βουδισμό, προτάσσοντας κυρίως τα υποτιθέμενα δυνατά τους σημεία. Το αποτέλεσμα είναι να επιφέρουν την σύγχυση στη σκέψη του μαθητή ο οποίος δεν έχει ακόμη καλά-καλά συνειδητοποιήσει την έννοια της ορθόδοξης παράδοσης.
Αν το πρόσχημα είναι ότι στην Ελλάδα πλέουν ζουν και μετανάστες από διάφορες θρησκείες και πολιτισμούς και πρέπει το μάθημα να είναι αρεστό και σε αυτούς , η απάντηση είναι: Θα προσαρμόζεται η κοινωνία που φιλοξενεί αυτούς τους ανθρώπους στα δικά τους πιστεύω; Θα αλλοιώνει την παράδοσή της και θα υιοθετεί τις δικές τους γραμμές; Κάνουν το ίδιο και άλλες χώρες στην Ευρώπη και στην Ανατολή; Προσαρμόζουν για παράδειγμα το περιεχόμενο των βιβλίων τους και την θρησκεία τους σύμφωνα με το μεταναστευτικό ρεύμα; Οι Ορθόδοξοι που ζουν σε αλλόθρησκες χώρες τυγχάνουν αυτής της αντιμετώπισης; Δεν θα θέλαμε σε καμία περίπτωση να μιμηθούμε βεβαίως την κακή τακτική άλλων χωρών αλλά ούτε να θυσιάσουμε τα κεκτημένα μας. Την περίπτωση να διδάσκονται χωριστά αυτό το ευαίσθητο μάθημα γιατί δεν το έχει σκεφθεί κανείς άραγε;
Η επίσημη εκκλησία δια του Προκαθημένου της και της επίσημης επιτροπής για το θέμα, προέβησαν σε κάποιες δηλώσεις που μπορεί κανείς να πει ότι έδειξαν έντονα την δυσαρέσκειά τους και τις αντιθέσεις τους. Αρκεί όμως μόνο αυτό; Η Εκκλησία έχει δύναμη λόγω του ποιμνίου της, ο Αρχιεπίσκοπος έχει πολύ καλές σχέσεις με τον πρωθυπουργό της χώρας και οι περισσότεροι ιεράρχες συνδέονται με πολιτικά πρόσωπα ισχυρά εντός κι εκτός κυβέρνησης.
Αφού λοιπόν βλέπουν ότι οι αλλαγές που επιχειρούνται από το υπουργείο είναι τέτοιες που αλλοιώνουν την κοινωνία και πολλές από αυτές είναι επικίνδυνες, γιατί άραγε δεν υπάρχει μια πιο συντονισμένη αντίδραση και επικοινωνία με το επίσημο κράτος ώστε να περισωθεί η παράδοσή μας πριν αυτή κατακρεουργηθεί;
Είναι τουλάχιστον λυπηρό, που σε μια εποχή που ο άνθρωπος δοκιμάζεται και ο Χριστιανισμός διώκεται, να επιτρέπεται να γίνουν τέτοιες αλλαγές στα βιβλία των θρησκευτικών. Αλλά δυστυχώς είναι η καλύτερη εποχή αφού ο Έλληνας τώρα «πεινάει» όποτε δεν θα ασχοληθεί με τα θρησκευτικά.
Ας άφηναν το μάθημα όπως ήταν η ίσως πιο κατανοητά γραμμένο και ας έγραφαν άλλο βιβλίο που να ενημερώνει για τις παραδόσεις και τον πολιτισμό του υπόλοιπου κόσμου αφού πρέπει να υπάρχει ενημέρωση.
Αυτό που έκαναν όμως είναι μια καθαρή αμφισβήτηση του χριστιανισμού κεκαλυμμένη βέβαια αλλά για όσους ξέρουν, ξεδιάντροπη, ύπουλη και επικίνδυνη.
Η επίσημη εκκλησία δεν στέκεται αυτή τη στιγμή στο ύψος των περιστάσεων και θα συνεχίσει να μην στέκεται αν δεν πάρει δραστικά μέτρα απαγορεύοντας επιτέλους να γίνονται εκπτώσεις που θα στοιχίσουν στην κοινωνία. Δεν αρκεί η υπόσχεση της κυβέρνησης ότι δεν θα μειώσει ώρες στο μάθημα των θρησκευτικών. Δεν είναι οικονομικό το θέμα για την τσέπη των Θεολόγων, είναι βαθύτερο και ουσιαστικότερο, είναι θέμα που αφορά στην Ορθοδοξία.
Η αποτίμηση του προβλήματος δεν λύνει το πρόβλημα αν δεν υπάρξει αντίδραση.
Όλες οι εκκλησίες έχουν λόγο για το περιεχόμενο των βιβλίων που αφορά στη θρησκεία τους. Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η εβραϊκή κοινότητα, η μουσουλμανική κοινότητα ασχολούνται ουσιαστικά με την ύλη που θα διδαχθεί στα σχολεία τους.
Μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επιχειρούνται αλλαγές χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή της εκκλησίας και των συμβούλων της. Γιατί άραγε γίνονται αυτές οι προσπάθειες εκμοντερνισμού και ισοπέδωσης της ορθόδοξης παράδοσης και πίστης; Δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση;
Γιατί υπάρχει ελλιπής ενημέρωση προς την εκκλησία από το Υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων;
Είναι γεγονός ότι το μάθημα των θρησκευτικών τροποποιήθηκε για να είναι ανεκτό από τις σύγχρονες αθεϊστικές συγκριτικές αντιλήψεις ενώ σε πολλές περιπτώσεις είναι φανερή η προσπάθεια αλλοίωσης της κοινωνικής ηθικής. Διαβάζοντάς το, το καταλαβαίνει κανείς αμέσως.
Πως είναι δυνατόν το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών να υπογράφεται από άθεους υπουργούς που αρνούνται να αγγίξουν το Ευαγγέλιο;
Σαφώς θα έπρεπε ίσως να γίνουν κάποιες αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών ώστε να γίνει πιο κατανοητό και ποιο εύπεπτο. Όμως κάνει εντύπωση το γεγονός και δημιουργεί ερωτηματικά όταν αυτές οι αλλαγές γίνονται με αυτόν τον τρόπο και μάλιστα σε μια περίοδο που η χριστιανική παράδοση, αμφισβητείται κατά κόρον και πολεμάται. Μην ξεχνάμε τι προσπάθειες έχουν γίνει πριν τις περιβόητες αλλαγές να εξαφανίσουν το μάθημα ή να το κάνουν μάθημα επιλογής.
Βεβαίως εδώ μπαίνει κι ένα άλλο ερώτημα. Είναι η εκκλησία έτοιμη για αντιπροτάσεις;
Διαφωνεί και συνεδριάζει αλλά είναι έτοιμη να παρουσιάσει ένα δικό της σχέδιο; Είναι έτοιμη ακόμη, ακόμη να αντιδράσει όπως πρέπει σε περίπτωση που το υπουργείο την αγνοήσει και την προσπεράσει. Έχει την δύναμη. Θα το κάνει όμως;
Το Σύνταγμα της χώρας στην παράγραφο 2 του άρθρου 16 προβλέπει τα εξής: «Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Επίσης ο καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας ορίζει στο άρθρο 9, παρ. Ε’ τα εξής: «παρακολουθεί (η Δ.Ι.Σ.) το δογματικό περιεχόμενο των διά τα σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών».
Στις 27 Ιουνίου 2017 ο αρχιεπίσκοπος στην Σύνοδο που πραγματοποιήθηκε εξήγησε ότι «το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Ερεύνης προέβη εις μεταρρύθμιση των αναλυτικών προγραμμάτων εις τα Θρησκευτικά μαθήματα της στοιχειώδους και μέσης εκπαιδεύσεως σε τέτοιο βαθμό που αναγκασθήκαμε να αποστείλουμε το υπ’ αριθ. 4896/2016 έγγραφό μας προς τον κ. Πρωθυπουργό και τους κ. Αρχηγούς των εις την Βουλήν κομμάτων και να δηλώσουμε δημοσίως ότι 'τα προγράμματα αυτά είναι και απαράδεκτα και επικίνδυνα».
Για να αποστέλλει ο Αρχιεπίσκοπος αυτό το έγγραφο στον υπουργό και να χαρακτηρίζει τις αλλαγές επικίνδυνες, φανταστείτε τι σημαίνει αυτό.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, είναι λυπηρό το γεγονός ότι και μέσα στη Σύνοδο σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τον χειρισμό του θέματος. Κάποιοι αναπαύονται με τους χειρισμούς της κυβέρνησης, ενώ κάποιοι άλλοι χτυπούν το χέρι στο τραπέζι κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.
Παρόλα αυτά ενώ, το υλικό μαθητείας που θα αποτελέσει τα βιβλία, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν από το σχολικό έτος 2018-2019 πριν τυπωθεί, έπρεπε να τεθεί εις την διάθεση της Εκκλησίας για την απαιτουμένη δογματική παρακολούθηση, αυτό δεν έγινε με την δικαιολογία ότι δεν υπήρχε αρκετός χρόνος κι έπρεπε να τυπωθούν τα βιβλία. Προχειρότητα ή σχέδιο αδιαπραγμάτευτο;
.jpg)
