«Εθνική και Πατριωτική Μεταρρύθμιση

Η σύγχρονη ιστορική εμπειρία της ελληνικής πολιτικής σκηνής μας έχει πείσει ότι η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά είναι εκείνες που έμμεσα ή άμεσα κυριαρχούν στο πολιτικό σύστημα. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η κρίσιμη μάζα του 10% του εκλογικού σώματος, μετακινούμενη είτε προς τη κεντροδεξιά είτε προς τη κεντροαριστερά, είναι εκείνη που εξασφαλίζει κυβερνητικές πλειοψηφίες.

Στη σημερινή συγκυρία, ο διαγκωνισμός για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας κάτω από την κρισιμότητα της περίστασης οφείλει να πάρει άλλη μορφή. Όπως έχω πει και στο παρελθόν, αυτή η μάχη της κεντροδεξιάς με την κεντροαριστερά για την ανάληψη της εξουσίας οφείλει να εξελιχθεί σήμερα σε σύμπνοια για μια εθνική και πατριωτική μεταρρύθμιση. Μία τέτοια εξέλιξη θα χαρακτηριζόταν σωτήρια για το πολιτικό σύστημα, καθώς οι μετέχοντες στη Βουλή, οι οποίοι και φέρουν την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, είναι αυτοί που καλούνται να συμπράξουν για να διορθώσουν την κατάσταση που εν πολλοίς δημιούργησαν.

Αναφερόμενος στους εκπροσώπους του ελληνικού λαού, θα πρότεινα να μην είμαστε ισοπεδωτικοί. Η μεστότητα της εμπειρίας ενός κρίσιμου πυρήνα βουλευτών (πρώην προέδρων Δημοκρατίας, πρωθυπουργών, υπουργών) οφείλει να γίνει η βάση της συνεννόησης με επίγνωση της ευθύνης που έχουν για την επίλυση των σημερινών προβλημάτων.

Η καθημερινή πλέον ακραία απαξίωση των βουλευτών δεν εκφράζει την αγανάκτηση των πολλών αλλά αποτελεί μέθοδο της εκτόνωσης των λίγων που έχουν κάτι προσωπικό να επιλύσουν με τους βουλευτές τους οποίους και προπηλακίζουν.

Η πλειονότητα των σοβαρών πολιτών, όσοι είναι θύματα ενός άδικου συστήματος και πολύ περισσότερο των άδικων μέτρων, σαφώς και λοιδορούν το πολιτικό σύστημα αλλά δεν στρέφονται προσωπικά εναντίον των πολιτικών.

Η αποθάρρυνση για συμμετοχή στα πράγματα και η φυγή των περισσοτέρων βουλευτών ασφαλώς και δεν αποτελεί τη λύση για το πρόβλημα της χώρας. Στην παρούσα συγκυρία πρέπει να αναζητήσουμε υπεύθυνους δασκάλους με εμπειρία και γνώση και όχι απλά πρόθυμους μαθητές και πρόθυμους σωτήρες.

Η κρισιμότητα της κατάστασης που βρίσκεται η πατρίδα μας, επιτάσσει τη σοβαρότητα στις επιλογές μας.

Η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά, όπως προκύπτει από τη βούληση των πολιτών αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι εκείνες που μπορούν να «συγκολλήσουν» και πάλι την κοινωνία μας έτσι ώστε να δώσουν και πάλι ελπίδα στη δημοκρατία μας. Αρκεί να το πράξουν υπεύθυνα, άμεσα και αποτελεσματικά.

Αναφορικά με τη κεντροδεξιά, οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, τάχιστα να συνεννοηθεί, να παραμερίσει τα όποια καιροσκοπικά βαρίδια και να δώσει τις λύσεις που απαιτεί ο ελληνικός λαός. Η Ελλάδα και οι Έλληνες δεν μπορούν να περιμένουν.

Πρέπει να αποφασίσουν όλες οι δυνάμεις που συναπαρτίζουν την κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά -και εκφράζουν την ευρεία πλειοψηφία του ελληνικού λαού- μόνες τους να συμπράξουν άμεσα, και να μην επιβληθεί ως λύση από τον ελληνικό λαό μέσα από τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Η διαφορά είναι να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος και στη κατάσταση που βρισκόμαστε κάτι τέτοιο ενδεχομένως να είναι και καταστροφικό.

Μία άλλη παράμετρος, την οποία δεν έχουν σκεφτεί ορισμένοι, είναι ότι πέρα από το χρόνο που θα χαθεί, ελλοχεύει και ο κίνδυνος να κληθούν να αποφασίσουν για τις τύχες του ελληνικού λαού άνθρωποι οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα φανούν κατώτεροι των περιστάσεων.

Εάν το πολιτικό σύστημα απολέσει ένα καλό πυρήνα εμπειρίας, σοβαρότητας και υπευθυνότητας με τη μη συμμετοχή πολλών έγκριτων μελών του κοινοβουλίου και την μη συμμετοχή καταξιωμένων πολιτών της ελληνικής κοινωνίας στα ψηφοδέλτια των κομμάτων στις επόμενες εθνικές εκλογές, τότε ενδεχομένως να μετακυλήσουμε σε χειρότερες καταστάσεις με την ανάδειξη στη θέση τους στοιχείων που θα ενεργοποιηθούν και θα συμμετάσχουν από καιροσκοπισμό, και οι οποίοι θα μπουν στον πειρασμό να συμμετέχουν ένεκα της βεβαιότητας ότι θα εκλεγούν από την πρόθεση των προθύμων σωτήρων.

Εάν το ίδιο το πολιτικό σύστημα έχει επίγνωση της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει, εάν θέλει να περισώσει την αξιοπιστία του, εάν θέλει να επανεμπνεύσει την ελληνική κοινωνία, εάν θέλει να ανοίξει ένα παράθυρο αισιοδοξίας στον ελληνικό λαό και εάν θέλει να ενισχύσει στο αίσθημα δημοκρατικότητας, τότε οφείλει ώριμα, νηφάλια και υπεύθυνα να αφουγκραστεί τα κελεύσματα της κοινωνίας, να συνεννοηθεί, να ομονοήσει και να δώσει προοπτική στη χώρα (για το καλό όλων των Ελλήνων και των Ελληνίδων, των παιδιών μας για τις επόμενες γενιές) μέσα από την άμεση και άκρως αναγκαία δημιουργία μιας εθνικής πατριωτικής μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης.