Η Κύπρος μας, βγάζει Τάσσους Παπαδόπουλους, βγάζει κι… Αναστασιάδηδες!
Δυστυχώς οι Έλληνες και τα αδέρφια μας, οι Κύπριοι, δεν έχουμε βρει ακόμη τον τρόπο να βγάζουμε μόνο ήρωες και μόνο άξιους. Από τα παλιά τα χρόνια.
Η ίδια μήτρα που έβγαζε Λεωνίδες, έβγαζε και Εφιάλτες… Και εδώ και στη Μεγαλόνησο.
Για κάθε Τάσσο Παπαδόπουλο υπάρχει κι ένας Νίκος Αναστασιάδης….
Για κάθε φράση ηρωϊκή, βαθιά ελληνική, για κάθε περήφανο «ΟΧΙ», θα υπάρχει πάντα ένα πρόθυμο «Ναι σε όλα».
Για κάθε «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω… κοινότητα», θα υπάρχει πάντα ένα «Ας λέγονται και Βόρεια Ελλάδα τα Σκόπια»…
Κι αν η μία πλευρά φανερώνει τον ηρωϊσμό, το κουράγιο και τη δύναμη του Έλληνα, το άλλο θα αποδεικνύει ότι ο ραγιαδισμός είναι πάντα εδώ κι ανάμεσα μας… Και πάντα επικίνδυνος για τον ελληνισμό, από τον Έβρο μέχρι την Κερύνεια…
Ο κάθε Αναστασιάδης έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει ως άτομο.
Όταν όμως μιλάει ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν εκπροσωπεί τους Κυπρίους και το αιματοβαμμένο Νησί, δεν οφείλει απλά, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να προσέχει τι λέει…
Ειδικά σε πονηρούς καιρούς, που Ελλάδα και Κύπρος είναι ανάμεσα σε μαστιγωτές και Συμπληγάδες, όπως λέει και ο ποιητής…
Ο ελληνισμός δεν θέλει, δεν αντέχει άλλους «ραγιάδες».
Δεν αντέχει άλλα αδελφικά μαχαιρώματα. Ειδικά τώρα.
Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να μετρηθούμε.
Να δούμε ποιοι και πόσοι είμαστε… Για ένα είμαι μόνο σίγουρος πατριώτες. Πως θα νικήσουμε… Ακόμη κι αν είμαστε 300 απέναντι σε χιλιάδες…
Αρκεί να έχουμε «τελειώσει» τους Εφιάλτες… Ή έστω να τους υποχρεώσουμε να σιωπήσουν.
Αφού δεν έχουν τα άντερα να κάνουν το σωστό, τουλάχιστον ας μην μιλάνε…