Γιατί ο Τσίπρας δεν θα πέσει τόσο... εύκολα
Ο ΟΔΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ - ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΑ
Παρά τα όσα καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, στο Μέγαρο Μαξίμου πιστεύουν ότι όλα είναι αναστρέψιμα και ανατρέψιμα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα – προ ημερών στην ΕΡΤ – ότι έχει πολιτικό σχεδιασμό για τους επόμενους 15 μήνες.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Επειδή πολύς λόγος γίνεται για τα αγκάθια που έχουν δημιουργηθεί από το προσφυγικό και το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, πρέπει να σημειώσουμε τα ακόλουθα:
Ο Καμμένος δεν θα ρίξει την κυβέρνηση. Τελεία και παύλα. Αυτό το γνωρίζουν άπαντες.
Ακόμα κι αν εκ των γεγονότων υποχρεωθεί να αποσύρει τους υπουργούς των ΑΝ.ΕΛ. θα συνεχίσει να παρέχει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση.
Συνεπώς ο εκλογικός αιφνιδιασμός εντός του 2019 ανήκει αποκλειστικά στον Αλέξη Τσίπρα.
Πάμε τώρα παρακάτω. Με ποια ατζέντα μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να ανατρέψει το κλίμα;
Τα βήματα είναι συγκεκριμένα και μελετημένα:
1ον. Εκλογικός ανασχηματισμός το Σεπτέμβριο με νέο υπουργικό σχήμα που θα πάει τη χώρα στις κάλπες. Με διεύρυνση προς τις δυνάμεις του Κέντρου και με μεγαλύτερη επαφή με την εκλογική βάση.
2ον. Η ψήφιση τού νόμου για την απλή αναλογική στην Αυτοδιοίκηση και η κατάτμηση των μεγάλων Περιφερειών.
3ον. Έναρξη των διαδικασιών αναθεωρήσεως του Συντάγματος. Δεν αποκλείεται ο Αλέξης Τσίπρας να πραγματοποιήσει και σχετική ομιλία στην επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας στις 24 Ιουλίου. Άλλωστε είναι γνωστό ότι δέχεται εισηγήσεις να ανακοινώσει και το καυτό ζήτημα του διαχωρισμού των σχέσεων «Κράτους – Εκκλησίας», αλλά και το θέμα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας από τον λαό.
4ον. Την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και του κατώτατου μισθού καθώς και τη μείωση της φορολογίας για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού με ορίζοντα το 2020.
5ον. Ανακοίνωση ότι οι συντάξεις με απόφαση του πρωθυπουργού δεν θα περικοπούν για το έτος 2019.
Με βάση τον παραπάνω καμβά δεν θα πρέπει να θεωρείται εξωπραγματικό το σενάριο ενός δημοψηφίσματος μέσα στο Φθινόπωρο του 2018 με πιθανότερο το ζήτημα των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας.
Δημοψήφισμα - βαλβίδα εκτόνωσης
Με τον τρόπο αυτό – αν και στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν πολύ καλά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα ενός τέτοιου δημοψηφίσματος – πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να εκτονώσουν τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και να την διοχετεύσουν στις κάλπες του δημοψηφίσματος και όχι σε αυτές των εθνικών εκλογών.
Την ίδια ώρα και παρά το γεγονός ότι αρκετοί επιμένουν οι κάλπες των βουλευτικών να στηθούν μαζί με τις αυτοδιοικητικές, στο Μαξίμου βλέπουν ως καλύτερο timing το Μάιο του 2019 μαζί με τις Ευρωεκλογές όπου η δυσαρέσκεια των πολιτών θα μεταφερθεί προς τις Βρυξέλλες και αυτό θα είναι όπως πιστεύουν μια δεύτερη βαλβίδα εκτόνωσης…
Άλλωστε τα ζητήματα που αφορούν το Ευρωπαϊκό εγχείρημα και το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου δεν εντάσσονται πλέον στο πλαίσιο της λεγόμενης «χαλαρής ψήφου» όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
Καθίσταται κάτι παραπάνω από αντιληπτό ότι ο Τσίπρας δεν θα πέσει εύκολα, όπως αρκετοί νομίζουν ή εύχονται.
Είναι γνωστό ότι η κυβερνησιμότητα προκαλεί φθορά σε όποιον κρατάει τα ηνία της εξουσίας. Όμως η Ιστορία έχει αποδείξει ότι οι κυβερνήσεις πέφτουν όταν υπάρχουν «σκαστά» σκάνδαλα όπως λέμε στη δημοσιογραφία.
«Σκαστά» είναι τα σκάνδαλα που αφορούν τον ίδιο τον πρωθυπουργό και έχουν να κάνουν με μείζονα ζητήματα διαφθοράς.
Για το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τέτοια σκάνδαλα δεν φαίνεται να υπάρχουν. Άλλωστε αν υπήρχαν θα είχαν βγει όπως λέμε στα μανταλάκια.
Ο Τσίπρας διατηρεί – μέχρι αποδείξεως του εναντίου – το προνόμιο της πολιτικής εντιμότητας.
Επίσης αξίζει να σημειώσω συμπερασματικά ότι οι πρωθυπουργοί δεν πέφτουν από αναρτήσεις στο twitter για τις ενδυματολογικές τους επιλογές, για τις γραβάτες και τις κάλτσες δηλαδή…