Η περίφημη ΠΑΣΟΚική κωλοτούμπα…

Κι ας εξόργισε όλη τη χώρα με τα καπρίτσια ενός κακομαθημένου παιδιού. Κι ας εξαπέλυσαν μύδρους –δι’ επιστολών- οι ίδιοι οι βουλευτές του. Κι ας τον αποκάλεσαν παρελθόν. Δεν μας φτύνουν, λέει, βρέχει…

Η Έλσα. Τώρα μας λέει ότι «αν βγει ο πρωθυπουργός και ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης για να πάει σε συγκυβέρνηση με αυξημένο κύρος, εγώ θα του τη δώσω». Μα, έχει ήδη ζητήσει ακριβώς αυτό, Έλσα μου! Πού ήσουν και δεν άκουγες; Και προσθέτει η κυρία Παπαδημητρίου: «Αλλιώς θα αποχωρήσω και θα τους αφήσω να αποφασίσουν μόνοι τους»… Μα δεν σου έχουν πει, κυρία ανεξάρτητη της Βουλής, ότι η ψήφος εμπιστοσύνης δίδεται επί των παρόντων και, άρα, η απουσία σου μειώνει τον απαιτούμενο για τον Γιώργο Παπανδρέου αριθμό στους 150 και –ουσιαστικά- του στρώνει το χαλί για να συνεχίσει γαντζωμένος στην πρωθυπουργική καρέκλα;

Ο Δημήτρης. Χτες το πρωί αποκάλεσε on camera τον αρχηγό του κόμματός του και πρωθυπουργό του, «παρελθόν». Το ίδιο βράδυ, από τηλεοράσεως, ο κ. Λιντζέρης άρχισε να τα γυρίζει: «Απογοητεύτηκα μεν από την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, αλλά όταν τον άκουσα στην ολομέλεια μου δημιουργήθηκε μια αχτίδα αισιοδοξίας». Αυτό που δε μας είπες είναι αν, τελικά, είναι παρελθόν ή όχι, Δημήτρη μου.

Η περίφημη ΠΑΣΟΚική κωλοτούμπα, εκτελείται –για μια φορά ακόμα- μπροστά στα μάτια μας, με περισσή μαεστρία. Έχουν πάρει μάστερ οι ΠΑΣΟΚοι σε αυτά (original και wannabe). Το μόνο που τους ενδιαφέρει, σήμερα Παρασκευή, είναι να μη χαρακτηριστούν αποστάτες. Και μπροστά στον τρόμο τους αυτό, αδιαφορούν πόσο ξεφτίλα θα γίνουν, στο τέλος της κωλοτούμπας. Ποντάρουν στην κοντή μας μνήμη.

Εκτός, όμως, από τις κωλοτούμπες, οι ΠΑΣΟΚοι –και, περισσότερο από όλους, οι σκληροί κομματικοί- είναι μαέστροι και στις τεχνικές «πανικού και ομίχλης». Όπως ο Σωκράτης. Που, όταν η Εύα ζήτησε να μιλήσουν και οι βουλευτές στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, της απάντησε «κάτσε κάτω, μωρή καλτσοδέτα».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο κ. «παρελθόν» μπορεί να πάρει ακόμη και διευρυμένη ψήφο εμπιστοσύνης! Υπό συνθήκες, θα μπορούσε να φτάσει ακόμη και τους 154 (μην ξεχνάμε και τη Λούκα)! Τώρα, πόσο παρελθόν είναι ένας πρωθυπουργός που έχει μόλις λάβει –διευρυμένη- ψήφο εμπιστοσύνης, με μόνο αντάλλαγμα κάτι θολές υποσχέσεις ότι θα «επιδιώξει» συγκυβέρνηση ή κυβέρνηση εθνικής ενότητας (ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε κάτι που, ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να γίνει);

Καθόλου. Μπορεί να έχει εξευτελιστεί σε όλη την ελληνική κοινωνία και σε ολόκληρο τον πλανήτη, μπορεί να έπαιξε με την ίδια την ύπαρξη της χώρας, μπορεί να καταρράκωσε κάθε έννοια αξιοπρέπειας του Έλληνα, τελικώς –όμως- όλα δείχνουν ότι περνάει το δικό του. Θα κάτσει εκεί, γαντζωμένος στην καρέκλα του, θα μας κοροϊδέψει για μια φορά ακόμα ότι επεδίωξε κυβέρνηση συνεργασίας και ο κακός Αντώνης δε θέλει να παίξουνε μαζί… Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Μόνο που ο κατήφορος είναι πια γκρεμός και τα φρένα δεν πιάνουν. Η Ιστορία θα τον τιμωρήσει. Αρκεί να μην είναι πολύ αργά για μας τους υπόλοιπους.