Όσο υπάρχουν τέτοιες αγκαλιές, μην φοβάστε Έλληνες…

Σαν κι αυτές που ακούμε από αυτούς που είχαν δουλειά να προστατέψουν τον κοσμάκη… Αλλά δεν είναι αυτοί, τουλάχιστον εν προκειμένω, το θέμα μας. Είναι αυτή η φωτογραφία. Αυτή η αγκαλιά… Της γιαγιάς στην εγγονή της. Της γιαγιάς που νίκησε τη φωτιά, τον χρόνο, τα βράχια και τη θάλασσα για να σώσει τα εγγόνια της. Γιατί έτσι έπρεπε. Γιατί αυτή η γενιά είναι η γενιά του καθήκοντος. Η γενιά της προσφοράς. Η γενιά που πήρε την Ελλάδα ματωμένη από τον πόλεμο και την έκανε ξανά χώρα. Η γενιά που κρατάει έννοιες όπως η οικογένεια, η φαμίλια όχι απλά ζωντανές αλλά κυρίαρχες στην κοινωνία ώστε και η κοινωνία και η πατρίδα να μένουν όρθιες στη λαίλαπα των καιρών.

Η γιαγιά δεν περίμενε από κανέναν να τη σώσει… Ίσως επειδή ήξερε ότι σε αυτόν τον τόπο δεν πρέπει να περιμένεις τίποτα από το Κράτος. Πήρε τα εγγόνια της από το χέρι και περπάτησαν μαζί τον δρόμο της φωτιάς μέχρι να φτάσουν στη θάλασσα. Κι εκεί μέσα στο νερό, πήρε την εγγόνα της αγκαλιά. Την έσφιξε τόσο ώστε να της κλείνει τα μάτια, να μην βλέπει το κακό και κόντρα στον χρόνο και στον πόνο, άντεξε εκεί μέχρι να είναι σίγουρη ότι τα παιδιά σώθηκαν… Δεν την ένοιαζε να σωθεί εκείνη… Θα πέθαινε όμως για να σώσει τα παιδιά… Τα εγγόνια. Το αίμα της. Την επόμενη γενιά. Το μέλλον.

Όσο υπάρχουν τέτοιες αγκαλιές μην φοβάστε Έλληνες… Θα το περάσουμε κι αυτό. Όπως περάσαμε τόσα άλλα. Στην Ελλάδα η ελπίδα φυτρώνει γρήγορα κι ας την ποτίζουν πολλές φορές τα δάκρυα των ανθρώπων… Θα πατήσουμε ξανά στα πόδια μας. Θα αναστήσουμε τη γη. Μακάρι να μπορούσαμε να αναστήσουμε και αυτούς που έφυγαν… Αλλά δεν μπορούμε. Μπορούμε όμως να μην τους ξεχάσουμε. Κι αν χρειαστεί στο μέλλον να αγκαλιάσουμε το παιδί όπως η γιαγιά…

Γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα… Που φυτρώνει. Ακόμη και πάνω στα καμένα.

Διαβάστε επίσης:

• Φωτιά Μάτι: 87 οι νεκροί από τις φονικές πυρκαγιές - Ολοκληρώθηκαν οι νεκροτομές