Αλήθειες και ψέματα ...

Tης Ιωάννας Καλαντζάκου - Τσατσαρώνη, Δικηγόρου, τ. Αντιπροέδρου Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Ήταν η εποχή του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης»: κατάργηση του Μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο, 13η και 14η σύνταξη, κατώτατος μισθός στα 751 € και πολλά ακόμη που θα έκαναν τις αγορές «να χορεύουν».

Το νέο «πρόγραμμα της (πνιγμένης στα χημικά) Θεσσαλονίκης», αυτό που επικύρωσε ο Πρωθυπουργός από το βήμα της φετινής ΔΕΘ, συμπυκνώνεται όμως σε μια πολύ διαφορετική, πλην όμως τοξική συνταγή: λήξη του Μνημονίου, με ισχύ όλων των μνημονιακών νόμων. Έξοδος από τη χρηματοδοτική στήριξη, αλλά διατήρηση όλων των επαχθών μέτρων που συνεπάγεται η αδυναμία δανεισμού από τις αγορές.

Με το spread του ελληνικού ομολόγου να κλιμακώνεται ξανά επικίνδυνα, την Κυβέρνηση να «πανηγυρίζει» για μισθούς υποδιπλάσιους αυτού που είχε εξαγγείλει ως κατώτατο, τον ΕΝΦΙΑ να παραμένει ανέπαφος και τις συντάξεις ήδη κομμένες, η αναδρομή στο 2014 μοιάζει με επώδυνη άσκηση συλλογικής αυτοκριτικής για τις καταστροφικές συνέπειες του λαϊκισμού και της παροχολογίας στο δημόσιο βίο.

Δεν αποτελεί βέβαια πειστική πρόταση για το μέλλον η ανάδειξη του προφανούς, ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ είτε εξαπάτησε είτε απέτυχε οικτρά ή και τα δύο μαζί. Χρειάζεται ρεαλιστικό σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης που η Νέα Δημοκρατία ήδη παρουσιάζει με υπεύθυνες και κοστολογημένες προτάσεις. Η λογική είναι απλή. Να ανοίξει ξανά ο επενδυτικός κύκλος της ρευστότητας. Προϋπόθεση γι’ αυτό η ελάφρυνση επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών, με λελογισμένη μείωση φορολογικών συντελεστών και εισφορών, χωρίς ταξικές και ιδεοληπτικές εμμονές δαιμονοποίησης του ιδιωτικού πλούτου και του επιχειρείν.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι μια διαρκής σύγκριση αξιοπιστίας. Ο κ. Τσίπρας θα έχει πάντοτε να απολογείται για τη δραματική αναντιστοιχία λόγων και έργων.