Ανασφάλεια και εγκληματική βία

Της Ιωάννας Καλαντζάκου - Τσατσαρώνη, Δικηγόρου – τ. Αντιπροέδρου Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Όλα σωστά. Η βία εκτρέφει βία. Πάντα. Το είδαμε ακόμη και με τις παράνομες εκδηλώσεις στο όνομα της πολιτικής «αγανάκτησης». Το μόνο που προκάλεσαν ήταν κι άλλες παράνομες εκδηλώσεις – αυτή τη φορά και εναντίον όσων χειροκροτούσαν τις προηγούμενες.

Η κυβέρνηση, όμως, δεν φαίνεται να ασπάζεται ότι κάθε βία είναι καταδικαστέα. Μια μορφή της, μάλιστα, τη βλέπει με «κατανόηση», αν όχι με συμπάθεια. Είναι η οργανωμένη ή συστηματική παραβατικότητα που συνδέεται με υποτιθέμενους «εναλλακτικούς» χώρους, όπως οι Ρουβίκωνες, τα «Εξάρχεια» και τα αδικήματα εντός πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων. Και αυτή βία είναι, όμως. Και μόνο βία παράγει.

Αλλά και η ωμότερη μορφή της βίας, αυτή του «κοινού» εγκλήματος δεν συγκινεί ιδιαίτερα την κυβέρνηση. Η υποχώρηση του κράτους – αν όχι η εξαφάνισή του σε ορισμένες περιοχές, η αποθράσυνση των εγκληματιών και ο βρόχος ανασφάλειας που σφίγγει τους πολίτες δεν θεωρούνται ζήτημα προτεραιότητας. Οι ληστείες, οι φόνοι, το κύμα διαρρήξεων και κλοπών, τα «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών» δεν ταράσσουν την ηρεμία των ενοίκων των κυβερνητικών γραφείων. Ακόμη και όταν συλλαμβάνονται υπότροποι εγκληματίες, που είχαν αφεθεί ελεύθεροι με τον νόμο Παρασκευόπουλου, ο οποίος - σε αντίθεση με προηγούμενους για την αποσυμφόρηση των φυλακών – δεν προβλέπει καμία εξαίρεση. Ακόμη και όταν υποπίπτουν σε βίαια εγκλήματα μετανάστες, οι οποίοι είχαν αφεθεί να «εξαφανιστούν».

Ακόμη και όταν ολόκληρες περιοχές του κέντρου παραδίδονται στο εμπόριο ναρκωτικών με τους εξαθλιωμένους τοξικομανείς αβοήθητους και εξωθούμενους στο μικρεμπόριο ουσιών και στις κλοπές.

Καμία αγωνία, καμία «κατανόηση» για το έλλειμμα ασφάλειας που ταλαιπωρεί τον μέσο πολίτη, για την ελλιπή αστυνόμευση στα αστικά κέντρα, για την άνοδο της εγκληματικότητας. Η κυβερνητική απάθεια συνθέτει ένα πλέγμα αδιαφορίας που επιτείνει το αίσθημα του πολίτη ότι κινδυνεύει παντού – και μέσα στο σπίτι του.

Προ της υποχώρησης της δημόσιας αστυνόμευσης, οι έχοντες πληρώνουν ιδιωτικές υπηρεσίες ασφαλείας. Οι άλλοι, οι πολλοί… προσεύχονται «να μην τους βρει το κακό». Στα δε θύματα του εγκλήματος ο μέχρι πρότινος αρμόδιος υπουργός είχε συστήσει απλώς να μην αντιδρούν, μήπως έτσι γλιτώσουν τη ζωή τους.

Και αυτή η στάση προβάλλεται ως «προοδευτική»! Σπουδαία πρόοδος – προς την ανασφάλεια και την εγκληματική βία…