Ιωάννης Σαρακιώτης: «Κρίσιμα ενεργειακά διλήμματα»

Η εκμετάλλευση των εν λόγω κοιτασμάτων δύναται να στηρίξει τον κρατικό προϋπολογισμό, με ταυτόχρονο σεβασμό στο περιβάλλον και στη βιώσιμη ανάπτυξη. Ενδέχεται όμως να καταστεί και προβληματική, αν δεν εκτυλιχθεί με τους αναγκαίους όρους κατοχύρωσης της ασφάλειας των σημείων εξόρυξης και ένα θεσμικό πλαίσιο αξιοποίησης των εσόδων.

Πάντως, μέχρι στιγμής, κόντρα σε κάθε παθογενή νοοτροπία, πραγματοποιούνται ορθά βήματα, ώστε η χώρα να ακολουθήσει το νορβηγικό μοντέλο αντί εκείνου μιας χώρας του τρίτου κόσμου. Οι εταιρείες, οι οποίες έχουν εμπλακεί, είναι «κολοσσοί» με ένα αξιόπιστο προφίλ στις διεθνείς αγορές και ένα σημαντικό εξορυκτικό ιστορικό και η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για τη χρηστή διαχείριση των προκείμενων κερδών.

Ο στρατηγικός στόχος οφείλει να είναι η ομαλή ένταξη των εσόδων στην ελληνική οικονομία και όχι η κατασπατάληση και η μονομερής εξάρτηση από αυτά. Με άλλα λόγια, σκοπός δεν πρέπει να είναι η δημιουργία μιας αμιγώς «οικονομίας των υδρογονανθράκων», η οποία θα σήμαινε πολλά για τη σχέση της χώρας με τις παγκόσμιες αγορές και θα υφίστατο στη βάση της ύπαρξης επαρκών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά η ισόρροπη και επικουρική ένταξή τους στα δημόσια ταμεία, προκειμένου στη χώρα να υπάρχει «επόμενη ημέρα» μετά την εξάντλησή τους.

Επί σειρά ετών καταθέταμε τον ευσεβή πόθο να αναχθεί η Ελλάδα σε κόμβο μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου προς τις αγορές της δύσης. Πλέον, από κοινού με τους εταίρους μας στην Ανατολική Μεσόγειο, ήτοι την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, καθιστάμεθα οι ίδιοι παραγωγοί. Τα κυπριακά κοιτάσματα της «Καλυψούς» και της «Αφροδίτης» έρχονται να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα κατασκευής αγωγών, όπως αυτός του East Med, ενώ προστίθενται στα τεράστια ισραηλινά κοιτάσματα αλλά και στο γιγάντιο κοίτασμα «Ζορ» της Αιγύπτου.

Τα θεμέλια για μια συντεταγμένη εθνική στρατηγική έχουν τεθεί και μέλημά μας είναι πλέον η εμπέδωση της ενεργειακής ασφάλειας στο επίπεδο της περιφέρειας της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς – όπως έχει αποτυπωθεί στη διεθνή βιβλιογραφία – «εκτός της εθνικής άμυνας, δεν υπάρχει άλλο ζήτημα μεγαλύτερης σημασίας για την εθνική ασφάλεια και εν τέλει για την εθνική ανεξαρτησία ως κυρίαρχο κράτος από την ενεργειακή ασφάλεια».

Διαφοροποιώντας τους εξωτερικούς παρόχους και αξιοποιώντας τα δικά μας κοιτάσματα, η Ελλάδα μπορεί να διευρύνει τη θέση της ως πυλώνας σταθερότητας για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χάρη στη γεωγραφική θέση της δυτικά των κοιτασμάτων, μετατρέπεται με σταθερά βήματα σε γέφυρα για τη μεταφορά πρωτίστως φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές αγορές, σε μια περίοδο που αυτό το ενεργειακό προϊόν κερδίζει διαρκώς έδαφος έναντι του πετρελαίου και του άνθρακα.

Πολιτική στόχευση είναι η απάντηση στα ενεργειακά διλήμματα να συνδεθεί με τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την επιστροφή των υψηλής ειδίκευσης νέων μας, οι οποίοι αυτή τη στιγμή έχουν μεταναστεύσει. Η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων διαθέτει αναμφισβήτητα κοινωνικό πρόσημο, δεν είναι μεγαλεπήβολη διακήρυξη υψηλής πολιτικής, αλλά σχετίζεται με την καθημερινότητα και την ευημερία μας.