Η λογοκρισία, το Σύνταγμα και τα φύκια...
Η δυσαρέσκεια είναι μάλλον υπερβολική. Για πολλούς και διάφορους λόγους.
Βασικά καλό θα ήταν να χωνέψουμε ότι τα σοσιαλ μίντια δεν είναι εταιρείες λαϊκής βάσης. Είναι ιδιωτικές εταιρείες που λογοκρίνουν με δικές τους παραμέτρους τις οποίες έχουμε αποδεχθεί με την εγγραφή μας...
Δεν είναι ούτε εταιρείες δημοσίου συμφέροντος, ούτε κρατικές.
Επαναλαμβάνω είναι ιδιωτικές εταιρείες. Αν δεν σου αρέσουν οι όροι λειτουργίας, απλά αποχωρείς.
Σε ό,τι αφορά το περίφημο δικαίωμα της ελευθερίας λόγου και έκφρασης που αρκετοί από εμάς επικαλούμαστε, εδώ υπάρχει σοβαρή σύγχυση σε μεγάλη μερίδα του κόσμου.
Υπήρχε ποτέ η δυνατότητα των πολιτών να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης και δεν το θυμάμαι;
Ποιος μπορεί να γράψει ή να εκφράσει οπότε θέλει την άποψή του σε εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις;
Σχεδόν κανείς. Πάμε παρακάτω.
Αυτό δεν γινόταν και δεν γίνεται ποτέ, ούτε στα Σοσιαλιστικά καθεστώτα. Συνεπώς μην πουλάτε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες στον κόσμο...
Αρκετοί φίλοι επικαλούνται το αληθές ότι η ελευθερία της γνώμης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, δηλαδή προστατεύεται από τον πιο ισχυρό κανόνα δικαίου της χώρας, το Σύνταγμα.
Συγκεκριμένα, κατοχυρώνεται στο άρθρο 14 παρ 1 του Συντάγματος που ορίζει πως «Kαθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Kράτους».
Το Σύνταγμα λοιπόν δεν αναφέρει και δεν προσδιορίζει πουθενά το μέσον μέσω του οποίου μπορεί ο καθένας να διαδίδει τις απόψεις του γραπτά και προφορικά.
Είναι αυτό που λέμε ο ορισμός της πλήρους ασάφειας.
Παράλληλα, εδώ γεννάται το ερώτημα αν ένας νόμος του κράτους μπορεί να συρρικνώσει και μέχρι ποιο βαθμό την ελευθερία της γνώμης. Έτσι όπως είναι διατυπωμένο το άρθρο του Συντάγματος, μπορεί ένας Νόμος να συρρικνώσει την ελευθερία έκφρασης γνώμης, μέχρι του βαθμού όμως που η έκφραση της γνώμης παραβιάζει κάποιο άρθρο του Ποινικού Κώδικα.
Ιδιαίτερα δύσκολο θέμα για μη νομικούς, αφού πρέπει να εξετάζεται αυτό που στη νομική επιστήμη καλείται «αντικειμενική υπόσταση» ενός αδικήματος.
Συμπερασματικά: Δεν οδηγεί πουθενά η συζήτηση περί λογοκρισίας των σοσιαλ μιντια και αντισυνταγματικοτητας και διάφορα άλλα τέτοια όμορφα κι επαναστατικά.
Το να πουλάτε ορισμένοι το «φαντασιακό» ως επαναστατικότητα ειναι δικαίωμά σας.
Τα φύκια όμως δεν τρώγονται ρε σύντροφοι.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
Διαβάστε επίσης:
Πώς θα έμοιαζε ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος: Η «ακτινογραφία» μιας υποθετικής σύρραξης