ΝΔ vs ΔΑΚΕ: Κράμερ εναντίον Κράμερ για το σχολείο του μέλλοντος

Το «έργο» φαίνεται από τώρα. Η γαλάζια συνδικαλιστική παράταξη των δασκάλων είναι αντίθετη σε κάθε επιχειρούμενη αλλαγή στο χώρο της εκπαίδευσης. Για την ακρίβεια, δάσκαλοι και καθηγητές δεν θέλουν ούτε πρότυπα σχολεία, ούτε αξιολόγηση σχολικών δομών, ούτε αξιολόγηση της εκπαιδευτικής κοινότητας. Δεν ξέρω, ίσως σε κάποια ζητήματα να έχουν δίκιο οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, όμως το «όχι σε όλα», δεν οδηγεί πουθενά.

Για την ακρίβεια οδηγεί σε τέλμα, αφού η εκπαιδευτική κοινότητα δεν δέχεται να καταθέσει τις δικές τις απόψεις. Να καταλάβουμε κι εμείς οι γονείς ποιο είναι το όραμα των ίδιων των δασκάλων για το σχολείο του μέλλοντος.

Το όραμα της κυρίας Κεραμέως, πάνω - κάτω το ξέρουμε. Όμως οι υπουργοί Παιδείας έρχονται και παρέρχονται και στα θρανία μένουν τελικά μόνο οι δάσκαλοι και οι μαθητές. Συνεπώς θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε τι ακριβώς θέλουν και τι προτείνουν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι δάσκαλοι.

Θέλουν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν; Να μην αλλάξει τίποτα;
Γιατί διαφωνούν με την αξιολόγησή τους; Διαφωνούν συνολικά με το συγκεκριμένο μέτρο ή με τον τρόπο με τον οποίο θα γίνεται;

Θα έχει ενδιαφέρον να τα μάθουμε όλα αυτά και να κάτσουν σε ένα τραπέζι δάσκαλοι και υπουργείο Παιδείας και να τα συζητήσουν όλα από μηδενική βάση.
Και δεν είναι μόνο αυτά τα ζητήματα που θα έπρεπε να απασχολούν την εκπαιδευτική κοινότητα. Θα έπρεπε για παράδειγμα να τους απασχολούν και οι ευρύτερες επιχειρούμενες αλλαγές στα σχολικά βιβλία και στον τρόπο διδασκαλίας των μαθημάτων.

Ακούγονται για παράδειγμα και γράφονται σημεία και τέρατα για την εισαγωγή μαθημάτων σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία που προκαλούν τρομακτικές ανησυχίες στους γονείς.

Ποιος ή ποιοι θα διδάσκουν αυτά τα μαθήματα στα παιδιά μας και με τι στόχο; Και ποιοι έχουν επιμεληθεί αυτή την ύλη την οποία θα διδάξουν στα σχολεία;
Αυτά τα ερωτήματα γιατί δεν τα θέτει η εκπαιδευτική κοινότητα; Δεν τους απασχολούν;

Εκπαιδευτικά προγράμματα που θα ενημερώνουν τα παιδιά για την ενδοοικογενειακή βία, για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση, για την ισότητα των φύλων και τον αλληλοσεβασμό, και για τον σχολικό εκφοβισμό ως γενικό φαινόμενο, ναι, θα ήταν χρήσιμα ακόμα και στις μικρότερες ηλικίες.

Όμως όλα τα παραπάνω ζητήματα δεν μπορούν και δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν επιφανειακά, ούτε μόνο με όρους συνδικαλιστικής γυμναστικής. Άραγε οι δάδκαλοι και οι καθηγητές κόπτονται μόνο για τους μισθούς και τα ωράριά τους ή έχουν αγωνίες και για τα υπόλοιπα ζητήματα τα οποία προαναφέραμε;

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.