Ο Ανδρέας Λοβέρδος, η αξιοπιστία και ο «ήλιος» του ΠΑΣΟΚ
Πολλές φορές ο χρόνος κάνει τους ανθρώπους να ξεχνάνε. Δεν είναι κάτι περίεργο η λήθη. Σε ορισμένα ζητήματα, όταν οι πληγές είναι βαθιές, μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι είναι και χρήσιμη.
Το παραπάνω σκεπτικό δεν μπορεί, όμως, σε καμία περίπτωση να βρει εφαρμογή στη πολιτική. Σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα οι πολίτες θα πρέπει να θυμούνται τις πράξεις και τα λόγια των πρωταγωνιστών.
Εκείνοι, με τη σειρά τους, θα πρέπει να μην αποδεικνύονται ανακόλουθοι. Η αξιοπιστία, άλλωστε, είναι το «Α» και το «Ω» στη πολιτική. Φαίνεται, όμως, πως δεν είναι το ισχυρό χαρτί του Ανδρέα Λοβέρδου στη προσπάθεια που καταβάλει για να γίνει αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής. Του κόμματος που ίδρυσε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά για να σώσει τη παράταξη της από την ανυποληψία στην οποία τη βύθισαν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και οι συν αυτώ, από το 2009 και μετά.
Ο πρώην υπουργός δεν μετέχει σε αυτές τις εκλογές με κάποια σπουδαία ιδεολογική πλατφόρμα. Αναμασά κοινοτυπίες. Στα δε σημεία του προγράμματος που έχει παρουσιάσει, ξεχωρίζει μία πάγια θέση της Νέας Δημοκρατίας, η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, γεγονός που αποδεικνύει ότι ιδεολογικά βρίσκεται πολύ πιο κοντά στρατηγικό «εχθρό» της παράταξης του από όσο θα περίμενε κανείς. Αντίθετα, έχει ως βασικό του σύνθημα την επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ. Στο όνομα και στα σύμβολα με τα οποία συνδέθηκαν εκατομμύρια Έλληνες επί δεκάδες χρόνια.
Πρώτος, βέβαια, έθεσε ανοιχτά το θέμα αυτό πριν από χρόνια ο Παύλος Γερουλάνος. Το θέμα, όμως, δεν είναι η «αντιγραφή» μίας θέσης ενός άλλου στελέχους, αλλά η διαχρονική του στάση απέναντι στο κόμμα που τον ανέδειξε. Στο όνομα και τα σύμβολα του, που τόσο πολύ επιθυμεί να επαναφέρει στη πρώτη γραμμή, έχοντας αντιληφθεί τη νοσταλγία -που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια του καλτ- για το ΠΑΣΟΚ.
Θα μπορούσε κανείς να θυμηθεί την άνεση με την οποία εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ στα τέλη του 2012, όταν δηλαδή το κόμμα του βρίσκονταν στο «μάτι του κυκλώνα», για να φτιάξει το «ΡΙΚΣΣΥ» - το οποίο μας τελείωσε πριν καν εμφανιστεί. Βλέπετε, τα πλήθη δεν σαγηνεύτηκαν ούτε τότε από το πολιτικό μεγαλείο του Λοβέρδου. Έτσι, επέστρεψε στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ και του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Το 2012 είναι, όμως, μακρινό. Η εποχή πολιτικά ήταν περίεργη, επομένως θα μπορούσε εύκολα να πάρει «συγχωροχάρτι», όπως και έγινε. Το 2018, αντίθετα, είναι πολύ πρόσφατο. Και με δυσκολία μπορούμε να ξεχάσουμε ότι στο ιδρυτικό Συνέδριο του ΚΙΝΑΛ, που πραγματοποιήθηκε λίγους μόλις μήνες μετά τη νίκη της Φώφης Γεννηματά στις εσωκομματικές εκλογές του 2017, δόθηκε σκληρή μάχη για το ζήτημα του ΠΑΣΟΚ και των συμβόλων του.
Ποια ήταν η τότε στάση του Ανδρέα Λοβέρδου; Στήριξε με πάθος το νέο εγχείρημα του Κινήματος Αλλαγής, συμβάλλοντας και αυτός στο να μπουν -έστω και προσωρινά- στη ντουλάπα. Μας θύμισε προ ολίγων ημερών κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
Επομένως, γεννιέται εύλογα το ερώτημα γιατί ο εν λόγω υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ έχει ρίξει όλο του το βάρος στο ζήτημα της ονομασίας, την οποία ο ίδιος είχε απορρίψει προ ολίγων ετών; Η απάντηση είναι εύκολη, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πολιτικός αναλυτής για να καταλάβει ότι προσπαθεί να παίξει με το συναίσθημα των ψηφοφόρων.
Το ζήτημα που προκύπτει, είναι η αξιοπιστία. Και αν δεν είναι αξιόπιστος σε ένα τέτοιο θέμα, το οποίο έχει λυθεί εκ των πραγμάτων εδώ και χρόνια, συμβάλλοντας καθοριστικά ο ίδιος στη λύση, πως είναι δυνατόν να των εμπιστευτούν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΙΝΑΛ για την ηγεσία του κόμματος τους;
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
Διαβάστε επίσης:
Νέα μέτρα: Έρχονται αλλαγές στον τρόπο που ψωνίζουμε στα σούπερ μάρκετ
Σεμίνα Διγενή: Σοκάρουν οι αποκαλύψεις της για τον Φιλιππίδη
Δίκυκλα από 100 ευρώ: Πώς θα τα αποκτήσετε - Δείτε όλη τη λίστα με τα οχήματα και τις τιμές