Η οπαδική βία δεν περιορίζεται μόνο με νόμους και καταστολή
Είναι ενδεικτικό ότι μόνο την χρονιά που πέρασε, το 2021, είχαμε 118 περιστατικά ωμού χουλιγκανισμού. Δεν είναι μόνο η περίπτωση του 19χρονου Άλκη στη Θεσσαλονίκη. Μόλις την περασμένη Κυριακή, κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια έξω από γήπεδο στη Νίκαια συμπλέκονται με οπαδούς αντίπαλης ομάδας. Λίγες μόνο ώρες μετά στο Πέραμα άλλοι οπαδοί επιτίθενται με βόμβες μολότοφ σε σύνδεσμο ομάδας βάζοντας φωτιά σε αυτοκίνητα. Πριν από λίγες ημέρες, παραμονές ενός ντέρμπι στη Θεσσαλονίκη, οπαδοί συμπλέκονταν με την αστυνομία πετώντας πέτρες και φωτοβολίδες εναντίον τους. Τέλη Δεκεμβρίου, στο κέντρο της Αθήνας κουκουλοφόροι έψαχναν οπαδούς αντίπαλης ομάδας για να τους σπάσουν στο ξύλο και το γαϊτανάκι συνεχίζεται μαζί με το κυνηγητό των αρχών και της αστυνομίας που δείχνουν να κυνηγούν την ουρά τους. Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, καθ΄ όλη τη διάρκεια του περυσινού έτους είχαμε 118 περιστατικά οπαδικής βίας παρόλο που λόγω κορονοϊού τα περισσότερα παιχνίδια που διεξήχθησαν, ήταν χωρίς καν θεατές. Τα ραντεβού πλέον κλείνονται μέσω των social media μαζεύονται τουλάχιστον 20 άτομα – μέχρι και 100, για να επιτεθούν σε 2-3, ενώ φέρουν και όπλα όπως μαχαίρια, φωτοβολίδες και βόμβες μολότοφ.
Θυμίζουμε ότι ακόμα και στα πρωτοφανή επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, πέρυσι το Μάρτιο, όπου επιτέθηκαν με απίστευτη αγριότητα σε αστυνομικό της ομάδας ΔΡΑΣΗ, συμμετείχαν αρκετοί χούλιγκαν που ανέβαζαν οι ίδιοι – γεμάτοι περηφάνια – βίντεο σε λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης. Η αλήθεια είναι πως οι χούλιγκανς, τα τελευταία χρόνια, δεν οργανώνονται στα γήπεδα, αλλά έξω από αυτά. Οι σημερινοί χούλιγκανς δεν έχουν σχέση με αθλήματα. Είναι προφανώς κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου. Είναι ανεξάρτητοι από ποδοσφαιρικές ομάδες και εκτελούν συμβόλαια που δεν έχουν να κάνουν με τον αθλητισμό, αλλά περισσότερο με κυκλώματα της νύχτας.
Προφανώς η μάστιγα αυτή πρέπει να αναλυθεί με όρους κοινωνιολογίας και με όρους της ψυχολογίας. Η συµπεριφορά των ακραίων οπαδών µπορεί να ερευνηθεί κυρίως από την άποψη της αναπτυξιακής ψυχολογίας, µε έµφαση στα ψυχολογικά χαρακτηριστικά των εφήβων, που επιζητούν, ως γνωστόν, την αίσθηση της δυνατής συγκίνησης, της σύγκρουσης, της αµφισβήτησης απέναντι στις Αρχές. Είναι πρωτίστως θέμα παιδείας ή υποκουλτούρας αν θέλετε. Οι νεαροί δράστες στρέφονται εποµένως σε περιθωριακές οµάδες ή υποκουλτούρες και, συγκεκριµένα, στους οργανωµένους συνδέσµους ακραίων οπαδών, όπου ελπίζουν να βρουν µια αίσθηση ότι αξίζουν κάτι, έστω και αν αυτή η αίσθηση επιτυγχάνεται κυρίως µέσα από ενέργειες που φανερώνουν αρνητισµό, πρόκληση και αποκλίνουσα συµπεριφορά. Ίσως, τελικά, προτιµούν µιαν αρνητική ταυτότητα, από το να µην έχουν καθόλου ταυτότητα. Σημειώστε κάπου εδώ ότι ακόμα και οι αναφορές των Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης στη συµπεριφορά τους µπορούν να κάνουν την κατάσταση χειρότερη, δηµιουργώντας ένα κλίµα ηθικού πανικού και αρνητικής διαφήμισης η οποία προφανώς και τους εξιτάρει.
Όλα τα παραπάνω δεν λύνονται μόνο με καταστολή. Χρειάζεται παιδεία στο σχολείο και στην οικογένεια.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.