Γνώση ή βαρβαρότητα; Διαλέγεις και παίρνεις…

Ούτε βεβαίως η κυρία Κεραμέως διεκδικεί τη μοναδική αλήθεια. Μπορεί όσοι διαμαρτύρονται και αντιδρούν στις επιχειρούμενες αλλαγές να έχουν δίκιο επί της ουσίας.

Τούτο όμως δεν έχει καμία σχέση με τα έκτροπα, τους βανδαλισμούς και την ανομία που επιδεικνύουν ορισμένοι μπαχαλάκηδες μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια. Προφανώς και δεν μπορούμε να τσουβαλιάζουμε όλους τους φοιτητές κάτω από τον όρο μπαχαλάκηδες. Αυτό αδικεί τη νέα γενιά. Όμως δεν μπορεί να δίνουν το τέμπο των αντιδράσεων τύποι οι οποίοι υπερασπίζονται τη διαρκή ανομία, τη βία και το δόγμα ότι τα πανεπιστήμια είναι τσιφλίκι τους.

Δεν μπορούν κάποιοι να βγαίνουν με τα ρόπαλα και τα κράνη για να μην γίνει βιβλιοθήκη σε ένα πανεπιστήμιο. Δεν μπορεί κάποιοι να είναι και με την βαρβαρότητα και με τη γνώση. Ένα από τα δυο διαλέγεις. Ή με το μπάχαλο, την παρανομία και το χαβαλέ ή με την γνώση και την παιδεία. Ή με τα πανεπιστήμια ή με τις γιάφκες. Δεν μπορεί τα εκπαιδευτικά ιδρύματα να γίνονται κομματικά ορμητήρια για δεξιούς και αριστερούς. Κομματικά φυτώρια μελλοντικών ψηφοφόρων. Αυτό το παραμύθι πρέπει να τελειώνει.

Είναι άλλο πράγμα η πολιτική ζύμωση και η οξύνοια στην κριτική σκέψη - γύρω από την ευρεία έννοια της ενασχόλησης με τα κοινά και με την πολιτική - και άλλο η προπαγάνδα και η πλύση εγκεφάλου που κάνουν διάφορες κομματικές οργανώσεις μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Προπαγάνδα που ουσιαστικά είναι άχρηστη στη διαμόρφωση προσωπικοτήτων και που συμβάλει μόνο στη μαζοποίηση των νέων ανθρώπων.

Αρκετή κρατική πλύση εγκεφάλου υφιστάμεθα από τα μικράτα μας, δεν μας χρειάζονται και οι κομματικές παρωπίδες. Η ζωή είναι πολύ πιο ωραία από τα κομματικά στεγανά των μορφωμάτων που κυκλοφορούν μέσα κι έξω από τα πανεπιστήμια. Η ζωή δεν είναι «καθοδήγα», είναι μόνο οδήγα.

Οδήγα μόνος σου και όχι καθ΄υπόδειξη.