Τσαμπουκά χαϊβάν

Εδώ γελάει βέβαια και το παρδαλό κατσίκι. Ο άνθρωπος που είναι ο ορισμός του «τσαμπουκά χαϊβάν» να κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι προκαλεί κρίσεις. Το πολιτικό του βάρος, τόσο του προέδρου της Τουρκίας όσο και των υπολοίπων περιφερόμενων θιάσων που κυκλοφορούν μαζί του περιορίζεται σε μια υποκουλτούρα που ξεπερνά ακόμα και τους ψευτοκουτσαβάκηδες στην παλιά Αθήνα.

Πολιτικά αναλφάβητοι έχουν μάθει να κινούνται στην λογική «μέλι-μέλι και από τηγανίτα τίποτα». Περιεχόμενο μηδέν που θα έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο Τσιφόρος. O άνθρωπος «παίζει τα ρέστα του», εκτιμούν αρκετοί και με τις επιλογές του έχει φέρει τη χώρα σε ένα σημείο από το οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει δρόμος επιστροφής. Ή θα επικρατήσει ή θα καταρρεύσει. Έχει μπει για τα καλά στον λάκκο με τα φίδια, κουρασμένος και συνάμα ψυχιατρικά ασταθής. ψυχιατρικά ανιχνεύσιμο.

Με τον ευμετάβλητο και αλαζονικό χαρακτήρα του εκδήλωσε την εντοπισμένη σχιζοειδή νεύρωσή του. Κάποιοι επιστήμονες το αποκαλούν «Σύνδρομο της Ύβρεως», δηλαδή μια αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας, καθώς και μια υπερβολική αυτοπεποίθηση και απαξίωση των αντίθετων απόψεων - ή και όλων των απόψεων, πλην των δικών τους. Δεν ξέρω αν ο Μητσοτάκης είναι «Κρισοτάκης», αλλά ο Ταγίπ είναι σίγουρα «τσαμπουκά χαϊβάν».