Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το κοινό περί δικαίου αίσθημα και η λαϊκή κυριαρχία

Άλλωστε η κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου μιλάει εδώ και καιρό με την ίδια άνεση για γκέι, για πρόσφυγες, για μετανάστες, για λεσβίες, για φιλόζωους, για Ρομά, προσφυγόπουλα που διαπρέπουν και καλά κάνει. Δεν της απαγόρευσε κάνεις να πει την άποψή της για όσα η ίδια κρίνει σοβαρά.

Βεβαίως αποφεύγει να μιλήσει για αλλά προβλήματα που ταλανίζουν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και όχι μόνο συγκεκριμένων ομάδων.

Για παράδειγμα δεν έχει πει κουβέντα ποτέ για την ανεργία των Ελλήνων, γι'αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα... Δεν έχει εκφράσει τον αποτροπιασμό της για τα 500 και τα 1.000 ευρώ που πληρώνουν σε ρήτρα αναπροσαρμογής οι ελληνικές οικογένειες. Θα της διαφεύγει μάλλον. Τώρα έχει άλλα σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθεί μεταξύ των οποίων τα σύμφωνα συμβίωσης, η υιοθεσία παιδιών από ζευγάρια του ιδίου φύλου, η πολυπολιτιστικότητα και διάφορα άλλα ζητήματα υψηλής πολιτικής.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας λοιπόν που είναι και δικαστικός μας είπε ότι «η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους. Οι δικαστές απολαμβάνουν τις εγγυήσεις του λειτουργήματός τους και οφείλουν να είναι ανεξάρτητοι και αμερόληπτοι, διαφυλάσσοντας το κύρος και την αποστολή τους. Κρίνονται για τις αποφάσεις τους, δεν στοχοποιούνται» και επεσήμανε ότι «ο διχαστικός λόγος αδικεί τη δημόσια σφαίρα και δεν υπηρετεί τη δημοκρατία μας».

Μάλιστα. Ξέχασε βέβαια να πει ότι οι νομοθέτες είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να λαμβάνουν υπόψη τους το κοινό περί δικαίου αίσθημα όταν ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ. Όταν δεν το κάνουν υπάρχει έλλειμμα Δημοκρατίας. Της διέφυγε δηλαδή η σημαντικότερη λεπτομέρεια.

Ναι να αποφασίζουν οι δικαστές ανεπηρέαστοι αλλά όχι με νόμους που κάποιοι τους έφτιαξαν στα μέτρα τους χωρίς ποτέ να ρωτήσουν τη γνώμη του λαού. Λησμονεί η αξιότιμη κυρία πρόεδρος ότι το ύψιστο αγαθό στη Δημοκρατία είναι η λαϊκή κυριαρχία και όχι οι α λα καρτ νομοθέτες.