Ο «κουραστικός» κύριος Ερντογάν

Οι τελευταίες αναλύσεις για το νέο σόου που ετοιμάζει ο σουλτάνος με το γεωτρύπανο «Aμπντούλ Χαμίντ Χαν», έρχονται από το Politico το οποίο προσπαθεί να μας πείσει για την αναγκαιότητα της παραμονής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν, ένας πολιτικός που άλλοτε είναι «ήρωας» και άλλοτε ο «κακός» της ιστορίας— ακριβώς όπως αρέσει στον εύθυμο Τούρκο Πρόεδρο. Αλλά είναι ένας πολύ περίπλοκος σύμμαχος» σχολιάζει το Politico.

Μάλιστα το Politico που κυκλοφορεί ως μηνιαίο έντυπο στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, ενώ λειτουργεί και διαδικτυακή πλατφόρμα όπου γίνεται παρουσίαση και ανάλυση των πολιτικών εξελίξεων σε ολόκληρο τον πλανήτη προσπαθεί να μας πείσει ότι η στρατηγική σημασία της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ είναι ξεκάθαρη. Γεωγραφικά, η χώρα βρίσκεται στα νότια της Μαύρης Θάλασσας, αντιπροσωπεύοντας μια γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και Ασίας — με τη Μέση Ανατολή στα νότια, την Κεντρική Ασία στα ανατολικά και τους Καύκους στα βόρεια. Και για τις χώρες που συνορεύουν με τη Μαύρη Θάλασσα, τα τουρκικά στενά προσφέρουν τη μοναδική πλωτή οδό προς το Αιγαίο, τη Μεσόγειο και τους ωκεανούς πέρα. Μην περιμένετε να τον διώξει κανείς παρά το γεγονός ότι είναι ο πιο κουραστικός και ο πιο τοξικός ηγέτης της Μέσης Ανατολής. Από τη φύση της, η ίδια η αρχή της συναίνεσης που η Τουρκία έχει εκμεταλλευτεί επιτυχώς για τους δικούς της σκοπούς καθιστά αδύνατη την αναστολή ή την εκδίωξή της από το ΝΑΤΟ χωρίς τη συμφωνία της Άγκυρας. Ενώ η Τουρκία μπορεί να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ ανά πάσα στιγμή – όπως έκανε η Γαλλία από τη στρατιωτική της δομή το 1966 – η Συμμαχία θα χρειαζόταν ομοφωνία για να αποβάλει ένα μέλος. Έτσι, το Catch-22 του NATO: ο κανόνας της ομοφωνίας του ΝΑΤΟ μπορεί να αλλάξει μόνο με ομοφωνία.

Σύμφωνα με το Politico, υπάρχει επίσης ένας στρατηγικός λόγος για να παραμείνει η Τουρκία στο ΝΑΤΟ και να προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε διπλωματία, πειθώ και πίεση για να πείσουμε την Άγκυρα να παίξει μπάλα: Μέσα ή έξω, η Τουρκία κατέχει μια στρατηγικής σημασίας θέση για τη Συμμαχία, με στενούς δεσμούς με τη Μέση Ανατολή και τους Καύκους που κανένας άλλος σύμμαχος δεν διαθέτει ούτε μπορεί να αντιγράψει. Διαδραματίζει, κατά καιρούς, χρήσιμο ρόλο στο να φέρει κοντά και τα κατά τα άλλα ανυπότακτα κόμματα — όπως έχουν ήδη τονίσει οι σχέσεις του τόσο με το Κίεβο όσο και με τη Μόσχα. Και μπορεί, και έχει συμβάλει σημαντικά στην κοινή άμυνα της Ατλαντικής Συμμαχίας.

Αν καταλάβατε καλά ο Ερντογάν θα συνεχίσει να γλεντάει τη Δύση για όσο διάστημα επιθυμεί, μέχρι ο ίδιος να αποφασίσει να αποχωρήσει, δηλαδή ποτέ. Η τοξικότητα του Ερντογάν βεβαίως μπορεί να μην απασχολεί ιδιαιτέρως τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. που δεν τον έχουν στα πόδια τους, αλλά δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην Ελλάδα. Εν προκειμένω εμείς χάνουμε χρόνο και ενέργεια ασχολούμενοι με τις αναθεωρητικές εμμονές ενός καθεστωτικού ηγέτη, επειδή πληρώνει μεγαλύτερη συνδρομή στο ΝΑΤΟ για να μπορεί να παίζει παιχνίδια εξουσίας.