Η τεκνοθεσία ως ακτιβισμός της μειοψηφίας

Θα περίμενε κανείς ειδικά για το θέμα της τεκνοθεσίας, τα νομικά τους επιχειρήματα να κινούνται γύρω από τα δικαιώματα των παιδιών και την ύπαρξη ασφαλιστικών δικλείδων για να έχουν τα παιδιά αληθινές και ισορροπημένες οικογένειες. Όμως όχι. Όλοι οι υποστηρικτές – ακτιβιστές της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας κάνουν λόγο για «κατοχύρωση και περαιτέρω προστασία των δικαιωμάτων των μειοψηφιών συνιστά αφετηριακή υποχρέωση κάθε φιλελεύθερης δικαιοκρατικής πολιτείας».

Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Ότι πρέπει να θεσμοθετηθεί η τεκνοθεσία απλά για να ικανοποιηθεί το αίτημα μιας μειοψηφίας και όχι διότι υπάρχουν λόγοι που θα βοηθήσουν τα παιδιά που δεν έχουν οικογένειες.

Η νέα «καραμέλα» της προπαγάνδας προς αυτή την κατεύθυνση ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το οποίο όμως ούτε μπορεί να επιβάλλει κάτι, ούτε έχει παραπάνω δικαιοδοσίες από τα εθνικά συντάγματα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναγνωρίζει ότι κατά τη διατύπωση της τελικής κρίσης του, σε ζητήματα που αφορούν τις ηθικές και αξιακές επιλογές κάθε ατόμου, συνεκτιμά οπωσδήποτε τις ευρέως διαδεδομένες αντιλήψεις εντός των εθνικών δικαιοταξιών.

Παρόλα αυτά με δόλιο τρόπο οι υποστηρικτές όλων αυτών των πρωτοφανών αλλαγών χρησιμοποιούν απίστευτες ασυναρτησίες για να αντιπαρέλθουν την κοινή λογική, τις επικρατούσες αξίες και τα ιδανικά αυτού του τόπου κάνοντας λόγο για «τυραννία της πλειοψηφίας!». Να καταργήσουμε δηλαδή την πλειοψηφία και να κυβερνούν οι μειοψηφίες. Πολύ δημοκρατικό…

Με λίγα λόγια, δεν ενδιαφέρονται ούτε γιατί πραγματικά αγαπούν τα παιδιά ούτε γιατί νοιώθουν κάποια εσωτερική ανάγκη να κάνουν οικογένεια. Είναι απλά η εμμονή να ικανοποιηθεί το αίτημά τους για μια νίκη που θα καταγράψει το «μη κανονικό» ως κανονικό επειδή το ζητάει μια συγκεκριμένη μειοψηφία/μειονότητα (πείτε το όπως θέλετε) της κοινωνίας που αυτοπροσδιορίζεται μόνο μέσα από σεξουαλικές ταυτότητες.