Γάμος και τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών: Η νομοθετική εξουσία είναι τυφλή και κουφή

Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να άνοιξε χθες τα χαρτιά του για το νομοσχέδιο περί του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών, άνοιξε όμως και το κουτί της Πανδώρας για όλα όσα έρχονται και πρόκειται να πλήξουν ανεπανόρθωτα το θεσμό της ελληνικής οικογένειας και την κοινωνική συνοχή. Το όλο ζήτημα έχει και κοινωνικές και βεβαίως πολιτικές συνέπειες.

Η ΝΔ όφειλε να στηρίξει και να προστατεύσει τον ιερό θεσμό της οικογένειας και να ισχυροποιήσει τις διαδικασίες της υιοθεσίας προστατεύοντας με τον καλύτερο τρόπο τα δικαιώματα των παιδιών και το μέλλον των επόμενων γενεών και όχι να επιμένει να φέρει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο για να ικανοποιήσει τα παράλογα αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Τα παιδιά είναι υπεράνω οιασδήποτε μικροπολιτικής σκοπιμότητας και υπεράνω οιασδήποτε σεξουαλικής ομάδας – μειονότητας – κοινότητας. Δεν είναι δυνατόν να παίζεται κορώνα - γράμματα η κοινωνική συνοχή και να βάζουν κάποιοι μπροστά τα παιδιά για να νομιμοποιηθούν ολιγάριθμες κοινότητες που αυτοπροσδιορίζονται με βάση έμφυλες ταυτότητες και σεξουαλικές προτιμήσεις.

Όπως σημειώσαμε από την πρώτη στιγμή που το θέμα επισκίασε την ειδησεογραφία, ξεπερνά κάθε όριο πολιτικού αυτοκτονισμού την ώρα που η Ελλάδα κινδυνεύει από την μάστιγα της υπογεννητικότητας και τον εφιάλτη του δημογραφικού προβλήματος να προωθούνται νομοσχέδια που οδηγούν στην διάλυση της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας, των αρχών και των αξιών με τις οποίες έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές Ελλήνων.

Πριν από όλα όμως αξίζει να σημειώσουμε ότι όλη η συζήτηση είναι πρωτίστως αποπροσανατολιστική διότι η κερκόπορτα της τεκνοθεσίας θα ανοίξει σε δεύτερο χρόνο τον μέγιστο παραλογισμό της γκέι κοινότητας για τεκνοποίηση μέσω παρένθετης μητέρας, κάτι που μετ’ επιτάσεως ζητά το κόμμα Κασσελάκη. Είναι κάτι που περιγράφεται αναλυτικά στην πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών περιλαμβάνει ακραίες προτάσεις που ξεφεύγουν εντελώς. Μεταξύ άλλων προτείνει την εισαγωγή του όρου “Γονέας Ι” και “Γονέας ΙΙ”, την επέκταση της τεκνοθεσίας σε ιντερσεξ ή διεμφυλικά ζευγάρια, ακόμα και την αλλαγή όρων όπως επίδομα μητρότητας ή άδεια πατρότητας. Παράλληλα, ζητά την επέκταση του δικαιώματος απόκτησης τέκνου μέσω παρένθετης μητέρας από άνδρα εκτός σχέσης, όπως και για ομόφυλα ζευγάρια εφόσον έχουν σύμφωνο συμβίωσης ή έχουν παντρευτεί.

Τα ομόφυλα ζευγάρια δηλαδή δεν ενδιαφέρονται να υιοθετήσουν κάποιο παιδάκι που δεν έχει γονείς και να βοηθήσουν προς την κατεύθυνση της ανατροφής του, αλλά να αποκτήσουν οι ίδιοι ένα παιδί, κατά τα πρότυπα των δικών τους φαντασιακών! Συνεπώς ας βάλουμε στην άκρη την δήθεν ευαισθησία τους διότι είναι τουλάχιστον υποκριτική και ψευδής.

Το καυτό ερώτημα στο οποίο κανείς δεν απαντάει καθαρά και ξάστερα είναι το εξής:

• Γιατί η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα θέλει, ντε και καλά, γάμους που να είναι ίδιοι με των ετερόφυλων ζευγαριών, αφού δεν αποδέχεται τα ήθη, τα ιδανικά και τις αξίες της «συντηρητικής» κοινωνίας όπως οι ίδιοι την χαρακτηρίζουν; Αφού θεωρούν παρωχημένες τις έννοιες του πατέρα και της μητέρας γιατί θέλουν να μιμηθούν αυτούς τους ρόλους; Πώς είναι δυνατόν να επιμένουν στην δημιουργία οικογένειας όταν στα κεντρικά τους συνθήματα περιλαμβάνονται ύβρεις όπως «στο διάολο η οικογένεια», «στο διάολο η θρησκεία» και διάφορα άλλα τέτοια δημοκρατικά; Μπορεί κάποιος να δώσει μια πειστική απάντηση επ’ αυτού;
  Υπάρχουν όμως και άλλα εξίσου καυτά ερωτήματα που είναι τροφή για σκέψη από όλους μας.
  Πάμε να τα αναλύσουμε ένα προς ένα:
• Γιατί άραγε η γκέι κοινότητα θέλει υποβοηθούμενη τεκνοποίηση με παρένθετες μητέρες την ώρα που απεχθάνεται έννοιες όπως η μητρότητα και η πατρότητα;
  Προκαλεί αλγεινή εντύπωση ότι αυτοί οι άνθρωποι αντί να παλέψουν για να ισχυροποιήσουν την κοινωνική και την επαγγελματική τους καταξίωση προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου, ενδιαφέρονται να μιμηθούν τον γάμο των ετερόφυλων ζευγαριών και να πειραματιστούν πάνω στο θεσμό της οικογένειας και της τεκνοποίησης. Θα μπορούσαν να ζητήσουν ισχυροποίηση των δικαιωμάτων τους επί των συμφώνων συμβίωσης και όχι εξομοίωση των πολιτικών και θρησκευτικών γάμων για όλους και για όλα.
  Ασχολούνται μόνο με ζητήματα της αναπαραγωγικής διαδικασίας τα οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να υπηρετήσουν και να διεκπεραιώσουν βιολογικά άτομα του ιδίου φύλου. Κι όμως ασχολούνται εμμονικά με αυτά. Σαν να θέλουν να μας πείσουν ότι η διαδικασία αναπαραγωγής του ανθρώπινου είδους κινείται σε λάθος κατεύθυνση εδώ και 2,5 εκατομμύρια χρόνια και πρέπει να αντικατασταθεί από άλλες μορφές. Να διακοπεί δηλαδή βίαια το χρονολόγιο της ανθρώπινης εξέλιξης.
  Απαιτούν όχι μια κοινωνική ελευθερία, αλλά ένα είδος «ελευθεριότητας» στα όρια της πλήρους ασυδοσίας.
  Αν πραγματικά αγαπούσαν τα παιδιά θα ζητούσαν αυστηρές δικλείδες στην υιοθεσία των παιδιών και όχι δικαιώματα τεκνοποίησης ενάντια στη φύση.
• Γιατί επιμένουν στην επιλογή του κοινωνικού φύλου; Επιλογή την οποία προωθούν ώστε να αποτελέσει τον βασικό κινητήρα της εξελικτικής διαδικασίας, από τη στιγμή που ήδη ο ανθρώπινος πολιτισμός αδρανοποιεί μέρα με την ημέρα τις άλλες φόρμες της φυσικής επιλογής.
• Ψάχνουν κάποιο υβριδικό τύπο ανθρώπου και μια νέα υβριδική οικογένεια; Τι νόημα έχει η εμμονή τους στην τεκνοποίηση με παρένθετες μητέρες και στην παρεμβολή επί της φυσικής διαδικασίας δημιουργίας οικογενειών;
• Ποιον γεννητικό κώδικα θέλουν να κληροδοτήσουν στις επόμενες γενιές; Γιατί θέλουν τόσο πολύ να μεταβάλλουν την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους δημιουργώντας αλλού είδους και μορφές οικογένειας; Μορφώματα οικογένειας για να ακριβολογούμε.
• Γιατί επιμένουν τόσο πολύ να κρίνουν τα πάντα μόνο με τον δικό τους σεξουαλικό προσδιορισμό του τρίτου φύλου όπως το προσδιορίζουν;
• Γιατί βάζουν ταμπέλες σε οτιδήποτε στρέιτ και γιατί ο ατομικός τους αυτοπροσδιορισμός πρέπει - ντε και καλά - να αποκτήσει νομική υπόσταση πλειονότητας; Υπάρχει κάποιο ενοχικό σύνδρομο μειονότητας - κατωτερότητας που τους οδηγεί προς αυτή την κατεύθυνση;

Όλα τα προηγούμενα χρονιά η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ήταν κατά των παραδοσιακών στερεότυπων τα οποία χαρακτήριζαν μικροαστικά κατάλοιπα και τώρα αίφνης θέλουν να συμμετέχουν σε αυτά με πλήρη νομιμοποίηση. Να αποκτήσουν κάποιο θεσμικό ρόλο. Κάτι δεν στέκει σε όλο αυτό. Και όλα τα παραπάνω ερωτήματα που είναι το θεματικό κέντρο της συζήτησης δεν τίθεται από κανέναν στο δημόσιο διάλογο. Το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας (και όχι μόνο η Εκκλησία όπως τεχνηέντως ισχυρίζονται κάποιοι για να περιορίσουν τις αντιδράσεις) βοά επ’ αυτών των ερωτημάτων που καταγράψαμε πιο πάνω. Τα θέτει όλος ο ελληνικός λαός και την ίδια ώρα η νομοθετική εξουσία κάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούει…