Η πατριωτική επιλογή του Μπελέρη είναι εθνικά επιβεβλημένη

Στο τελευταίο κατοστάρι για την κάλπη της 9ης Ιουνίου, πολύ μελάνι έχει χυθεί για την επιλογή της ΝΔ να έχει στα ψηφοδέλτιά της τον φυλακισμένο δήμαρχο Χειμάρρας Φρέντη Μπελέρη.

Όμως ο Φρέντη Μπελέρης δεν είναι μόνο μια κομματική επιλογή της γαλάζιας παράταξης. Είναι ξεκάθαρα μια εθνική και πατριωτική επιλογή που θα δώσει βήμα στο ταλαιπωρημένο ελληνικό στοιχείο της Βορείου Ηπείρου στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.

Ο Μπελέρης με την ένταξή του στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. θα προσελκύσει χιλιάδες ομογενείς ψηφοφόρους και χιλιάδες Έλληνες οι οποίοι με την ψήφο τους θα εκδηλώσουν την αντίθεσή τους στο δήθεν κράτος δικαίου της Αλβανίας.

Η πολιτική αυτή μπορεί να μην είναι ελκυστική για τις σχέσεις μας με ξένους παράγοντες και άλλους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιθυμούν την ένταξη των Αλβανών, όχι όμως και για τον ίδιο τον Φρέντι Μπελέρη, που τελικά θα εκλεγεί ευρωβουλευτής και με την ιδιότητα αυτή θα αγωνιστεί από τις Βρυξέλλες στο πλιάτσικο που επιχειρεί ο Έντι Ράμα στις περιουσίες των ομογενών.

Η ψήφος στον Μπελέρη δεν είναι απλά ένα κομματικό ζήτημα συσπείρωσης της ΝΔ.

Μια τέτοια υποψηφιότητα έχει εθνικά χαρακτηριστικά και διεθνοποιεί την παράνομη φυλάκιση του Δημάρχου της Χειμάρρας σε επίπεδο ευρωπαϊκών θεσμών και θέτει ταυτόχρονα ουσιαστική πίεση στο αίτημα της Αλβανίας για ενταξιακή είσοδο στην Ευρώπη. Παραβλέπει επίσης συσχετισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ που πίεζαν ποικιλοτρόπως όλο το προηγούμενο διάστημα τη κυβέρνηση για μη υποψηφιότητα Μπελέρη. Και εν τέλει εκφράζει πατριωτικό λόγο στη σωστή κατεύθυνση μιας πολιτικής που δεν βλέπει την Ελλάδα κολαούζο και ουραγό στα ευρωπαϊκά θέματα αλλά ουσιαστικό παράγοντα των εξελίξεων.

Η επιλογή της ψήφου στον Φρέντη Μπελέρη είναι μονόδρομος για να μπορέσει να ενισχυθεί η μόνη δημοκρατική πατριωτική τάση στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας.

Η Ελλάδα βρίσκεται στο καναβάτσο της Ιστορίας, δημογραφικά, οικονομικά, κοινωνικά.

Κάθε άλλη επιλογή δηλώνει δύο πράγματα, είτε υστεροβουλία και μικροπολιτικά σύνδρομα, είτε καμιά συναίσθηση της κρισιμότητας των καιρών.