Ο καλός, ο κακός και η Προεδρία της Δημοκρατίας

Ένας παλαιός πολιτικός αναλυτής προσπαθούσε μέχρι αργά χθες το βράδυ να με πείσει ότι η κοινή εμφάνιση Σαμαρά – Καραμανλή είχε διαφορετικές στοχεύσεις.

Ο παλαιός πολιτικός αναλυτής – συνομιλητής μου, επέμενε ότι δεν ήταν διόλου τυχαίο ότι ο κ. Σαμαράς ήταν τόσο σκληρός με την κυβέρνηση, σε αντίθεση με τον κ. Καραμανλή ο οποίος ήταν μεν επικριτικός, αλλά τόσο, όσο… Δεν υπερέβη τα εσκεμμένα.

Μάλιστα ο κ. Αντώνης Σαμαράς όχι μόνο επέλεξε να έχει τον ρόλο του «κακού», αλλά φρόντισε να κόψει μαχαίρι τα σενάρια που τον θέλουν να ενδιαφέρεται για τον θώκο του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Αντίθετα, ο συνομιλητής μου επέμενε να με πείσει ότι ο Κώστας Καραμανλής επέλεξε τον ρόλο του «καλού» χωρίς προσωπικές επιθέσεις ασκώντας κριτική θεσμικά και παραταξιακά, περισσότερο εναντίον της Ε.Ε. και χωρίς να κλείσει τα σενάρια που τον φέρουν ως προτεινόμενο για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Αυτά διέκρινε ο συνομιλητής μου τα οποία σε καμία περίπτωση δεν τα πιστεύω, ούτε βέβαια τα ενστερνίζομαι καθότι γνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις… Ο Καραμανλής έτσι κι αλλιώς δεν επιθυμούσε ποτέ τις προσωπικές επιθέσεις και αρνήθηκε πολλές φορές μεγάλες θέσεις παρά το γεγονός ότι τον πίεζαν στο παρελθόν να ξαναβγεί μπροστά. Αν ήθελε κάτι τέτοιο θα το είχε κάνει. Αποσύρθηκε από την κεντρική πολιτική σκηνή οικειοθελώς και κατόπιν ωρίμου σκέψεως.

Επειδή όμως τα παραπάνω μπορεί να τα δείτε ως σενάρια στον έντυπο και στον ηλεκτρονικό Τύπο, εγώ οφείλω να σας τα κάνω «φραγκοδίφραγκα» και να σας τα εξηγήσω σεμνά και ταπεινά…