Η ακίνητη κινητικότητα με τους Τούρκους
Η απάντηση στο ερώτημα «σωστό ή λάθος» αναφορικά με την κινητικότητα στα ελληνοτουρκικά θα δοθεί πολύ σύντομα από την Ιστορία και εκ των αποτελεσμάτων. Μέχρι τώρα πάντως, φαίνεται να δικαιώνονται όσοι επέλεξαν την ακινησία… Δεν είναι τυχαίο ότι ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς ήταν πολύ προσεκτικοί με τους Τούρκους και απέφευγαν να μπουν σε έναν φαύλο και αέναο κύκλο επαφών.
Η εκτίμηση ότι οι Τούρκοι έχουν αλλάξει και ότι οι συνθήκες είναι ώριμες, είναι ψευδαίσθηση. Εκ του αποτελέσματος καθημερινά αποδεικνύεται το ακριβώς αντίθετο.
Το επεισόδιο στην Κάσο μας γυρίζει πίσω στο 2020, στην «τρομοκρατία» του Oruc Reis, στην Γαλάζια Πατρίδα, στο τουρκολιβυκό.
Οι Τούρκοι δεν θέλουν καμία λύση στο Κυπριακό και καμία λύση στα ελληνοτουρκικά.
Και για να μην έχουμε αυταπάτες, δεν πρόκειται να υπάρξει καμία πρόοδος συνομιλιών. “Ποτέ των… ποτών”, κατά τη λαϊκή ρήση.
Δεν πρόκειται να βρεθεί ούτε μια ελάχιστη χαραμάδα συνεννόησης και αυτό το ξέρουν άπαντες. Η περίφημη «κινητικότητα» είναι χάσιμο χρόνου για όλους.
Είναι ένα αφήγημα «να 'χαμε να λέγαμε». Μιλάμε με τους Τούρκους χωρίς να λέμε τίποτα.
Πολύ εύστοχα ένας Αμερικανός συγγραφέας ο Γουίλ Ντυράν είχε πει: «Το να μη λες τίποτα, ειδικά όταν μιλάς, είναι η μισή τέχνη της διπλωματίας».
Οπότε σταματάω να μιλάω και να γράφω…