Ψηφίσαμε απλά για την αποσυμπίεση...

Όλοι θα πάνε εκεί που πρέπει και η χώρα θα βρει το δρόμο της. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην μετανιώνει το εκλογικό σώμα μετά την αποχώρησή του από το ταμείο.

Ψήφισε για τέσσερα χρόνια και ψήφισε ελεύθερα. Αυτά που ακούω και διαβάζω περί εξαγοράς ψήφων είναι αστεία. Ο λαός ξέρει πια. Κι όταν κάποιος του δίνει χαρτζιλίκι, το παίρνει, αλλά στο τέλος ψηφίζει αυτό που θέλει.

Καταλαβαίνω ότι κάποιοι θα πέσουν από τα ψηλά στα χαμηλά κι από τα πολλά στα λίγα, αλλά δεν μένω εκεί.

Αυτό που λαμβάνω ως συμπέρασμα από αυτές τις εκλογές είναι ότι ο κυρίαρχος λαός, επιδότησε για άλλη μια φορά τον δικομματισμό.

Ο Αλέξης Τσίπρας, τον τελευταίο χρόνο κατάφερε να διαλύσει όλα τα μικρά κόμματα, να πολώσει το κλίμα μαζί με τον Μητσοτάκη και να επαναφέρει τον παλαιό δικομματισμό για τον οποίο έχουν χυθεί τόνοι μελάνης.

Η επόμενη μέρα δεν είναι σπαζοκεφαλιά. Είναι λίγο έως πολύ προδιαγεγραμμένη: τα περί εξόδου της χώρας από τα μνημόνια είναι παραμύθια της… Χαλιμάς.

Το πρόβλημα δεν είναι εσωτερικό, είναι Ευρωπαϊκό.

Η μεγάλη φυλακή είναι το ίδιο το ευρωπαϊκό εγχείρημα το οποίο από όραμα έχει γίνει χρηματοπιστωτικός οργανισμός.

Καμία λέξη δεν γίνεται για πολιτική ενοποίηση, παρά μόνο για δημοσιονομική προσαρμογή στις επιταγές ενός γερμανοκρατούμενου υπουργείου Οικονομικών.

Εν έτει 2019 μιλάμε ακόμη για δανειστές και μηχανισμούς ελέγχου των κρατών – μελών της Ευρωζώνης. Δηλαδή για μπαμπούλες και γεράκια που ουδεμία σχέση έχουν με το οικουμενικό όραμα της Γηραιάς Ηπείρου.

Λυπάμαι που θα σας το πω, αλλά δεν θα γίνουμε ποτέ Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Είτε είναι κυβερνήτης ο Κυριάκος, είτε ο Τσίπρας, είτε οποιασδήποτε άλλος θα είμαστε απλά ένα παραμάγαζο της Καγκελαρίας…

Θα μου πεις τότε τι ψηφίσαμε;

Ψηφίσαμε για την αποσυμπίεση.

Για να μην διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και γίνουμε αραβική άνοιξη, ας έχουμε τουλάχιστον την ψευδαίσθηση ότι ελέγχουμε και επηρεάζουμε οι ίδιοι το μέλλον μας.